1- دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران 2- دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران ، j-sarrafzadeh@tums.ac.ir
چکیده: (9844 مشاهده)
زمینه و هدف: بررسی قدرت عضلات مفصل ران، نیازمند یک روش اندازه گیری قابل اطمینان است. دینامومتر دستی جایگزین مناسبی برای ارزیابی دستی قدرت عضلات و ایزوکینتیک است. ثابت نگهداشتن دینامومتر با دست، باعث افزایش خطا در اندازه گیری می شود. هدف این مطالعه،مقایسه تکرار پذیری آزمون- پس آزمون قدرت عضلات باز کننده، دور کننده و چرخاننده خارجی ران به وسیله دینامومتر ثابت شده با دست و چهارچوب فلزی در زنان ورزشکار سالم بود.
روش بررسی: مقادیر نرمالیز شده متوسط و حداکثر گشتاور از سه تلاش ثبت شده از قدرت ایزومتریک این سه گروه عضلانی در دو جلسه به فاصله یک هفته، از 10 زن ورزشکار سالم ثبت و محاسبه گردید. در هر جلسه، قدرت هم از طریق ثابت کردن دینامومتر با دست و هم با چهارچوب فلزی ثبت شد. تکرار پذیری نسبی (ICC)، ضریب تغییرات (CV) و تکرار پذیری مطلق (SEM) داده ها برای هر دو نوع اندازه گیری محاسبه شد.
یافته ها: برای قدرت ثبت شده از سه گروه عضلانی مفصل ران به وسیله دینامومتر ثابت شده با دست، دامنه ICC، 22/1- تا 6/0، CV %8 تا %33 و SEM 007/0 تا 04/0 بود. برای چهارچوب فلزی دامنه ICC، 93/0 تا 96/0، CV %26/5 تا %94/7 و SEM 004/0 تا 08/0 بود.
نتیجه گیری: اندازه گیری های به دست آمده از طریق چهارچوب فلزی تکرار پذیری بسیار بالاتری نسبت به دست نشان داد.در نگهداشتن دینامومتر با دست، خطا وجود دارد و فراهم کردن ثبات بهتر برای آن حین تست لازم است.
Meftahi N, Saraf Zadeh J, Marofi N, Sanjary M, Jafari H. Comparison of the test-retest reliability of hip strength measurements using dynamometer fixed by hand versus fixed to a stable frame in female athletes. mrj 2011; 5 (1) :19-25 URL: http://mrj.tums.ac.ir/article-1-81-fa.html
مفتاحی نرگس، صراف زاده جواد، معروفی نادر، سنجری محمد، جعفری حسن. مقایسه تکرار پذیری اندازه گیری قدرت عضلات مفصل ران با استفاده از دینامومتر ثابت شده با دست در مقابل دینامومتر ثابت شده با چهارچوب فلزی در زنان ورزشکار. توانبخشی نوین. 1390; 5 (1) :19-25
