زمینه و هدف: در سال‌های اخیر ارائه الگوهای کمی برای تشخیص آسیب در مفاصل و شدت آن، بررسی روند بهبود و میزان کارایی روش‌های درمانی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برای اندازه‌گیری حرکت و کمیسازی اطلاعات مربوط به حرکت مفاصل، روش‌های اندازه‌گیری گوناگونی وجود دارد که از آن جمله میتوان به استفاده از سنسورهای اینرسی اشاره کرد. هدف این پژوهش کمیسازی میزان آسیب در مفصل مچ پا می‌باشد.
روشﺑﺮرﺳﯽ: به منظور اندازه‌گیری کمی حرکت مفصل مچ پا، سنسورهای اینرسی بر روی ساق و پنجه پای دو گروه افراد سالم و بیمار دچار آرتروز یا پیچ‌خوردگی نصب شدند و در طی ۸ حرکت مشخص مچ پا در سه صفحه آناتومیکی، میزان سرعت و شتاب حرکت اندازه‌گیری شد.
ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: با استفاده از مقادیر ثبت شده توسط سنسورها در حرکات مختلف برای هر فرد و معیارهای در نظر گرفته شده، پارامترهای مختلفی محاسبه میشوند که با توجه به مقادیر آنها، میتوان مقایسه‌ای نسبتا دقیق و کمی بین پای سالم و دردناک بیمار و همچنین میان افراد سالم و بیمار انجام داد. با مقایسه نتایج، به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که پارامترهای RAV (Range of Angular Velocity - تابعی از دامنه سرعت زاویهای)،P (تابعی از حاصلضرب سرعت و شتاب خطی) وM (حداکثر گشتاور در مفصل) به خوبی تفاوت بین افراد سالم و بیمار را در یک جامعه آماری نشان میدهند،هرچند عملکرد آنها به عنوان پارامتری تشخیصی برای تشخیص میزان آسیبدیدگی افراد مناسب نیست.
ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی:آنالیز حرکتی مفصل مچ پا و مقایسه نتایج بین دو گروه بیمار و سالم نشان میدهد که معیارهای ارائه شده برای این بررسی میتوانند به عنوان مشخصهای جهت تشخیص میزان آسیبدیدگی مفصل مچپا مورد استفاده قرار گیرند. همچنین با انجام همین بررسی بر روی دو گروه افراد سالمند و جوان مشاهده میگردد که معیارهای ارائه شده میتوانند اختلاف موجود بین پارامترهای حرکتی دو گروه در نظر گرفته شده را نشان دهند.
کلیدواژهها: پیچ‌خوردگی مفصل مچ پا، اندازه‌گیری حرکت، آرتروز، سنسورهای اینرسی
