زمینه و هدف: تحلیل اهمیت-­عملکرد ابزاری است که به طور گسترده در توسعه­ استراتژی­های بازاریابی و بهبود کیفیت محصولات و خدمات بکار می­رود. لذا، هدف از مطالعه حاضر ارزیابی کیفیت خدمات توانبخشی از دو جنبه اهمیت و رضایت از عملکرد، در چهار مرکز منتخب در شهر تهران با استفاده از تحلیل اهمیت-عملکرد و همچنین بررسی ارتباط بین متغیرهای دموگرافیک و ابعاد کیفیت خدمات می­باشد.

روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی می­باشد که در میان 196 نفر از مراجعه­کنندگان به چهار مرکز توانبخشی منتخب در تهران( هلال ­ احمر، مولوی، امام ­ خمینی و شفا) انجام گرفت. بمنظور ارزیابی کیفیت خدمات این مراکز از پرسشنامه کیفیت خدمات استفاده­گردید. داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 مورد تجزیه­ و­ تحلیل قرار گرفتند. 

یافته­ها: طبق نتایج بدست آمده، تمامی ابعاد کیفیت خدمات در مراکز منتخب، در ناحیه اول ماتریس اهمیت-عملکرد یعنی در سطح مطلوب قرار داشتند. بعلاوه، تفاوت معنی­داری بین نمرات اهمیت و عملکرد ابعاد کیفیت خدمات در مراکز منتخب و نیز بین گروه­های سنی و جنسی مختلف دیده نشد(05/0 < P ) . ولی بین گروه­های تحصیلی مختلف با اهمیت(04/0= P ) و عملکرد(03/0= P ) بعد ملموسات و نیز اهمیت بعد تضمین(01/0= P ) تفاوت معنی­دار وجود داشت.

نتیجه­گیری: اگرچه مراکز مورد مطالعه در وضعیت مناسبی قرار دارند اما مدیران باید همواره از نقاط ضعف و قوت سازمان آگاه باشند و زمینه­های بهبود کیفیت و افزایش رضایت مشتری­ها را فراهم کنند. 

کلیدواژه­ها: رضایت مشتری ­ ، کیفیت خدمات، خدمات توانبخشی، ابزار تحلیل اهمیت-عملکرد

زمینه و هدف: فلج مغزی یک بیماری حسی حرکتی است که کنترل پوسچر و حرکت را تحت تأثیر قرار می­دهد. کودکان مبتلا به فلج مغزی با اختلالاتی در عملکرد بدن مثل اسپاستی­سیته، کاهش قدرت عضلانی و کنترل انتخابی حرکت روبه­رو هستند که ممکن است فعالیت­های عملکردی و مشارکت در زندگی روزمره را محدود سازند. هدف از این مطالعه تأثیر 8 هفته برنامه تمرینی مقاومتی پیـش­رونده بر وضعیت جسـمانی و حرکتی کودکان فلج مغـزی همـی­پلژی می­باشد.

روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه­تجربی با رویکرد مداخله­ای بر روی 16 کودک فلج مغزی همی­پلژی 12-4 سال در سطح 1و2 طبـقه­بندی (Gross Motor Function Classification System: GMFCS) مراجعه کننده به مراکز کاردرمانی شهر ایلام انجام شد. پروتکل تمرین شامل عملکرد حرکتی درشت 16 جلسه 1 ساعته تمرینات مقاومتی پیش­رونده در گروه­های عضلانی هدف گروه آزمایش (8 نفر) بود. قدرت عضلانی اندام فوقانی و عملکرد حرکتی درشت (Gross Motor Function: GMF) در قبل و بعد از مداخله ارزیابی شدند.

یافته­ها: قدرت گروه­های عضلانی دست برتر به صورت معنی­داری بعد از مداخله بهبود یافت، همچنین در فعالیت­های ایستادن، راه­رفتن، دویدن و پریدن نیز افزایش نمره مشاهده شد (05/0 p< ). در میزان قدرت دست مبتلا نتیجه معنی­داری مشاهده نشد.

