زمینه و هدف: توانایی های درکی حرکتی، زمینه مهارت های حرکتی عملکردی و رشد مفاهیم هستند. لذا با توجه به توانایی های درکی حرکتی ضعیف در کودکان کم توان ذهنی، پرداختن به رفع مشکلات حرکتی این کودکان، گامی موثر در مرتفع سازی مشکلات یادگیری و عملکرد این کودکان در فعالیت های مربوط به مدرسه، خانه و جامعه خواهد بود. هدف ما در این مطالعه، بررسی تاثیر آموزش تمرینات تعادلی همراه با تمرینات حرکات درشت بر روی عملکرد تعادلی و حرکات درشت کودکان کم توان ذهنی است.

روش بررسی: با استفاده از روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده، بر اساس نمونه پایش و استفاده از فرمول حجم نمونه، تعداد 10 کودک برای گروه درمان و 10 کودک برای گروه کنترل در نظر گرفته شد. معیار های ورود شامل کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بدون مشکلات اسکلتی و نرولوژی و روانی واضح، کودکان بین 5/4 تا 5/14 سال و معیار خروج شامل عدم همکاری کودک و غیبت بیش از یک جلسه می باشد. گروه درمان به مدت 10 هفته، هرهفته 3 جلسه 30 دقیقه ای، تحت آموزش تمرینات تعادلی و حرکات درشت قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نداشتند. سپس، تمامی آزمودنی ها مجددا تست شدند. پس از آنالیز های آماری، تاثیرات درمان بر روی عملکرد تعادلی و حرکات درشت مورد بررسی قرار  گرفت.

یافته­ها: نمره تعادل و همچنین حرکات درشت قبل از مداخله بین گروه کنترل و مداخله تفاوت معناداری نداشت (05/0 P≥ ). در گروه مداخله، نمرات حرکات درشت قبل و بعد از مداخله، معنادار بود (05/0 P≤) اما نمرات تعادل قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنادار نداشت (05/0 P≥). در گروه کنترل نمرات تعادل و حرکات درشت قبل و بعد از مداخله، تفاوت معناداری نداشت (05/0P≥).

نتیجه­گیری: کمبود تجربیات در زمینه مهارت های حرکتی در کودکان کم توان ذهنی باعث ایجاد ضعف در مهارت های حرکتی این کودکان می گردد. لذا با استناد به نتایج حاصله از این پژوهش، می توان با برنامه ریزی و آموزش هدفمند و بهره گیری از مداخلات توانبخشی و کاردرمانی موثر، شرایط را برای کسب تجربه حرکتی فراهم آورد.

 کلید واژه­ها: تمرینات تعادلی، تمرینات حرکات درشت، کم توان ذهنی

زمینه و هدف : معلولین در هر جامعه ای حضور دارند و جزئی از آن جامعه اند و  با توجه به اینکه معلولین شاغل از نظر توانایی جسمی و حرکتی نسبت به افراد سالم محدودیت بیشتری دارند توجّه به ابعاد شخصیتی افراد معلول در سازمان از مقوله هایی است که می تواند سازمان ها را در رسیدن به بهره وری بیشتر یاری نماید و از دیگر سو تعهد سازمانی به دلیل آن که نقش مؤثری در پیشرفت و بهبود سلامت نیروی کار دارد و نادیده انگاشتن آن موجب عدم بهره وری مطلوب خواهد شد، مهم جلوه می نماید. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین برونگرایی و درونگرایی شخصیت با تعهد سازمانی در معلولین شاغل بود.

روش بررسی :این یک پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع  مقطعی مقایسه ای بود. جامعه مورد نظر شامل تمامی معلولین شاغل در ادارات شهرستان الیگودرز که تعداد آنها 110 نفر بود  و به روش سرشماری انتخاب شدند و همه آنها پرسشنامه را تکمیل کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی آیزنک و تعهد سازمانی بود. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد.

یافته ها:نتایج نشان داد که بین شخصیت برونگرا و تعهد سازمانی رابطه مثبت و معنادار و همچنین بین شخصیت درونگرا و تعهد سازمانی رابطه منفی و معناداری به دست آمد. بین برون گرایی و تعهد عاطفی( 36/0= r)، بین برون گرایی و تعهد مستمر ( 52/0=r) و بین برون گرایی و تعهد هنجاری ( 56/0= r) رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. همچنین بین درون گرایی و تعهد عاطفی (31/0- =r)، بین درون گرایی و تعهد مستمر ( 47/0- =r) و بین درون گرایی و تعهد هنجاری ( 54/0- = r) رابطه منفی و معنادار وجود دارد. در مجموع درون گرایی با کل مولفه رابطه معکوسی دارد. (01/0 ≥P)

نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش به نظر می رسد در بین معلولین مورد مطالعه که دارای شخصیت برون گرا هستند تعهد سازمانی بیشتری در محیط کار خود دارند. ضروری است به معلولان دارای شخصیت درون گرا در محیط های شغلی توجه بیشتری شود.

کلید واژه ها: شخصیت درونگرا٬ شخصیت برونگرا٬ تعهد سازمانی٬معلولین.

