زمینه و هدف: ناهنجاری سر به جلویکی از شایع ترین ناهنجاری های وضعیتی نامطلوب است که با ضعف عضلات ثبات دهنده گردنی همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سه برنامه تمرینی قدرتی، کششی و ترکیبی در افراد مبتلا به پاسچر سر به جلو بود.

روش بررسی:به این منظور،۴۰ دانشجوی دختر دارای ناهنجاری سر به جلوی بزرگ تر از ۴۶ درجه  با میانگین سنی77/1±22/22 سال، ، وزن 90/1±22/61 کیلو گرم، قد ۵۵/۲ ±85/161 سانتی متر و شاخص توده بدنی 9/0±37/23 کیلوگرم/متر مربع به صورت هدفدار انتخاب شدند. این افراد به طور تصادفی به سه گروه ۱۰ نفره تجربی و یک گروه ۱۰ نفره کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی اول تمرینات قدرتی، گروه تجربی دوم تمرینات کششی و گروه سوم تمرینات ترکیبی را به مدت ۶ هفته انجام دادند. در این مدت گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی را دریافت نکردند. از روش عکس برداری از نمای نیمرخ برای اندازه گیری سر به جلو استفاده شد. میزان تغییرات زاویه سر آزمودنی ها قبل و بعد از ۶ هفته تمرین اندازه گیری شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های امار توصیفی و مقایسه ای تجزیه و تحلیل شد(۰۵/۰&gep).

یافته­ها: بر اساس یافته­های این پژوهش کاهش معنی­داری در زاویه سر به جلو در هر سه نوع برنامه تمرینی (قدرتی، کششی، ترکیبی) بعد از ۶ هفته یافت شد (۰۰۱/۰p=). اما کاهش معنی­داری در زاویه سر به جلو در گروه کنترل یافت نشد.

نتیجه گیری: با توجه به کاهش معنادار در زاویه سر به جلو در افراد گروه تجربی، استفاده از این سه نوع برنامه تمرینی در افراد مبتلا  به ناهنجاری سر به جلو توصیه می شود.

کلید واژه ها: سر به جلو، تمرینات اصلاحی.