نتیجه­گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که انجام تمرینات مقاومتی پیش­رونده باعث بهبود عملکرد حرکتی درشت و افزایش قدرت ایزومتریک دست برتر می­شود.

کلید ­واژه­ها: فلج مغزی نیمه بدن، وضعیت جسمانی، عملکرد حرکتی، تمرین مقاومتی پیش­رونده.

زمینه و هدف: با توجه به تمایل بیشتر افراد مبتلا به پوکی استخوان در کاربرد استراتژی هیپ برای حفظ پایداری، در مطالعه ی حاضر رابطه ی بین قدرت عضلات مفاصل هیپ، مچ پا و اکستانسور های پشت و تعادل عملکردی در زنان یائسه ی سالم و مبتلا به پوکی استخوان، بررسی شد.

روش بررسی: 45 زن یائسه ی داوطلب بر اساس تراکم معدنی استخوان( Bone Mineral Density ) به دو گروه پوکی استخوان و سالم تقسیم شدند. قدرت ایزومتریک عضلات هیپ، مچ پا و اکستانسور پشت با استفاده از دینامومتر دیجیتال اندازه گیری شد. به منظور ارزیابی تعادل عملکردی، آزمون های ایستادن با پاهای پشت سر هم، گردش ستاره و راه رفتن به شکل 8 استفاده شد.

یافته‌ها: در گروه پوکی استخوان، قدرت عضلات به طور معنی داری کمتر (05/0> P ) و زمان انجام آزمون راه رفتن به شکل 8 بیشتر از گروه سالم بود (031/0= P ). همچنین در گروه پوکی استخوان قدرت عضلات اداکتور و اکستانسور هیپ رابطه ای معنی دار با هر سه شاخص تعادل عملکردی نشان داد (05/0> P ).

نتیجه گیری: با توجه به کاهش قدرت عضلات در زنان مبتلا به پوکی استخوان و ارتباطش با کاهش تعادل در فعالیت های روزانه، تقویت گروه های عضلانی هیپ و مچ باید در برنامه های توان‌بخشی آنها گنجانده شود.

کلید واژه­ها: قدرت عضلانی، تعادل عملکردی، زنان یائسه، پوکی استخوان

زمینه و هدف: کودکان فلج مغزی از مراجعین اصلی به مراکز کاردرمانی هستند و دست به عنوان ابزاری مهم در عملکرد روزمره زندگی به حساب می­آید. در اکثر کودکان فلج مغزی عملکرد دست دچار اختلال می­شود. ارتزها و اسپلینت­ها به منظور بهبود پوزیشن، دامنه حرکتی، کیفیت حرکت و عملکرد دست مورد استفاده قرار می­گیرند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک برعملکرد اندام فوقانی، دامنه حرکتی، شدت اسپاستی­سیتی مفاصل آرنج، ساعد و مچ دست و قدرت پینچ (Pinch) و گریپ ( (Grip سمت غالب کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک 12- 8 ساله می­باشد.

روش بررسی: روش مطالعه در این پژوهش از نوع مداخله­ای در دو گروه مورد و شاهد می­باشد. 30 بیمار فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک 8 تا 12 ساله که معیار ورود را داشتند، به طور تصادفی در یکی از دو گروه مورد یا شاهد قرار گرفتند. بیماران گروه مورد از یک اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت 2 ماه، 8 ساعت در روز استفاده کردند. دراین مطالعه از آزمون جبسون - تیلور برای ارزیابی عملکرد اندام فوقانی، گونیامتر برای ارزیابی دامنه­ی حرکتی آرنج، ساعد و مچ دست، مقیاس آشورث اصلاح شده برای ارزیابی شدت اسپاستی­سیتی آرنج، ساعد و مچ دست و دستگاه دینامومتر دیجیتالی :MIE Medical research Lth برای ارزیابی قدرت گریپ و پینچ استفاده شد.