از معیار دیادوی کلامی برای ارزیابی و شناسایی اختلالات حرکتی گفتار و ناهنجاریهای عملکردی گفتار استفاده وسیعی می شود. کودکان پیش دبستانی مشکلات زیادی برای انجام این تکلیف بالینی دارند که ناکلمه بودن آیتمهای این آزمون یکی از علل آن می باشد. از آنجا که در زبان فارسی چنین کلماتی طراحی نشده اند لذا ما سرعت تکرار تولید چند کلمه با/بی معنی را در کودکان پیش دبستانی مقایسه کردیم.

در این پژوهش مقطعی تحلیلی، 142 کودک (77 دختر و 65 پسر) با دامنه سنی 6-4 سال شرکت داشتند. زمان صرف شده برای 10 بار تکرار سریع بین دو کلمه /متکا، گلابی/ و ناکلمه سه هجایی /پاتاکا/ را مقایسه کردیم. با بکارگیری آزمون Repeated measures ANOVAیافته­ها:72/7، 68/1±65/6 ثانیه و در سنین 6-5 سال برابر 95/0±35/6 و 01/1±). هیچگونه اثر اصلی یا تعاملی دیگر دیده نشد.

کودکان 6-4 ساله توانستند کلمات /متکا، گلابی/ را با سرعت بیشتری نسبت به ناکلمه /پاتاکا/ تکرار کنند. عوامل جنسیت و گروه سنی اثر معنادار در عملکرد دیادوی کلامی نداشتند. درنهایت، به گفتاردرمانگران پیشنهاد می شود از کلمات بامعنی نیز برای ارزیابی این مهارت استفاده کنند.

دیادوکوکاینزیس کلامی، کلمه، ناکلمه

آسیب رباط صلیبی قدامی یکی از شایع ترین آسیب های اسکلتی-عضلانی است و سالانه تعداد زیادی از آن ها تحت عمل جراحی بازسازی قرار می گیرند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه­روش بررسی:±± و آزمون پرش متقاطع استفاده شد. برای مقایسه بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد.

فعالیت پیش خوراند در عضلات سِمی تندینوسوس (041/0 (P=) در گروه جراحی شده به طور معناداری بیشتر بود. فعالیت پس خوراند عضله ی واستوس مدیالیس نیز در گروه جراحی شده به طور معناداری کمتر بود. (03/0P=ی پرسشنامه­ و آزمون عملکردی بالاتری داشتند. (005/0P<نتیجه­گیری:کلید واژه­ها:<span lang="FA" style="font-family:;" roman";"="" new="" "times="" roman";="" mitra";="" b="" fa;=""> بازسازی رباط صلیبی قدامی، الکترومیوگرافی، کنترل عصبی عضلانی

زمینه و هدف: کودکان دچار فلج مغزی بدلایل متعددی از جمله اختلالات حسی- حرکتی دچار آسیب کیفیت زندگی هستند. نسخه فارسی پرسشنامه"کیفیت زندگی نوجوانان مبتلا به فلج مغزی (نسخه والدین)"

The Persian version of Parent Report of the Quality of Life Questionnaire for Adolescence with Cerebral Palsy: (Cp Qol Teen) بمنظور بررسی کیفیت زندگی نوجوانان مبتلا به فلج مغزی بکار می رود. نسخه لاتین این پرسشنامه برای اولین بار در سال 2005 توسط دیویس و همکارانش معرفی گردید که شامل 89 پرسش بوده و توسط والدین پاسخ داده میشود.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه"کیفیت زندگی نوجوانان مبتلا به فلج مغزی (نسخه والدین)" می باشد.

روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع روان-سنجی است و در طی سه مرحله پرسشنامه "کیفیت زندگی نوجوانان مبتلا به فلج مغزی(نسخه والدین)" بر اساس پروتکل پروژه بین المللی ابزار کیفیت زندگی (International Quality Of Life Assessment Project: IQOLA) به زبان فارسی ترجمه گردید و روایی ظاهری، روایی محتوایی، روایی سازه و پایایی آن بررسی شد. نمونه مورد مطالعه به روش تمام شماری، شامل والدین 82 نفر نوجوان مبتلا به فلج مغزی 18-13 ساله بود. داده های به دست آمده از نظر پایایی و روایی بررسی شد.

یافته ها: شاخص روایی محتوایی آیتم ها (حیطه های پرسشنامه) 62/0 بدست آمد. همبستگی معناداری بین نمره کل پرسشنامه با نمره خرده مقیاس ها (859/0-523/0 r=) و با نمره سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت (216/r = -) بدست آمد. ضریب همبستگی درون رده ای برای نمره کل پرسشنامه نیز 994/0 بود. ضریب آلفای کرونباخ برای هم خوانی درونی 89 سؤال پرسشنامه نیز 996/0 بود.

 نتیجه­گیری: نسخه فارسی پرسشنامه "کیفیت زندگی نوجوانان مبتلا به فلج مغزی (نسخه والدین)" از اعتبار و پایایی قابل قبولی در جامعه مورد نظر برخوردار است. بنابراین نسخه فارسی این پرسشنامه را می توان در زمینه های بالینی و تحقیقاتی به عنوان ابزار بررسی کیفیت زندگی نوجوانان فلج مغزی استفاده کرد.

