1- دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران 2- دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران ، talebian@sina.tums.ac.ir
چکیده: (32958 مشاهده)
زمینه و هدف: در فلج مغزی که شایع ترین آسیب حرکتی دوران کودکی با شیوع 2 در 1000 تولد زنده می باشد، کنترل پوسچر و حرکت تحت تاثیر قرار می گیرد. در نوع همی پلژی آن تفاوت در تون پوسچرال دو سمت بدن وجود دارد که باعث جا به جایی وزن به سمت سالم می شود. در این کودکان اختلالات پوسچرال در قالب اختلالات ثبات پوسچر شامل حفظ پوسچر ]جابجایی مرکز فشار (Center of Pressure) و سطح جابجایی (Area)[ و کنترل پوسچر (متغیرهای سرعت) دیده می شود. روشی که به تازگی برای استفاده اجباری از اندام مبتلا بر اساس CIMT (Constraint-Induced Movement Therapy) بیان شده قرار دادن وج زیر اندام سالم است. در این مطالعه با استفاده از وج روی صفحه نیرو به بررسی ثبات پوسچر پرداخته شد.
روش بررسی: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی و روش نمونه گیری آن به شکل در دسترس بود.16 کودک همی پلژی در این برنامه شرکت کرده و در دو وضعیت روی صفحه نیرو قرار گرفتند. کودک روی سطح سخت در مرحله اول، بدون وج و در مرحله دوم با وج ˚5 زیر پای سالم می ایستاد تا اطلاعات مربوط به مرکز فشار توسط صفحه نیرو ثبت شود. زمان هر آزمایش نیز 20 ثانیه بوده و هر یک از این مراحل 3 بار تکرار می‌شد.
یافته ها: کاهش معنی داری در جابجایی طرفی و سطح جابجایی بدنبال استفاده از وج ایجاد شد ولی در مورد جابجایی قدامی خلفی و سرعت جابجایی تفاوت معنی داری ایجاد نشد. همچنین در مورد بررسی وضعیت تقارن، به کمک وج میانگین نیروهای مرکز فشار بر روی پای مبتلا به طور معنی داری افزایش یافت و تقارن در تحمل وزن بر روی دو پا ایجاد شد.
نتیجه گیری: نتایج حاکی از این بود که بدنبال استفاده از وج ˚5 می توان فاکتورهای کنترل پوسچر را بهبود بخشید و به تقارن در وزن انداختن بیماران همی پلژی رسید.
Bayat S, Talebian S, Abdolvahab M, Jalaei S, Jalili M, Raji P et al . Immediate effect of lateral-wedged insole on postural control in children with hemiplegic cerebral palsy. mrj 2011; 5 (1) :44-47 URL: http://mrj.tums.ac.ir/article-1-85-fa.html
بیات سارا، طالبیان سعید، عبدالوهاب مهدی، جلایی شهره، جلیلی محمود، راجی پروین و همکاران.. بررسی تاثیر استفاده از وج کفشی خارجی، بر کنترل پوسچر کودکان فلج مغزی همی پلژی. توانبخشی نوین. 1390; 5 (1) :44-47