یافته­ها: در گروه مورد نتایج ارزیابی­ها نشان داد که عملکرد اندام فوقانی (026/0 P≤ )، دامنه حرکتی سوپینیشن ساعد (007/0 P≤ )، اکستنشن مچ دست ) 005/0 P≤ )، شدت اسپاستی­سیتی عضلات پروناتور ساعد (001/0 P≤ ) و عضلات فلکسور مچ دست (009/0 P≤ )، قدرت گریپ (001/0 P≤ ) و پینچ (001/0 P≤ ) بهبود معناداری یافتند اما تاثیر معناداری بر دامنه حرکتی اکستنشن آرنج (075/0 P≤ )، شدت اسپاستی سیتی عضلات فلکسور آرنج (164/0 P≤ ) دیده نشد. در گروه مورد نسبت به شاهد اختلاف­های عملکرد اندام فوقانی (001/0 P≤ )، دامنه حرکتی سوپینیشن ساعد (034/0 P≤ )، اکستنشن مچ دست ) 042/0 P≤ )، شدت اسپاستی­سیتی عضلات پروناتور ساعد (009/0 P≤ ) و قدرت گریپ (001/0 P≤ ) و پینچ (001/0 P≤ ) بهبود معناداری را نشان دادند اما تاثیر معناداری بر دامنه حرکتی اکستنشن آرنج (140/0 P≤ )، شدت اسپاستی­سیتی عضلات فلکسور آرنج (638/0 P≤ ) و مچ دست ( 105/0 P≤ ) دیده نشد.

نتیجه­گیری: تحقیق حاضر نشان می­دهد که استفاده از اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت 2 ماه، 8 ساعت در روز می­تواند روش موثری جهت بهبود عملکرد اندام فوقانی، دامنه­ی حرکتی سوپینیشن ساعد، اکستنشن مچ دست و شدت اسپاستی­سیتی عضلات پروناتور ساعد و فلکسور مچ و قدرت گریپ و پینچ کودکان فلج­مغزی دایپلژی اسپاستیک باشد.

کلید واژه­ها: فلج­مغزی، اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک، عملکرد اندام فوقانی، اسپاستی­سیتی، قدرت

زمینه و هدف : آسیب لیگامان صلیبی قدامی در رقابت ها و تمرینات ورزشی شایع است. عملکرد سیستم عصبی عضلانی بدنبال پارگی این لیگامان برهم می خورد. تمرینات اغتشاشی می تواند برای بهبود عملکرد بیماران با جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی مفید باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر تمرینات اغتشاشی بر نیروی عکس العمل زمین و وضعیت عملکردی این بیماران بود.

روش بررسی : 20 بیمار با بازسازی لیگامان صلیبی قدامی بطور تصادفی به دو گروه مداخله (میانگین سنی 4/3 ± 2/24 سال) و کنترل (میانگین سنی5/2 ± 1/27 سال) تقسیم شدند . گروه مداخله ده جلسه تمرینات اغتشاشی ( Perturbation training ) را روی تخته تعادل یک جهته، تخته تعادل چند جهته و Bosu انجام دادند . حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین و زمان رسیدن به این حداکثر حین فرود آمدن روی یک پا از روی پله به ارتفاع 30 سانتیمتر بر روی صفحه نیروی KISTLER ثبت شد . همچنین پرش لی ضربدری ( Cross hop ) به عنوان یک آزمون عملکردی مورد ارزیابی قرار گرفت .

یافته ها : قبل از اغتشاش درمانی ؛ مقدار نیروی عکس العمل زمین و زمان رسیدن به حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین در زانوی جراحی شده دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معنی داری نداشت (05/0 P> ). همچنین نمرات عملکردی زانوی جراحی شده بین دو گروه مداخله و کنترل از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشت (62/0= P ). بعد از اغتشاش درمانی ؛ مقدار نیروی عکس العمل زمین در پای جراحی شده گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل شد (003/0= P ). هر چند میانگین زمان رسیدن به حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین در پای جراحی شده گروه مداخله نسبت به پای جراحی شده گروه کنترل افزایش یافت ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنا دار نشد(50/0 P= ) . همچنین نمرات آزمون عملکردی در گروه مداخله به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل شد (03/0= P )

نتیجه گیری : نتایج به دست آمده نشان داد تمرینات اغتشاشی می تواند در بیماران با بازسازی لیگامان صلیبی قدامی، عملکرد حرکتی بهتری ایجاد کند. این بهبودی با یافته های کمی دستگاه صفحه نیرو که نشان داد بیماران مقدار نیروی بیشتری را در زمان طولانی تری هنگام فرود آمدن روی یک پا تحمل می کنند، همراه بود.