واژگان کلیدی: پایایی، روایی، کیفیت زندگی، نوجوان، فلج مغزی

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات کوتاه مدت و بلند مدت یک پروتکل فیزیوتراپی بر روی کاهش درد ، بهبود دامنه حرکتی فعال  کمر و ناتوانی بیماران مبتلا به درد رادیکولار مزمن کمر بوده است.

روش بررسی: تعداد 12 بیمار با تشخیص رادیکولوپاتی کمر در این مطالعه حضور داشتند و فیزیوتراپی شامل تحریک الکتریکی عصب در سطح حسی، گرمای سطحی و تمرینات درمانی اختصاصی برای بیماران انجام شد. شدت درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی به عنوان متغیرهای بررسی حاضر در نظر گرفته شدند. ارزیابی مجدد بیماران 6 ماه پس از پایان جلسات درمانی نیز انجام شد. از آزمون آنالیز واریانس تکراری برای ارزیابی تاثیر فیزیوتراپی و از آزمون تی-زوجی برای ارزیابی دوره پیگیری استفاده شد.

یافته­ها: تفاوت معنی دار آماری در درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی فعال فلکشن و لترال فلکشن به چپ و راست کمر و ناتوانی بعد از پایان درمان نسبت به قبل از شروع درمان مشاهده شد (05/0 P< ). هم چنین تفاوت معنی دار آماری در شدت درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی لترال فلکشن به چپ و راست کمر و ناتوانی بین جلسه آخر  و 6 ماه بعد از آن مشاهده نشد (05/0 P< ).

نتیجه­گیری: فیزیوتراپی به عنوان یک درمان موثر در کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی بیماران مبتلا به درد رادیکولار  مزمن ناحیه کمر می تواند مطرح باشد. همچنین به نظر می رسد اثرات بدست آمده در صورت انجام تمرینات درمانی توسط بیماران تا 6 ماه بعد از پایان دوره درمان می تواند ماندگار باشد.

کلید واژه­ها: فیزیوتراپی، درد رادیکولار، دامنه حرکتی، ناتوانی

زمینه و هدف: افسردگی به عنوان یکی از مهم ترین تهدیدات سلامت روان در قرن 21 شناخته می شود و در آن فرد احساس غم، عدم لذت و دلسردی می کند. تجربه این احساسات در افراد، به ویژه دانشجویان، می تواند منجر به ناکارآمدی این افراد در حوزه های مختلف عملکرد کاری گردد. این تحقیق بر آن است تا تاثیر ورزش های مقاومتی کوتاه مدت را بر حوزه های عملکرد کاری و شدت افسردگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد بررسی قرار دهد.

روش بررسی: روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت غیر احتمالی و در دسترس بود. در ابتدا پرسشنامه افسردگی بک (ویرایش دوم) و مقیاس عملکرد کاری کانادایی از گروه آزمودنی (40 نفر) و گروه شاهد (40 نفر)  قبل از انجام مداخله گرفته شد و سپس پروتکل انجام ورزش­های مقاومتی به مدت8 هفته، هفته‏ای 3 روز و روزی 30/1 ساعت انجام گردید. در نهایت پرسشنامه­های افسردگی و عملکرد کاری در هفته اول پس از سپری شدن طول مدت مداخله گرفته شدند. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 صورت پذیرفت.

یافته­ها: نتایج آزمون تی زوجی وجود تفاوت معنادار در عملکرد (001/ P<)، میزان رضایت از عملکرد (001/ P<) و شدت افسردگی (001/ P<) را در مقایسه قبل و بعد در گروه مداخله نشان می دهد، همچنین  نتایج آزمون تی مستقل حاکی از وجود تفاوت معنادار بین دو گروه در عملکرد (001/ P<)، میزان رضایت از عملکرد (001/ P<) و شدت افسردگی در بعد از انجام مداخله بود (001/ P<).

نتیجه گیری: تمرین های مقاومتی کوتاه مدت می تواند به طور موثری منجر به کاهش شدت افسردگی و بهبود در عملکرد و میزان رضایت از عملکرد در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گردد.

کلید واژه ها: ورزش های مقاومتی، حوزه های عملکرد کاری، افسردگی، دانشجویان

زمینه و هدف:  خستگی یکی از عوامل  بر هم زننده­ی کنترل پاسچر  است که منجر به آسیب­های ورزشی می­گردد. شیوع آسیب­های رباط در زنان بیش از مردان می باشد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی  اثر جنسیت و خستگی فانکشنال بر روی کنترل پویای پاسچر بود .

روش بررسی: سی و دو  فرد غیر ورزشکار و سالم (16 زن و 16 مرد) در دامنه سنی 18  تا 35 سال  در این مطالعه شرکت نمودند. آزمون تعادلی ستاره در دو جهت خلفی داخلی و خلفی خارجی قبل و بعد از خستگی عملکردی اجرا ­گردید.

