---

زمینه و هدف: ارزشیابی فرایندی نظام دار برای جمع آوری، تحلیل و تفسیراطلاعات به منظور بررسی میزان عملی شدن هدفها می باشد. در سیستم نظام آموزشی دانشگاهی منظور از آموزش، ایجاد تغییرات مناسب و روز افزون در حاصل این سیستم یعنی دانشجویان است و هدف از ارزشیابی، ارتقای کیفیت آموزش می باشد.

روش بررسی : در این مطالعه گروه آموزشی فیز یوتراپی دانشکده توانبخشی در دانشگاه علوم پزشکی تهران باهدف انطباق آموزش با نیازهای جامعه وارتقای کیفیت با استفاده از پرسشنامه نظرسنجی از استادان, دانشجویان و دانش آموختگان در سال ۱۳۸۳ ارزشیابی شدند. این پژوهش یک مطالعه مقطعی (Cross sectional) و از نوع سنجش توصیفی و تحلیلی (Survey descriptive & analytical) می باشد که براساس ده گام و در هشت حوزه با عوامل مورد ارزشیابی مثل مدیریت و سازماندهی، هیات علمی، فراگیران، نیروی انسانی و پشتیبانی، فضاهای آموزشی، پژوهشی، بهداشتی و درمانی، تجهیزات آموزشی، پژوهشی، آزمایشگاهی و تشخیصی، دوره‏ها، برنامه‏های آموزشی، فرایند تدریس و یادگیری و رضایت‏مندی دانش آموختگان انجام شده است.

یافته ها: میانگین کل نتایج ارزیابی درونی در گروه آموزشی فیزیوتراپی در هشت حوزه براساس الگوی  SWOTs  ۲/۷۶%  یعنی مطلوب تحلیل شده است.

نتیجه گیری: ارزشیابی آموزشی بهترین شاخصی است که میزان رسیدن به هدفها را نشان می دهد و به تحلیل کیفیت فعالیت های آموزشی می پردازد و از آن می توان به نتایج منطقی ومتعارف دست یافت.

---

زمینه و هدف: یکی از پیامدهای ناشی از چاقی بروز بیماری عروق کرونری و دیابت است. یکی از راههای کاهش چاقی در بیماران عروق کرونری، انجام برنامه­های ورزشی است که احتمالاً در دراز مدت موجب کاهش چاقی و به دنبال آن بهبود سلامتی می شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه­ی تأثیر بازتوانی قلبی مبتنی بر تمرینات ورزشی بر شاخص­های آنتروپومتریک چاقی در مردان دیابتی و غیر دیابتی مبتلا به بیماری عروق کرونری بود.

روش بررسی:۷۱ مرد داوطلب مبتلا به بیماری عروق کرونر در این تحقیق شرکت نمودند (۳۹ بیمار غیر دیابتی  و ۳۲ بیمار دیابتی). برنامه درمانی شامل۶ تا ۸ هفته تمرینات ورزشی با شدت متوسط، شامل ۴۵ دقیقه تمرینات هوازی بر روی تردمیل، دوچرخه ثابت و ارگومتر شانه بود. در هر دو گروه بیماران، شاخص­های آنتروپومتریک چاقی (شاخص توده بدن، دور کمر، دور هیپ، نسبت دور کمر به دور هیپ و نسبت دور کمر به قد) درابتدا، میانه و بعد از اتمام بازتوانی اندازه گیری شدند.

یافته­ ها: در بیماران دیابتی برنامه­ی بازتوانی قلبی موجب کاهش معنادار تمامی شاخص­های آنتروپومتریک (۰۵/۰>P) به جز دور هیپ شد. در بیماران غیر دیابتی برنامه باز توانی قلبی موجب افزایش معنادار شاخص توده بدن BMI (Body Mass Index)، دور کمر و نسبت دور کمر به قد گردید(۰۵/۰>P) اما تأثیری بر روی سایر شاخص­ها نداشت.

نتیجه ­گیری: برای کاهش شاخص­های آنتروپومتریک چاقی در برنامه باز توانی بیماران غیر دیابتی انجام تمرینات ورزشی به تنهایی کافی نیست.

---

زمینه و هدف: آزمون گفتار در نویز توانایی فرد در استخراج گفتار از نویز محیطی را بررسی می­کند. وضوح زمانی نیز به توانایی درک تغییرات محرک در طول زمان گفته می شود که در درک گفتار نقش بسزایی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سن و جنسیت بر نتایج آزمون های گفتار در نویز و وضوح زمانی در بزرگسالان با شنوایی هنجار صورت گرفت.