کلید واژه ها: اغتشاش درمانی، نیروی عکس العمل زمین، بازسازی لیگامان صلیبی قدامی، عملکرد

چکیده

زمینه و هدف: مادران کودکان فلج مغزی به واسطه ی مراقبت کردن از کودک فلج مغزی محدودیتهای را در عملکرد روزمره زندگی خود تجربه می کنند و نیاز به ابزارهای استاندارد برای ارزیابی عملکردهای روزمره ی این مادران بیش از پیش احساس می شود. هدف از این مطالعه، ترجمه ی مقیاس عملکرد کاری کانادایی Canadian Occupational Performance Measure: COPM به فارسی و بررسی روایی محتوایی و تکرار پذیری نسخه فارسی شده در مادران ایرانی دارای کودکان فلج مغزی بود.

روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه غیر تجربی از نوع متدلوژیک بود و بعد از کسب اجازه از سازندگان مقیاس COPM طی سه مرحله طبق روش IQOLA به زبان فارسی ترجمه شد. برای تعیین روایی محتوا در یک پانل ده نفر، از خبرگان درخواست شد هر آیتم را براساس "طیف مناسب است" و "مناسب نیست" بررسی نمایند. برای بررسی تکرار پذیری نسخه فارسی، در دو نوبت با فاصله حداقل دو روز یا حداکثر یک هفته در اختیار 30 نفر مادر دارای کودک فلج مغزی ساکن شهر تهران که به کلینک های کاردرمانی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی مراجعه کرده بودند قرار گرفت. روش نمونه گیری به صورت ساده و غیر احتمالی بود. سپس داده ها از لحاظ روایی محتوایی و همبستگی در آزمون – باز آزمون مجدد تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته ها: روایی محتوایی نسخه فارسی مقیاس COPM 222/0 ± 95/80 و مورد تایید بود. ضریب همبستگی اسپیرمن براون هم در آزمون –باز آزمون در نمرات عملکرد 84/0 و برای رضایت مندی 87/0 بود که نشان دهنده ی همبستگی بالا بین نمرات در دو بار اجرای آن و تکرار پذیری قابل قبول نسخه فارسی این مقیاس است.

نتیجه گیری: نسخه فارسی مقیاس COPM از تکرار پذیری و روایی محتوای قابل قبولی در جامعه هدف برخوردار بود و می تواند بعنوان ابزار مناسبی در کارهای پژوهش و بالینی مورد استفاده قرار گیرد.

کلید واژه ها: مقیاس عملکرد کاری کانادایی، مادر، فلج مغزی، روایی، تکرار پذیری

مقدمه: یکی از حس های آسیب دیده در بیماران همی پارزی حس جلدی کف پا است و نقش این حس در حفظ تعادل و تحرک عملکردی در این افراد همچنان موضوع تحقیقات است. هدف از این مطالعه بررسی همبستگی بین آستانه حس جلدی کف پا با تعادل عملکردی در بیماران همی پارزی مزمن می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه که از نوع ارتباطی سنجی می باشد 70 بیمار سکته مغزی مزمن با میانگین (31/13) 10/59 سال و متوسط مدت زمان گذشته از ضایعه (61/23) 7/31 ماه به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده انتخاب شدند. به منظور ارزیابی تعادل و تحرک عملکردی از آزمون های خم شدن- رساندن Bend- Reach: BR، رساندن عملکردی Functional Reach :FR با استراتژی های مچ پا و هیپ، TUG Timed Up and Go:، Step Test: ST  در پای سالم و مبتلا، (BBS) Berg Balance Scale، و جهت سنجش آستانه حس جلدی در 7 نقطه مختلف کف پا از آزمون سمز- وین اشتاین استفاده شد.