یافته­ها: نتایج نشان داد اثر اصلی خستگی بر روی میزان مسافت دستیابی معنی دار است (01/0P< 62/37 = F) و  پس از خستگی هر دو جنس کاهش معنی­داری در میزان مسافت دست یابی در هر دو جهت خلفی داخلی  و خلفی خارجی نشان دادند.  اثر متقابل گروه و خستگی) 05/0P>  045/0= F) معنی دار نبود. اثر متقابل جهت آزمون ستاره و خستگی نیز معنی­دار )05/0 P>  169/1= F) نبود.

نتیجه: خستگی در هر دو جنس سبب کاهش تعادل پویا گردید. اما میزان کاهش بین دوگروه تفاوت معنی داری نداشت. بنابراین به نظر می رسد عوامل دیگری غیر از اثر خستگی بر کنترل پاسچر پویا سبب تفاوت بین زنان و مردان در خطر آسیب می­گردد.

کلید واژه­ها: خستگی عملکردی، تعادل، جنسیت

زمینه و هدف: تعادل در حین ایستادن از طریق یک پردازش ترکیبی حاصل می شود، که در آن سیستم های عصبی-عضلانی و عضلانی-اسکلتی مختلفی درگیر هستند. آمپوته های زیر زانو استراتژی مچ را از دست می دهند و باید از مکانیزم های دیگر جهت بهبود تعادل ایستا بهره گیرند. در منابع شواهد کافی در رابطه با وضعیت تعادل ایستا در افراد با آمپوتیشن اندام تحتانی وجود ندارد. به علاوه تاثیر نوع پنجه پروتز بر تعادل در حین ایستادن آرام نیز به خوبی مشخص نیست. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر نوع پنجه پروتز بر تعادل افراد مبتلا به قطع عضو زیر زانو در مقایسه با جمعیت افراد سالم می باشد.

روش بررسی: سه گروه از افراد شامل گروه افراد سالم (20 نفر)، گروه افراد با پنجه ساچ (10 نفر) و گروه افراد با پنجه تک محوره (10 نفر) در این مطالعه شرکت کردند. تعادل افراد از طریق صفحه نیروی کیستلر اندازه گیری شد. از افراد خواسته شد روی صفحه نیرو به مدت یک دقیقه بایستند، در حالی که دست ها در کنار بدن به حالت آویزان، پاها به اندازه ی عرض لگن باز و سر به سمت جلو قرار داشت. تعادل افراد از طریق پارامترهایی مثل دامنه تغییرات مرکز فشار، طول مسیر مرکز فشار و سرعت مرکز فشار  در صفحات داخلی-خارجی و قدامی-خلفی محاسبه شد. جهت مقایسه تفاوت مشاهده شده بین سه گروه از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Post Hoc استفاده شد.

یافته ها: در رابطه با متغییرهای طول مسیر مرکز فشار و سرعت مرکز فشار در صفحات داخلی-خارجی و قدامی-خلفی تفاوت مشاهده شده بین سه گروه  از نظر آماری معنادار بود (05/0P <). در رابطه با کلیه پارامترهای اندازه گیری شده، هیچ تفاوت معناداری بین گروه با پنجه تک محوره و گروه افراد سالم مشاهده نگردید (05/0P >).

نتیجه گیری: تعادل افراد دچار قطع عضو زیر زانو به دلیل الایمنت قطعات پروتز و همچنین توانایی افراد برای استفاده از مکانیزم های دیگر جهت بهبود و افزایش استابیلیتی در استفاده از پنجه تک محوره در همه پارامترهای مورد اندازه گیری همانند تعادل افراد سالم بود، این در حالی است که افراد با پنجه ساچ تعادلی به مراتب بهتر از افراد سالم را در رابطه با پارامترهای طول مسیر مرکز فشار و سرعت مرکز فشار در صفحات داخلی-خارجی و قدامی-خلفی تجربه می کنند. نوع پنجه پروتز بر تعادل ایستا اثر گذار است؛ تعادل با پنجه ساچ بهتر از تعادل با پنجه تک محوره است. توصیه می شود پنجه ساچ برای آمپوته های مسن و افراد در معرض خطر زمین خوردن استفاده شود.

کلید واژه ها: تعادل،قطع عضو زیر زانو،ساچ، پنجه تک محوره، صفحه نیرو

زمینه و هدف: وضعیت ساختارهای عضلانی از جمله کوآدریسپس و همسترینگ در ایجاد و سیر پیشرفت سندرم درد کشککی رانی نقش دارند. به دلیل تاثیر متفاوت تمرین­های زنجیره باز و بسته بر روی زانو، هدف از این مطالعه بررسی کنترل حرکت عضلات زانو از دیدگاه شاخص پاسخ ارادی در هر دو زنجیره حرکتی می­باشد.

روش بررسی: 12 زانوی سالم و 12 زانوی مبتلا (6 زن در هر گروه) مورد بررسی قرار گرفتند. حین انجام حرکت اکستنشن- فلکشن زانو به وسیله دینامومتر ایزوکینتیک بیودکس و حرکت نیمه چمباتمه روی یک پا، فعالیت الکترومایوگرافی عضلات وستوس مدیالیس ابلیک، رکتوس فموریس، وستوس لترالیس و بایسپس فموریس ثبت شد. سپس شاخص پاسخ ارادی برای هر آزمون محاسبه گردید.

