زمینه و هدف: در بسیاری از مطالعات در سطح نخاع، تغییرات فعالیت سلول رنشاو با پاسخ H´سنجیده می­شود.پس از آنکه برای اولین بار، تحریک کننده الکتریکی که بتواندبا تولید شدت­های تحریک متفاوت و فاصله مشخص،پاسخ H´ را برانگیخته کند،طراحی و ساخته شد،آزمون تکرارپذیری حداکثر دامنه پاسخ H´ بدست آمده از دستگاه جدید و شدت مربوط به آن، در یک جلسه و بین جلسات انجام شد.

روش بررسی: پاسخ H´ از ۶ فرد سالم در سه جلسه و هرجلسه دوبار از عضله سولئوس پای غالب ثبت شد. فاصله دو ثبت در یک جلسه ۲۰ دقیقه و بین جلسات یک هفته بود.

یافته­ ها: تکرارپذیری نسبی حداکثر دامنه پاسخ H´ و شدت مربوط به آن، در یک جلسه بترتیب ۹۲/۰ و ۹۸/۰ و در جلسات متوالی بترتیب ۸۶/۰ و ۹/۰ بود. تکرارپذیری مطلق این دو متغیر نیز در یک جلسه بترتیب ۳۷/۰ و ۴۷/۰ و بین جلسات بترتیب ۴۴/۰ و ۰۶/۱ بود.

نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد که تکرارپذیری نسبی حداکثر دامنه پاسخ H´ و شدت مربوط به آن، در یک جلسه و در جلسات متوالی درحد بسیار بالا بوده، و تکرارپذیری مطلق این دو متغیر نیز خوب بودهاست.

زمینه و هدف: در مورد نقش گیرنده­های پوستی در تحریک­پذیری موتورنورون­های نخاعی، اختلاف نظر­های فراوانی وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی تحریک­پذیری موتورنورون­های نخاع و تغییرات منحنی ریکاوری رفلکس H عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس بعد از اعمال بی­حسی موضعی بر پوست ستون فقرات است.

روش بررسی:۳۰ زن داوطلب سالم غیرورزشکار با میانگین سنی (۱۱/۳ ± ۲۰/۲۷) در دو جلسه جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند. منحنی ریکاوری رفلکسH عضلات گاستروکنمیوس و سولئوس، قبل از مداخله و ۱۵ دقیقه پس از اعمال بی­حسی (محلول لیدوکائین ۱۰%) یا بی­حسی پلاسبو (آب) ، با دو شدت تحریک Hmax ۳۰ و ۱۰۰% و اینتروال­های ۲۰۲-۱ میلی­ثانیه ثبت شد. پس از استخراج دامنه پاسخ­های H۱ و H۲و رسم منحنی ریکاوری، دامنه و اینتروال قله (زمان ظهور قله) ، سطح زیر منحنی و آستانه تسهیل اولیه و ثانویه محاسبه و آنالیز شد.

یافته­ها: پس از اعمال لیدوکائین،آستانه درک حسی پوست ستون فقرات افزایش معنی­دار نشان داد (۰۵/۰ >P). قله و سطح زیر منحنی تسهیل اولیه کاهش معنی­دار نشان داد که به دلیل افزایش معنی­دار پاسخ H۱. بود (۰۵/۰ >p). آستانه تسهیل ثانویه نیز در دو عضله گاستروکنمیوس و سولئوس کاهش معنی­دار نشان داد(۰۵/۰ >P).

نتیجه­گیری: نتایج نشان داد کاهش فعالیت گیرنده­های پوست پس از بی­حسی می­تواند موجب افزایش تحریک­پذیری موتورنورون­ها و تسهیل ریکاوری رفلکس  Hشود. به نظر می­رسد که استفاده از تحریکات الکتریکی زوج و رسم منحنی ریکاوری رفلکس H روش مناسبی برای بررسی تأثیر مدالیته­های فیزیوتراپی بر تحریک­پذیری موتورنورون­های نوع اول و دوم باشد.

کلید واژه ها: منحنی ریکاوری رفلکس H، بی­حسی موضعی، سرما، تحریک­پذیری موتورنورون.