یافته ها: اثر اصلی پا (پای سالم و مبتلا) و نقاط (7 نقطه مختلف کف پا) آستانه حس جلدی معنادار (0001/0P<) بوده و اثر متقابل پا × نقاط معنادار (2/0= P) نبود. آستانه حس جلدی در تمامی 7 نقطه کف پای مبتلا همبستگی معنادار (05/0P<) پایین تا بالایی (81/0 -24/0=r) با تمامی آزمون های تعادل و تحرک عملکردی نشان داد. هیچگونه ارتباط معناداری میان آستانه حس جلدی در 7 نقطه کف پای سالم با هیچ یک از آزمون های تعادل و تحرک عملکردی بجز آستانه حس جلدی کف انگشت کوچک پا با نمره کل، پویا و ایستا BBS، FR با استراتژی های هیپ و مچ پا و TUG، آستانه حس جلدی کف انگشت بزرگ پا با نمره ایستا BBS و FR با استراتژی هیپ و آستانه حس جلدی نقطه وسط کنار داخلی کف پا با نمره ایستا BBS و FR با استراتژی مچ پا وجود نداشت.

نتیجه گیری: آستانه حس جلدی کف پای مبتلا ارتباط معنی دار با آزمون های تعادل و تحرک عملکردی دارد. آستانه حس جلدی کف پا در نقاط کف انگشت بزرگ پا و کنار داخلی کف پا نقش مهمی در تعادل و تحرک عملکردی در بیماران همی پارزی دارد.

کلید واژه­ها: تعادل و تحرک عملکردی، آستانه حس جلدی، همی پارزی

فلج مغزی یکی از دلایل رایج ناتوانی در دوران کودکی است که رشد حرکتی و پوسچر را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به محدودیت در انجام فعالیت می شود. مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک بر اسپاستی پلژیک اسپاستیک 12-روش بررسی: روش مطالعه در این پژوهش، از نوع مداخله ای می باشد. 20 بیمار فلج مغزی همی پلژیک اسپاستیک 8 تا 12 ساله از بین کودکانی که در مدارس جسمی حرکتی شهر تهران تحصیل می کردند و معیار های ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند که در هر گروه 10 کودک قرار گرفت. بیماران گروه مورد از یک اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت 2 ماه و روزانه 6 ساعت استفاده کردند. در این مطالعه از تست جبسون تیلور برای ارزیابی عملکرد دست، مقیاس آشورث اصلاح شده برای ارزیابی اسپاستی سیته مچ دست، ساعد و آرنج، گونیامتر برای ارزیابی دامنه حرکتی مچ دست، ساعد و آرنج و از دستگاه digital pinch/grip analyser برای ارزیابی قدرت دست استفاده شد.

نتایج ارزیابی ها در گروه مورد، نشان دهنده بهبود معنادار عملکرد اندام فوقانی (003/0P</0P<) سیته ساعد (003/0P<)، دامنه حرکتی ساعد (003/0P<) و قدرت پینچ (003/0P<) و دامنه حرکتی آرنج (343/0P<نتیجه گیری:کلید واژه ها: فلج مغزی، عملکرد اندام فوقانی ،اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک ، همی پلژیک اسپاستیک

زمینه و هدف: دیابت شامل گروهی از اختلال های مربوط به هیپرگلیسمی است و میتواند عوارض متعددی برای فرد ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی عملکرد بیماران دیابتی بر اساس سیستم طبقه بندی بین المللی عملکرد، ناتوانی و سلامت (International Classification of Functioning Disability and Health: ICF) صورت گرفته است.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ارزیابی اجزاء عملکرد بر اساس سیستم طبقه بندی ICF انجام گرفت که شامل: عملکرد دست، توانایی انجام فعالیت های کارساز روزانه زندگی، کیفیت زندگی، توانایی کار، حمایت های اجتماعی موجود و وضعیت خود مراقبتی بود. ارزیابی ها بر روی 94 فرد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 مراجع به انجمن حمایت از بیماران دیابت شهر شیراز صورت گرفت. اطلاعات با  نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: از 94 شرکت کننده این پژوهش 39 نفر مرد (5/41درصد)، 55  نفر زن (5/58 درصد) بودند. 40 نفر (6/42 درصد) مبتلا به دیابت نوع 1 و 54 نفر (4/57 درصد) مبتلا به دیابت نوع 2 بودند. قدرت، زبر دستی، حس، توانایی کار کردن و وضعیت خود مراقبتی با سطح قند خون بیماران ارتباط معناداری داشت (001/0< P_(v)).