یافته­ها: شاخص پاسخ ارادی در گروه بیماران در مقایسه با گروه سالم تفاوت معناداری نشان نداد. (05/0<P) همبستگی بین ضریب قرینگی و برآیند فعالیت عضلات در گروه بیماران دیده شد.

نتیجه­گیری: احتمالا شاخص پاسخ ارادی در اختلالات با شدت کم، قدرت تشخیص مناسبی ندارد و نمی تواند بین گروه سالم و بیمار افتراق نشان دهد. همبستگی دیده شده در گروه بیماران ممکن استبیانگر هم زمانی فعالیت عضلات در آنهاباشد.

کلید واژه­ها: سندرم درد کشککی-رانی، کنترل حرکت، شاخص پاسخ ارادی، الکترومایوگرافی سطحی

زمینه و هدف: درک واژگان یکی از پارامترهایی می باشد که در ارزیابی مهارت های زبانی مورد بررسی قرار می گیرد اما  عدم وجود آزمون مناسب در این زمینه منجر به بررسی غیررسمی این ارزیابی شده و در نتیجه دستیابی به ارزیابی درک واژگان را با چالش روبرو کرده است. لذا  هدف از این مطالعه ساخت و تعیین ویژگی های روان سنجی آزمون مصور درک واژگان برای کودکان سالم 6 تا13 ساله  فارسی زبان می باشد تا با استفاده از آن بتوان درک واژگان عینی را مورد بررسی قرار داد.

روش بررسی: در این مطالعه ی متدلوژیک، که به صورت مقطعی انجام شد، فهرستی از واژگان که قابلیت به تصویر کشیدن را دارا بودند، تهیه شد. برای تعیین شاخص روایی محتوایی از هفت گفتاردرمانگر نظرسنجی صورت گرفت و تصاویر 240 واژه انتخاب شد. در نهایت این آزمون بر روی 118 نفر (61 دختر و 57 پسر) در هفت گروه سنی اجرا شد. پایایی آزمون نیز با دو روش تکرارپذیری و ثبات درونی و همبستگی توانایی پاسخ دهی آزمودنی ها با سن آنها با آزمون آماری پیرسون تعیین شد.

یافته ها: شاخص روایی محتوایی برای تعداد 240 واژه برابر با یک بود. در بررسی پایایی، ضریب همبستگی حاصل از دوبار اجرا، 87/0 و ثبات درونی 83/0 بود. بین توانایی پاسخ دهی آزمودنی ها و سن آنها ارتباط معنی دار وجود داشت (0005/0>P).

نتیجه گیری: آزمون تصویری برای ارزیابی توانایی درک واژگان در گروه های مختلف کودکان 6 تا 13 ساله از روایی محتوایی و پایایی مناسبی برخوردار بود. در دوره سنی مورد مطالعه، با افزایش سن، توانایی کودک در درک واژگان افزایش می یابد.

واژگان کلیدی: آزمون مصور درک واژگان عینی، کودکان ، روایی و پایایی

زمینه و هدف: یکی از ابعاد سلامت جسمانی داشتن وضعیت جسمانی مطلوب است که در حرکات و فعالیت های روزمره و مهارتهای ورزشی نقش مهم و اساسی دارد. ناهنجاری های ستون فقرات یکی از شایع ترین انواع ناهنجاری ها بوده و در ناهنجاری های ستون فقرات هایپرکایفوزیس یکی از شایعترین دفورمیتی ها است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات اصلاحی و تمرین با استفاده از فیزیوبال در اصلاح عارضه هایپرکایفوزیس وضعیتی و متعاقب آن بهبود ظرفیت حیاتی (Vital Capacity: VC) در دانش آموزان دختر بود.

روش بررسی: در تحقیق حاضر44 دانش آموز دختر با میانگین سنی83/0±13 سال ، با هایپرکایفوزیس وضعیتی شرکت نمودند. شرکت کنندگان دارای هیچگونه سابقه جراحی، آسیب یا درد در اندامهای خود نبودند. از خط کش منعطف برای اندازه گیری انحنای پشتی و از اسپیرومتر دیجیتال جهت اندازه گیری ظرفیت حیاتی، در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. آزمودنی ها بر حسب میزان انحنای پشتی در سه گروه همتاسازی شدند. گروه تجربی یک (15 نفر) تمرینات اصلاحی را با فیزیوبال انجام دادند، گروه تجربی دو (14 نفر) تمرینات اصلاحی را به روش متداول انجام دادند و درگروه کنترل (15 نفر) هیچگونه برنامه تمرینی اعمال نشد. تمرینات به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد.

یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یکسویه (آنوا) نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنی دار وجود دارد. نتایج حاصل از آزمون تعقیبی توکی نشان داد در پس آزمون، بین گروه تجربی یک و دو با گروه کنترل در میزان انحنای پشتی و ظرفیت حیاتی اختلاف معنی دار وجود دارد ولی بین گروه تجربی یک با گروه تجربی دو اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0P&ge;)

 نتیجه گیری: اجرای تمرینات اصلاحی با استفاده از فیزیوبال و بدون استفاده از فیزیوبال، می تواند در بهبود عارضه هایپرکایفوزیس پشتی و ظرفیت حیاتی موثر باشد. بین دو شیوه تمرینی تفاوت معنی داری وجود ندارد.