روش بررسی: آزمون گفتار در نویز در سطح راحت شنوایی در سه نسبت سیگنال به نویز صفر،۱۰- و۲۰- دسی بل و آزمون کشف وقفه در چهار سطح شدت محرک ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ دسی بل Sensation Level: SL ، روی ۲۹ فرد هنجار (۵۸ گوش) در دو گروه سنی ۲۵تا۴۰ سال (۱۴ فرد که میانگین ۲۰/۳۲ سال و انحراف معیار ۳۲/۴ داشتند) و ۴۱ تا ۵۵ سال (۱۵ فرد که میانگین ۷۹/۴۶ سال و انحراف معیار ۹۹/۴ داشتند) انجام شد.

یافته­ها: بین امتیاز بازشناسی واژه در سکوت و در حضور نویز در هر گروه سنی، تفاوت معناداری وجود داشت (۰۰۰۱/۰> p ) مقایسه دو گروه سنی در امتیاز بازشناسی واژه در نسبت سیگنال به نویز ۱۰- و ۲۰- دسی بل معنادار بود (۰۲/۰ p ≤ ). تفاوت امتیاز بازشناسی واژه بین دو جنس در سکوت و سه نسبت سیگنال به نویز، معنادار بود (۰۴/۰ p ≤ ). در هر گروه، بین آستانه کشف وقفه در ۴ سطح شدت مورد بررسی، اختلاف معناداری مشاهده شد (۰۰۰۱/۰> p ). جنسیت و سن بر آستانه کشف وقفه تاثیری نداشت.

نتیجه گیری: در گروه افراد میانسال نسبت به گروه افراد جوان علیرغم آستانه های شنوایی هنجار، امتیاز بازشناسی گفتار در حضور نویز و توانایی کشف وقفه، کاهش می یابد. به نظر می رسد امتیاز بازشناسی واژه و درک گفتار در زنان بهتر از مردان است.

کلید واژه­ها: گفتار درنویز، وضوح زمانی، سن، جنسیت

---

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای خروج خودبخودی استرسی ادراری در زنان ورزشکار و نقش تغییرات لوردوز کمر، شیب لگن و نیز نوع و تعداد زایمان به عنوان عوامل موثر بر بروز خروج خودبخودی استرسی ادراری، همچنین کمبود مطالعه در این زمینه و لزوم بررسی این عوامل مستعد کننده در جامعه زنان ورزشکار ایرانی، هدف از این تحقیق بررسی رابطه تغییرات انحنای کمری و چرخش (تیلت) لگن با خروج خودبخودی استرسی ادراری و نیز تعیین نقش نوع و تعداد زایمان بر بروز این مشکل بود.

 

روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی از طریق نمونه گیری ساده و در دسترس، ۱۷ خانم والیبالیست مبتلا به خروج خودبخودی استرسی ادراری و ۱۵ خانم والیبالیست سالم در محدوده سنی ۴۰-۲۰ سال، بعد از مصاحبه و گرفتن اطلاعات جمعیت شناختی وارد مطالعه شدند. برای تایید خروج خودبخودی استرسی ادراری از پرسشنامه فارسی سازی شده­ی (International Consutation on Incontinence Questionnaire-Urinary Incontinence Short Form: ICIQ- UISF) که پایایی و روایی آن به تایید رسیده است استفاده شد. انحنای کمری توسط خط کش قابل انعطاف و تیلت لگن توسط تیلت سنج لگن مورد سنجش قرار گرفتند.

 

یافته‌ها: بین دو گروه اختلاف آماری معناداری از لحاظ میزان انحنای کمری (۰۰۱/۰ P< ) و تیلت لگن (۰۲/۰ P= ) وجود داشت بطوریکه مقادیر آنها در ورزشکاران مبتلا به ( Stress Urinary Incontinence: SUI ) کمتر بود . بر اساس یافته‌های این مطالعه تعداد زایمان تأثیر معناداری بر بروز خروج خودبخودی استرسی ادراری نداشت ولی بین نوع زایمان و بروز خروج خودبخودی استرسی ادراری ارتباط معناداری دیده شد (۰۳/۰ P= ).

 

نتیجه گیری: با توجه به وجود تفاوت معنادار انحنای کمر و تیلت (چرخش) لگن در خانم های ورزشکار سالم و مبتلا به خروج خودبخودی استرسی ادرار، ضمن توصیه بر انجام مطالعات اپیدمیولوژیک و سبب شناسی پیشنهاد می‌گردد لوردوز کمر و تیلت لگن در افراد مبتلا به خروج خودبخودی استرسی ادراری بررسی گردد.

کلید واژه­ها: خروج خودبخودی ادرار استرسی، زنان ورزشکار، پاسچر کمری لگنی

---