نتیجه گیری: با استفاده از ICF بعنوان یک چهارچوب در جهت ارزیابی عملکرد و تعیین وضعیت سلامتی بیماران دیابتی، عملکرد دست و توانایی انجام کار در بیماران مبتلا به دیابت در سطح مطلوبی نبود. عملکرد و توانایی انجام کار در آنها با افزایش سطح قند خون کاهش میابد.

کلید واژه ها: دیابت، عملکرد، سیستم طبقه بندی بین المللی عملکرد، ناتوانی و سلامت

زمینه و هدف: بعد فراکتال (Fractal dimension :FD) به‌عنوان معیاری از پیچیدگی سیستم در تفکیک افراد با ویژگیهای مختلف از جمله مهارت، موفق ظاهر شده‌است. هدف از این پژوهش ارزیابی توانمندی روش تحلیل FD پایداری وضعیت در تشخیص ووشوکار نخبه برای اعزام به مسابقات مختلف بود.

روش بررسی: هشت ووشوکار نخبه و هشت ووشوکار حرفه‌ای از بخش تالو در این پژوهش شرکت کردند و یک حرکت تعادلی مشکل به نام «تعادل به عقب» را اجرا کردند. مسیرهای مرکزفشار (Center of pressure: COP) ثبت شد و الگوریتم هیگوچی برای تعیین FD از سری زمانی‌های جابه‌جایی COP مورد استفاده قرار گرفت. میانگین FD دو گروه توسط آزمون t مستقل مقایسه شد.

یافته‌ها: میانگین FD به‌طور معناداری (05/0p<) در هر دو جهت قدامی-خلفی (Anterio-posterior: AP) و داخلی-خارجی (Medio-lateral: ML) برای ووشوکاران نخبه بیش از ووشوکاران حرفه‌ای بود. سپس اجراس تحلیل شاخص عملکرد گیرنده (Receiver operating characteristic: ROC) نیز نشان داد که روش تحلیل FD در تفکیک ورزشکاران در جهت AP عملکرد بسیار خوب (سطح زیر منحنی (Area under cureve: AUC)=938/0)‌ و در جهت ML عملکرد قابل قبولی (668/0 AUC=) دارد.

نتیجه‌گیری: سیستم کنترل وضعیت در ووشوکاران نخبه به‌دلیل مهارت بیشتر پیچیده‌تر عمل می‌کند. تحلیل FD سری زمانی COP می‌تواند به مربیان در تشخیص ووشوکاران نخبه حتی از بین یک گروه از ووشوکاران حرفه‌ای کمک نماید.

کلیدواژه­ها: ووشو، پایداری وضعیت، بعد فراکتال، شاخص عملکرد گیرنده (ROC)، مرکز فشار (COP)

زمینه و هدف: افسردگی به عنوان یکی از مهم ترین تهدیدات سلامت روان در قرن 21 شناخته می شود و در آن فرد احساس غم، عدم لذت و دلسردی می کند. تجربه این احساسات در افراد، به ویژه دانشجویان، می تواند منجر به ناکارآمدی این افراد در حوزه های مختلف عملکرد کاری گردد. این تحقیق بر آن است تا تاثیر ورزش های مقاومتی کوتاه مدت را بر حوزه های عملکرد کاری و شدت افسردگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد بررسی قرار دهد.

روش بررسی: روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت غیر احتمالی و در دسترس بود. در ابتدا پرسشنامه افسردگی بک (ویرایش دوم) و مقیاس عملکرد کاری کانادایی از گروه آزمودنی (40 نفر) و گروه شاهد (40 نفر)  قبل از انجام مداخله گرفته شد و سپس پروتکل انجام ورزش­های مقاومتی به مدت8 هفته، هفته‏ای 3 روز و روزی 30/1 ساعت انجام گردید. در نهایت پرسشنامه­های افسردگی و عملکرد کاری در هفته اول پس از سپری شدن طول مدت مداخله گرفته شدند. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 صورت پذیرفت.