کلید واژه ها: حرکات اصلاحی، ظرفیت حیاتی، فیزیوبال، هایپرکایفوزیس

حرکتی بر تعادل و زمان واکنش کودکان اختلال هماهنگی رشد حرکتی Developmental Coordination Disorder: DCD. ) عبارتی است که انجمن روان‌پزشکی آمریکا برای توصیف کودکانی که در اجرای برخی از مهارت‌های حرکتی با مشکل مواجه بوده و از شایستگی حرکتی لازم جهت مقابله با نیازهای حرکتی زندگی روزمره خود رنج می‌برند پیشنهاد کرده است. حرکتی عبارت است از تحریکات حسی کنترل شده به صورت فعالیت­های خودفرمان و معنی­دار که بر نقش نیازهای بیولوژیک جهت انگیزش رفتار تاکید اساسی داردروش بررسی:از بین کودکان DCDبرای بررسی تفاوت بین گروه­ها و اثر تمرین از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری با طرح 2×2 وابسته و tیافته­ها:نتیجه­گیری:. هم­چنین کلید واژه­ها:.

: با توجه به نتایج مطالعات محدود گذشته و حجم کم اطلاعات بدست آمده در ارتباط با کنترل پوسچرال در کودکان مبتلا به اختلال ناهماهنگی رشدی و اهمیت ارتباط کنترل پوسچرال با توانایی یکپارچه سازی درون دادهای سیستم های وستیبولار، بینایی و سوماتوسنسوری(Somatosensory) ) و همتایان سالم آن ها در شرایط کاهش یا تضاد داده های حسی مقایسه شد.

22 کودک مبتلا به اختلال ناهماهنگی رشدی ( 16 پسر؛ 6 دختر، میانگین سنی 7 سال و 6 ماه ؛ انحراف معیار یک سال و 5 ماه) و 19 کودک با رشد حرکتی طبیعی ( 13 پسر ؛ 6 دختر، میانگین سنی 6 سال و 11 ماه، انحراف معیار یک سال و 1 ماه) ارزیابی شدند. تعادل ایستاده، سازماندهی حسی و کنترل حرکتی با استفاده از آزمون سازماندهی حسی (Sensory Organization Test: SOT)یافته­ها:)، نسبت­های بینایی (005/0P=) امتیاز پایین تری نسبت به کودکان طبیعی دریافت کردند. هیچ تفاوت معناداری در میانگین نسبت سوماتوسنسوری آن ها مشاهده نشد. به علاوه کودکان مبتلا به اختلال ناهماهنگی رشدی هنگامی که تنها به کمک حس وستیبولار تعادل را حفظ می کردند، امتیاز استراتژی حرکتی کمتری به نسبت کودکان طبیعی داشتند (p < 0/05نتیجه گیری:کلید واژه­ها:<span lang="FA" style="font-family:;" new="" b="" fa;="" mitra";="" roman";="" "times="" roman";"=""> کنترل پوسچرال، ثبات پوسچرال، اختلال ناهماهنگی رشدی

زمینه و هدف: صدا ابزار اصلی ارتباط کلامی است که در صورت مشکل در آن علاوه بر مشکلات جسمی، شاهد پیامدهای مستقیم ارتباطی، عاطفی و روانشناختی در زندگی روزمره و شغلی هستیم. هدف این مطالعه بررسی میزان شاخص معلولیت صدا در بیماران دارای توده حجمی حنجره و افراد سالم با استفاده از پرسشنامه   Voice Handicap Index: VHIاست.

مواد و روش­ها: مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی و مقطعی- مقایسه­ای میباشد. آزمودنی­ها در دو گروه بیماران دارای توده حجمی حنجره (40n=) و افراد سالم (40n=) بررسی شدند. ابتدا اطلاعات زمینه ای آزمودنی­ها از طریق مصاحبه دریافت و سپس پرسشنامه شاخص معلولیت صدا (VHI) مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت مقایسه دو گروه از  آزمون تی مستقل استفاده شد.

یافته‌ها: گروه بیماران دارای توده­های حجمی حنجره در نمره کلی و هر سه زیرآزمون VHIنمرات بیشتری را نسبت به گروه سالم داشتند و در همه موارد این تفاوت نمرات معنادار مشاهده شد (05/0>P).

نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان داد بیماران دارای توده­های حجمی حنجره احساس معلولیت صدا بالاتر و معنادارتری نسبت به افراد سالم دارند که نشان دهنده کیفیت زندگی وابسته به صدای پایین تر است. بنابراین توصیه می شود در برنامه­های درمانی بیماران اختلالات صوت علاوه بر درمان­های پزشکی و جراحی، به جنبه­های روانشناختی بیماران هم توجه نمود.

کلید واژه­ها: شاخص معلولیت صدا، توده های حجمی، اختلال صدا

زمینه و هدف: تمرینات ویبریشن "تمام بدن"(whole body vibration: WBV) یک نوع مدالیتی درمانی است که با ایجاد تحریکات مکانیکی نوسانی باعث بهبود عملکرد عضلات، حس عمقی و کنترل پاسچر می­شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر آنی WBV بر روی کنترل پاسچر در افراد جوان بود.

