---

زمینه و هدف:مکانیسم شایع برای پیچ­خوردگی خارجی مچ پا اینورشن شدید، پلانتار فلکشن شدید و یا ترکیب هر دو است، که می­تواند منجر به بی­ثباتی مزمن مچ پا شود. به نظر می­رسد وضعیت پا در هنگام تماس با زمین نقش موثری در ایجاد پیچ­خوردگی مچ پا دارد. بنابراین ممکن است با محدود کردن وضعیت پا بتوان احتمال پیچ­خوردگی را کاهش داد. بنابراین هدف این تحقیق، بررسی تاثیر وضعیت پلانتار فلکشن و ایورژن بر نیروی عکس العمل زمین در جهت داخلی-خارجی حین فرود آمدن در افراد مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بود.

روش بررسی:در این تحقیق که از نوع مورد-شاهدی بود،32 نفر(18 تا 35سال) شامل دو گروه 17 فرد مبتلا به بی­ثباتی عملکردی یک طرفه مچ پا و 15 فرد سالم شرکت داشتند. ابتدا افراد گروه مبتلا به بی­ثباتی عملکردی یک طرفه مچ پا توسط پزشک ارتوپد ارجاع داده می­شدند. سپس تست های کشویی قدامی و تالار تیلت برای تشخیص بی­ثباتی عملکردی مچ پا و سایر معاینات انجام می­گردید. آنگاه افراد گروه سالم از لحاظ جنس، سن، قد، وزن و شاخص توده بدنی با افراد گروه بیمار جور می­شدند. آزمودنی­ها از یک ارتفاع 40 سانتی متری که در فاصله 25 سانتی متری صفحه نیرو قرار داشت در حالی که پای مورد نظر ریلکس و در وضعیت عدم تحمل وزن بود بر روی پای مقابل ایستاده و با پا­ی مورد نظر در مرکز صفحه نیرو فرود می­آمدند. حرکت فرود آمدن در چهار وضعیت مختلف انجام می­شد:

1- وضعیت خنثی مچ پا و گوه خارجی پا ، 2-وضعیت خنثی مچ پا، 3-وضعیت پاشنه مثبت و گوه خارجی، 4-وضعیت پاشنه مثبت.

یافته­ ها: در گروه سالم نیروی عکس العمل زمین در جهت داخلی در وضعیت 3 نسبت به وضعیت 2(007/0p=) و هم چنین وضعیت 3 نسبت به وضعیت4 (018/0p=) افزایش یافته بود. در گروه بیمار نیروهای خارجی در وضعیت 3 نسبت به وضعیت2 (001/0p=) و هم چنین وضعیت3 نسبت به وضعیت 1(002/0p=) افزایش یافته بود. در گروه بیمار نیروهای داخلی در وضعیت 4 نسبت به وضعیت 1کاهش معناداری را نشان داد(014/0p=).

نتیجه گیری: اعمال گوه خارجی هنگامی که پا در پلانتار فلکشن قرار دارد باعث افزایش نیروهای عکس العمل زمین در جهت داخلی-خارجی گردید. با توجه به نتایج تحقیق می­توان احتمال داد که وضعیت پلانتار فلکشن در ایجاد پیچ­خوردگی مچ پا موثرتر از اینورژن است. هم چنین از بررسی اطلاعات حاصل از این مطالعه می­توان نتیجه گرفت که احتمالا گوه خارجی پا در هنگامی که مچ پا در پلانتار فلکشن قرار دارد در تغییر نیروهای عکس العمل داخلی-خارجی زمین موثرتر از حالتی است که مچ پا در وضعیت خنثی قرار دارد. 

---

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر کفی با گوه خارجی بر میزان درد، علائم آرتریت، فعالیت های روزانه، فعالیت های ورزشی-تفریحی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت بخش داخلی زانو با تأثیر کفی با گوه خارجی و استرپ ساب تالار بود.

روش بررسی: بیست و هفت بیمار با استئوآرتریت درجه 1 یا 2 بخش داخلی زانو بر اساس سیستم درجه بندی Kellgren  و  Lawrence با سنی بیش از 40 سال در این مطالعه شرکت کردند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه کفی با گوه خارجی (14=n) و کفی با گوه خارجی و استرپ ساب تالار (13=n)، قرار گرفتند. نسخه فارسی پرسشنامه  Knee injury and osteoarthritis outcome score(KOOS) یکبار قبل از استفاده از کفی و 4 هفته بعد از استفاده از کفی در منزل به مدت 5 تا 10 ساعت در روز توسط شرکت کنندگان مطالعه تکمیل گردید.

یافته ها: در مرحله اول و شروع تحقیق تفاوتی در میزان درد، علائم، فعالیت های روزمره، فعالیت های تفریحی-ورزشی و کیفیت زندگی بیماران در دو گروه وجود نداشت و دو گروه کاملاً همگن بودند. بعد از 4 هفته استفاده از کفی با گوه خارجی و کفی با گوه خارجی و استرپ ساب تالار بهبودی معناداری در 5 شاخص پرسشنامه  KOOS یافت شد. نتایج به دست آمده در گروه کفی با گوه خارجی و استرپ ساب تالار نسبت به گروه کفی با گوه خارجی، به جز شاخص درد اختلاف معناداری نشان داد.