یافته­ها: نتایج آزمون تی زوجی وجود تفاوت معنادار در عملکرد (001/ P<)، میزان رضایت از عملکرد (001/ P<) و شدت افسردگی (001/ P<) را در مقایسه قبل و بعد در گروه مداخله نشان می دهد، همچنین  نتایج آزمون تی مستقل حاکی از وجود تفاوت معنادار بین دو گروه در عملکرد (001/ P<)، میزان رضایت از عملکرد (001/ P<) و شدت افسردگی در بعد از انجام مداخله بود (001/ P<).

نتیجه گیری: تمرین های مقاومتی کوتاه مدت می تواند به طور موثری منجر به کاهش شدت افسردگی و بهبود در عملکرد و میزان رضایت از عملکرد در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گردد.

کلید واژه ها: ورزش های مقاومتی، حوزه های عملکرد کاری، افسردگی، دانشجویان

زمینه و هدف:  خستگی یکی از عوامل  بر هم زننده­ی کنترل پاسچر  است که منجر به آسیب­های ورزشی می­گردد. شیوع آسیب­های رباط در زنان بیش از مردان می باشد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی  اثر جنسیت و خستگی فانکشنال بر روی کنترل پویای پاسچر بود .

روش بررسی: سی و دو  فرد غیر ورزشکار و سالم (16 زن و 16 مرد) در دامنه سنی 18  تا 35 سال  در این مطالعه شرکت نمودند. آزمون تعادلی ستاره در دو جهت خلفی داخلی و خلفی خارجی قبل و بعد از خستگی عملکردی اجرا ­گردید.

یافته­ها: نتایج نشان داد اثر اصلی خستگی بر روی میزان مسافت دستیابی معنی دار است (01/0P< 62/37 = F) و  پس از خستگی هر دو جنس کاهش معنی­داری در میزان مسافت دست یابی در هر دو جهت خلفی داخلی  و خلفی خارجی نشان دادند.  اثر متقابل گروه و خستگی) 05/0P>  045/0= F) معنی دار نبود. اثر متقابل جهت آزمون ستاره و خستگی نیز معنی­دار )05/0 P>  169/1= F) نبود.

نتیجه: خستگی در هر دو جنس سبب کاهش تعادل پویا گردید. اما میزان کاهش بین دوگروه تفاوت معنی داری نداشت. بنابراین به نظر می رسد عوامل دیگری غیر از اثر خستگی بر کنترل پاسچر پویا سبب تفاوت بین زنان و مردان در خطر آسیب می­گردد.

کلید واژه­ها: خستگی عملکردی، تعادل، جنسیت

سفتی پا به عنوان یک متغیر مرتبط با عملکرد ورزشی و خطر وقوع آسیب شناخته شده است. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه‌ی سفتی پا در اجرای آزمون هاپینگ، بین زنان و مردان ورزشکار بود.

13 زن و 12 مرد جوان از بهترین ورزشکاران راکتی کشور در این تحقیق شرکت کردند و آزمون هاپینگ جفت پا با فرکانس 2/2 هرتز را اجرا نمودند. سفتی پای آزمودنی‌ها محاسبه شد و با تقسیم بر وزن آن‌ها به صورت نرمال‌شده با وزن نیز به دست آمد. برای مقایسه‌ی میانگین متغیرهای تحقیق بین دو گروه زنان و مردان، آزمون تی مستقل مورد استفاده قرار گرفت.

سفتی پای زنان به طور معناداری کم‌تر از مردان بود (001/0 = P).

کمتر بودن سفتی پای زنان ورزشکار در مقایسه با مردان، می‌تواند یکی از عوامل ضعیف‌تر بودن اجراهای سرعتی زنان ورزشکار در حرکات افقیکلیدواژه‌ها: <span lang="FA" style="font-family:;" new="" b="" fa;="" mitra";="" roman";="" "times="" roman";"="">سفتی پا، زنان و مردان ورزشکار، عملکرد ورزشی، خطر آسیب