روش­بررسی:در این مطالعه­ی شبه تجربی، 22 فرد سالم به روش نمونه­گیری غیر احتمالی ساده و به صورت تک گروهی شرکت کردند. افراد به مدت 4 دقیقه تحت درمان WBV قرار گرفتند. به این صورت که برنامه­ی ورزشی سبک را 4 مرتبه و هر مرتبه به مدت یک دقیقه بر روی سکوی ارتعاشی تکرار کردند. تمرینات بر طبق دستورالعمل آزمونگر انجام شد. فرکانس ویبریشن در فواصل یک دقیقه­ای از 15 هرتز در دقیقه­ی اول به 30 هرتز در دقیقه ی آخر افزایش یافت.

شاخص­های کنترل پاسچرال شامل شاخص ثباتی کلی، قدامی- خلفی و طرفی در وضعیت دو پای ایستاده با چشم­های باز و بسته با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس، قبل و بعد از مداخله از افراد ثبت گردید. به منظور تجزیه تحلیل اطلاعات از آزمون تی زوجی استفاده شد.

یافته­ها: نتایج این تحقیق نشان داد که در وضعیت ایستاده روی دو پا و با چشم­های باز، شاخص ثباتی کلی (02/0P=) ، داخلی- خارجی (01/0P=) و با چشم­های بسته، شاخص ثباتی کلی (001/0P<)، قدامی- خلفی (001/0P=)، داخلی- خارجی (001/0P=) تفاوت معنی­داری را نشان دادند.

نتیجه­گیری: یک جلسه WBV باعث بهبود کنترل پاسچر و تعادل در افراد جوان گردید.

کلید واژه: تمرینات ویبریشن "تمام بدن"، تعادل، افراد جوان، ثبات

سفتی پا به عنوان یک متغیر مرتبط با عملکرد ورزشی و خطر وقوع آسیب شناخته شده است. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه‌ی سفتی پا در اجرای آزمون هاپینگ، بین زنان و مردان ورزشکار بود.

13 زن و 12 مرد جوان از بهترین ورزشکاران راکتی کشور در این تحقیق شرکت کردند و آزمون هاپینگ جفت پا با فرکانس 2/2 هرتز را اجرا نمودند. سفتی پای آزمودنی‌ها محاسبه شد و با تقسیم بر وزن آن‌ها به صورت نرمال‌شده با وزن نیز به دست آمد. برای مقایسه‌ی میانگین متغیرهای تحقیق بین دو گروه زنان و مردان، آزمون تی مستقل مورد استفاده قرار گرفت.

سفتی پای زنان به طور معناداری کم‌تر از مردان بود (001/0 = P).

کمتر بودن سفتی پای زنان ورزشکار در مقایسه با مردان، می‌تواند یکی از عوامل ضعیف‌تر بودن اجراهای سرعتی زنان ورزشکار در حرکات افقیکلیدواژه‌ها: <span lang="FA" style="font-family:;" new="" b="" fa;="" mitra";="" roman";="" "times="" roman";"="">سفتی پا، زنان و مردان ورزشکار، عملکرد ورزشی، خطر آسیب

زمینه و هدف: آسیب دیدگی مفصل زانو از مهمترین آسیب­های رایج در زندگی روزمره افراد و ورزش­های پرتحرک می­باشد. از شایع­ترین آسیب­ها در مفصل زانو می­توان آسیب­های منیسک، رباط صلیبی و پارگی این اعضا را عنوان نمود. تشخیص­های پارگی منیسک عموما به صورت بالینی و با استفاده از تصاویر رزونانس مغناطیسی (Magnetic Resonance Imaging: MRI) می­باشد. هدف ما در این مقاله استفاده از ثبت و ضبط سیگنال­های ویبراسیون زانو (Vibroarthrography: VAG) برای تشخیص پارگی منیسک می باشد.

مواد و روش­ها: در این تحقیق بر روی20 شخص سالم و20 شخص بیمار که پارگی منیسک آنها مورد تایید پزشک و تصاویر عکس­برداری بوده است آزمایش انجام داده و درمدت 15 ثانیه 3 بار از پای مصدوم و سالم، با دستگاه الکترواستتوسکوپ سیگنال ثبت کرده ایم. از هر بیمار تاییدیه رضایت و سلامت آزمایش دریافت شد و برای ثبت سیگنال ها محل قرار گیری پروب روی زانو اصلاح شد.