نتیجه گیری: کفی با گوه خارجی می تواند سبب بهبودی علائم آرتریت در بیمارانی با استئوآرتریت خفیف بخش داخلی زانو گردد، گرچه تعامل استرپ ساب تالار با کفی با گوه خارجی می تواند انتخاب مؤثرتری در تجویز کفی در این دسته از بیماران باشد.

---

زمینه و هدف: شایع ترین عارضه نوروپاتی دیابتی در اندام تحتانی ایجاد زخم در نواحی پر فشار کف پا می باشد. رایج ترین اصلاح کفش طبی جهت پیشگیری از ایجاد زخم در پای این بیماران، استفاده از زیره غلتکی است. از طرفی نوروپاتی محیطی می تواند منجر به بی ثباتی پاسچر و کاهش کنترل تعادل در بیماران دیابتی گردد. همچنین به نظر می رسد زیره غلتکی سبب اختلال در تعادل افراد سالم می شود. از آنجا که در زمینه تأثیر زیره غلتکی بر پاسخ پاسچر بیماران دیابتی مطالعه ای یافت نشد، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر زیره غلتکی بر ثبات پاسچر بیماران دیابتی توأم با نوروپاتی انجام شد.

روش بررسی: هفده بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی در این مطالعه شرکت کردند. به منظور ارزیابی ثبات پاسچر حین پوشیدن کفش، با و بدون زیره غلتکی، آزمون کنترل حرکت با استفاده از دستگاه نوروکام انجام شد. میزان جابجایی مرکز نیرو، مدت زمان تأخیر در پاسخ و قدرت پاسخ پاسچر در دو حالت با و بدون زیره غلتکی مورد مقایسه قرار گرفت.

یافته ­ها: میزان جابجایی مرکز نیرو و مدت زمان تأخیر در پاسخ،  با و بدون زیره غلتکی یکسان بود (05/0‹P). قدرت پاسخ پاسچر حین اغتشاش متوسط قدامی و خلفی صفحه نیرو با استفاده از کفش با زیره غلتکی بیشتر از میزان آن با کفش بدون زیره غلتکی بود (05/0›P).

نتیجه­ گیری: در بررسی آنی، کفش با زیره غلتکی منجر به تغییر ثبات پاسچر بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی نمی شود. از آنجا که قدرت پاسخ پاسچر هنگام استفاده از زیره غلتکی افزایش می یابد ممکن است که استفاده دراز مدت، نقش آموزشی برای مهارتهای تعادلی داشته باشد.

---

زمینه و هدف: گردن درد، یک اختلال شایع در جوامع صنعتی می­باشد. کولارهای گردنی با محدود نمودن حرکات گردن و فراهم نمودن ستون فقرات گردنی با ثبات، روشی متداول و مؤثر در کاهش علائم، تسکین و یا جلوگیری از گردن درد ناشی از شرایط دژنراتیو و یا پس از جراحی می­باشند. با این وجود بیشتر بیماران، استفاده از کولار را به دلیل عدم رضایت از ظاهر و یا تهویه نامناسب کولار و گرمای حاصل از آن نمی­پذیرند. به منظور کنترل این عوامل عدم پذیرش تلاشی صورت گرفته­­است که به ابداع کولاری با طرح­باز، ظاهر متفاوت و حداکثر تهویه منتهی گردیده­است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کولار گردنی دارای طرح­باز بر دامنه­ی حرکتی گردن و پذیرش افراد می­باشد.

  روش بررسی: دامنه­ی حرکتی فلکسیون، اکستانسیون، لترال فلکسیون به راست و چپ و چرخش محوری به راست و چپ گردن 72 فرد سالم با و بدون پوشیدن کولار گردنی دارای طرح باز بوسیله­ی دستگاه اینکلینومتر دیجیتال 3 بار اندازه­گیری شد. به منظور سنجش میزان پذیرش این طراحی جدید از سوی شرکت کنندگان در این مطالعه، میزان پذیرش آن­ها در مورد 5 شاخص مورد بررسی قرار گرفت.

یافته­ها: کولار گردنی دارای طرح­باز به صورت معناداری(05/0 P< ) در محدودکردن حرکات گردن در سه صفحه حرکتی اثربخش بود. اثربخشی کولار دارای طرح باز در محدود کردن فلکسیون و اکستانسیون گردن به ترتیب 24/78 درصد و 91/79 درصد، در محدود کردن لترال فلکسیون به راست و چپ گردن 70/56 درصد و 36/54 درصد و در محدود کردن حرکات چرخش محوری به راست و چپ 22/82 درصد و 60/82 درصد بدست آمد.

نتیجه گیری: می­توان کولار گردنی دارای طرح­باز را به عنوان یکی از کولارهای نیمه سخت که محدودیت حرکتی قابل قبولی برای گردن فراهم می­کند، در نظر گرفت.

کلید واژه­ها : گردن، ارتوز، کولار، دامنه حرکتی، پذیرش