زمینه و هدف: اسپاستیسیته موجب الگوی ناهنجار، در اندام فوقانی کودکان فلج مغزی می شود که این الگوی ناهنجار، عملکرد دست را در فعالیتهای مختلف و هماهنگی جهت انجام حرکت Grasp & Release محدود می کند و اگر به آن توجه نشود در نهایت سبب کوتاه شدن و کانترکچر انگشتان میشود. در کاردرمانی، نگرش نوروفیزیولوژیک شامل تکنیک های حرکتی و آموزش و درمان کودک جهت کاهش هیپرتونیسیتی است و نگرش بیومکانیک شامل استفاده از اسپلینت میباشد. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر دو نوع اسپلینت ولار و دورسال در کاهش اسپاستیسیته و افزایش دامنه حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی اسپاستیک ۶-۴ ساله بود.
روش بررسی: ۲۰ کودک فلج مغزی اسپاستیک کوادروپلژی ۴ تا ۶ ساله مراجعه کننده به درمانگاه کاردرمانی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران، به دو گروه اسپلینت ولار و گروه اسپلینت دورسال تقسیم شدند. پس از کسب رضایت از والدین و آشنایی آنها با نحوه انجام آزمون و مراحل ارزیابی، هر دو گروه اسپلینت ها را ۲ ساعت در روز و ۴ ساعت در شب به مدت ۱۲ هفته به کار بردند. در طی این مدت، بیماران هر هفته ۳ جلسه درمان Neurodevelopmental Rehabilitation را نیز دریافت کردند. اسپاستیسیته مچ دست غالب بر اساس Modified Ashworth Scale و دامنه حرکتی مچ دست و آرنج سمت غالب با استفاده از گونیامتر مورد ارزیابی قرار گرفتند .
یافته ها: در گروه اسپلینت ولار، میانگین شدت اسپاستیسیته قبل از مداخله ۵/۲ و بعد از مداخله ۹/۱ بود که با انجام آزمون t زوجی در سطح ۰۵/۰ = p این اختلاف میانگین معنادار میباشد. میانگین کل دامنه حرکتی مچ دست قبل از مداخله ۵۰/۹۳ درجه و بعد از مداخله ۵۰/۱۲۳ درجه بود که با انجام آزمون t زوجی در سطح ۰۰۱ /۰ ≥ p این اختلاف میانگین معنادار میباشد. میانگین دامنه حرکتی اکستانسیون آرنج قبل از مداخله ۱۱۳ و بعد از مداخله ۵۰/۱۳۵ بود که با انجام آزمون t زوجی در سطح ۰۰۱/۰ ≥ p این اختلاف میانگین معنادار میباشد.
در گروه اسپلینت دورسال، میانگین شدت اسپاستیسیته مچ دست قبل از مداخله ۶/۲ و بعد از مداخله۰۰/۲ بود که با انجام آزمون t زوجی در سطح۰۵/۰= p این اختلاف میانگین معنادار می باشد . میانگین دامنه حرکتی مچ دست قبل از مداخله ۵/۸۹ درجه و بعد از مداخله ۵/۱۱۸ درجه میباشد که با انجام آزمون t زوجی در سطح ۰۰۱/۰ ≥ p این اختلاف میانگین معنادار میباشد. میانگین دامنه حرکتی آرنج قبل از مداخله ۵۰/۱۱۰ و بعد از مداخله ۵۰/۱۳۵ بود که با انجام آزمون t زوجی در سطح ۰۰۱/۰ ≥ p این اختلاف میانگین معنادار میباشد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو اسپلینت ولار و دورسال درکاهش شدت اسپاستیسیته مچ دست و افزایش دامنه حرکتی مچ دست و آرنج کودکان فلج مغزی اسپاستیک کوادروپلژی تاثیر یکسانی داشته اند. بر اساس شواهد موجود، هر دو اسپلینت جهت درمان اسپاستیسیته و دامنه حرکتی دست پیشنهاد می شود، اما به دلیل ساخت بسیار مشکل اسپلینت دورسال ، جهت درمان اسپلینت ولار پیشنهاد می شود .
