زمینه و هدف: آموزگاران به‌عنوان یکی ازبزرگ‌ترین گروههای در معرض خطر ابتلا به مشکلات صوت ضمن داشتن مشکلات ارتباطی، کیفیت فعالیتهای حرفهای آنها نیز به مخاطره می‌افتد. لذا هدف از این مطالعه بررسی مشکلات صوت و عوامل خطر آن در آموزگاران میباشد.
روش بررسی: ۵۰ آموزگار خانم پایه اول مقطع ابتدایی با روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. پرسشنامه عوامل خطرساز مشکلات صوت با هدف بررسی عوامل خطرساز، پرسشنامه VHI-۱۰ با هدف ارزیابی از صوت خود و پرسشنامه علائم با هدف بررسی شکایات صوت دراختیار آموزگاران قرارگرفت. بهمنظور ارزیابی ادراکی، صدای آموزگاران در تکالیف کشیدهگویی واکه، خواندن جملات و گفتار محاوره ضبط و توسط سه آسیب‌شناس گفتار و زبان بااستفاده از نیمرخ (Grade, Roughness, Breathy, Asthenia, Struggle: GRBAS ), ثبت شد.
یافتهها: گرفتگی صدا متداولترین (۶۶%) و کاهش محدوده آواسازی (۴%) نادرترین شکایت صوتی آموزگاران بود. نتایج ارزیابی ادراکی بیانگر وجود مشکل صوت در ۸۰% آموزگاران و شدت اختلال عمدتا خفیف بود. عوامل متعددی شامل سابقهی تدریس، نبودن پرده پنجره در کلاس، ابزار تدریس و وضعیت تاهل به‌عنوان عوامل خطرساز مشکلات صوت مشخص شدند (۰۵/۰> P ).
نتیجه گیری: اغلب آموزگاران مورد مطالعه اختلال صوت را حتی در حد خفیف تجربه کرده‌اند، لذا مشکلات صوت در آموزگاران نیازمند توجه ویژه از سوی متخصصان است . عواملی متنوعی می‌توانند خطر ابتلا به مشکلات صوت را در آموزگاران تشدید نمایند که مجموعه‌ای ازعوامل انفرادی (سابقه تدریس) و عوامل محیطی (ویژگیهای کلاس درس و شرایط تدریس) را در بر می‌گیرند.
کلید واژه ها: علائم مرتبط با صوت، آموزگار، ارزیابی ادراکی، عوامل خطرساز.