یافته­ها: پس از ثبت سیگنال­ها، آنها را پردازش کرده و با کاهش نویز آنها با الگوریتم تجزیه مقدار منفرد (Singular Value Decomposition :SVD) ، چهار ویژگی از این سیگنال­ها در حوزه انرژی و فرکانس که شامل پارامتر انرژی (Energy Parameter: EP)، پارامتر انرژی بسط داده شده (Energy Spread Parameter :ESP)، پارامتر فرکانس (Frequency Parameter: FP) و پارامتر فرکانس بسط داده شده (Frequency Spread Parameter: FSP)) استخراج کرده­ایم و سپس میانگین و انحراف استاندارد هر ویژگی را در نظر گرفته و مجموعا هشت ویژگی را تجزیه و تحلیل نموده­ایم. آنالیزهای آماری نشان داده­اند که ویژگی­ها دارای 05/0  بوده­اند. در این تحقیق ما از سه روش برای طبقه­بندی داده­ها استفاده کردیم. روش پرسپترون چند لایه، ماشین بردار پشتیبان و K نزدیکترین همسایه که به ترتیب دارای (1670/0 82/0) و (0958/0 84/0) و (0895/0 943/0) درصد صحت و انحراف استاندارد بوده­­اند. روش k نزدیکترین همسایه دارای بیشترین درصد صحت بوده است.

نتیجه گیری: روش پردازش سیگنال های ویبراسیون زانو روشی مناسب و غیرتهاجمی برای تشخیص پارگی منیسک زانو می باشد که می­تواند باعث صرفه­جویی در زمان و همچنین کاهش هزینه باشد. 

کلید واژه ها: آسیب شناسی مفصلی، پارگی منیسک، سیگنال­های VAG، تجزیه مقدار منفرد(SVDتوزیع زمان- فرکانس  

زمینه و هدف: لکنت یک اختلال چند وجهی است که کنترل حرکتی و عملکرد زبانی را درگیر می‌کند و نوعاً تغییرات نگرشی را نیز به همراه دارد. لذا به نظر می‌رسد که بررسی رابطه‌ی بین دو بخش ظاهری (شدت) و پنهان (نگرش ارتباطی) لکنت ضروری به نظر می‌رسد. هدف این تحقیق نیز بررسی رابطه‌ی بین شدت لکنت و نگرش ارتباطی افراد با لکنت بزرگسال می‌باشد.

روش بررسی: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر بر روی 56 فرد بزرگسال با لکنت انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمایه تعیین شدت لکنت Stuttering Severity Instrument-3: SSI-3 در موقعیت گفتاری خواندن شفاهی "متن 200 کلمه­ای (448هجایی)" و آزمون ارزیابی جامع تجربه فرد از لکنت بزرگسالان OASES-A Overall Assessment of the Speaker's Experience of Stuttering-Adult: برای بررسی نگرش ارتباطی، استفاده شد. از ضریب همبستگی اسپیرمن جهت آزمون وجود ارتباط بین شدت لکنت با نگرش ارتباطی و آزمون غیرپارامتری من­ویتنی بین سابقه درمان لکنت با شدت لکنت و نگرش ارتباطی استفاده گردید.

یافته‌ها: پس از بررسی‌های آماری، همبستگی معنی‌داری بین شدت لکنت با نگرش ارتباطی مشاهده نشد(14/0 <P). بین سن با نگرش ارتباطی (05/0 &ge;P) و سابقه درمان با شدت لکنت (001/0>P) همبستگی معنی‌داری مشاهده شد. همچنین از لحاظ آماری بین شدت لکنت با سن(13/0<P) و نیز بین نگرش ارتباطی با سابقه درمان(7/0<P)، رابطه­ی معنی‌داری  مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: یافته ها حاکی از این است که بین شدت لکنت و نگرش ارتباطی تفاوت معنی­داری وجود نداشت. از طرفی چون در افرادی که سابقه درمان داشته­اند، شدت لکنت کاهش یافته بود ولی نگرش ارتباطی خیر، پیشنهاد می­شود که جنبه نگرش ارتباطی نیز در درمان مورد توجه قرار بگیرد.

کلیدواژه‌ها: لکنت، پروتکل ارزیابی شدت لکنت، نگرش ارتباطی ، پروتکل ارزیابی جامع تجربه فرد از لکنت

زمینه و هدف: جلوآمدگی سر یکی از اختلالات شایع پاسچرال می باشد که مرتبط با سبک زندگی امروزی می باشد. این اختلال ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در کنترل حرکتی عضلات ناحیه گردن شود.

روش بررسی: در این مطالعه 8 نفر مبتلا به جلو آمدگی سر و 8 نفر سالم که با یکدیگر یکسان سازی شده بودند، بکار گرفته شد. هریک از آزمودنی ها مورد سنجش کینماتیک و الکترومیوگرافیک قرار گرفتند و پدیده فلکشن-ریلکسیشن در آنها مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: نتیجه نشان داد که خاتمه پدیده فلکشن-ریلکسیشن بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری (05/0p <) داشته است و همچنین نتیجه آزمون همبستگی نشان داد که بین زاویه کرانیوورتبرال و خاتمه پدیده فلکشن- ریلکسیشن ارتباط معنی دار آماری وجود داشته است(05/0p <).

نتیجه گیری: پدیده فلکشن-ریلکسیشن در افراد دچار جلوآمدگی سر نسبت به افراد سالم متفاوت می باشد و انقباض کانسنتریک در این افراد با تأخیر شروع می شود و باعث طولانی تر شدن پدیده مذکور خواهد شد. به همین دلیل احتمال ایجاد اختلال در کنترل حرکتی و ثبات ناحیه گردن در این افراد وجود دارد.

کلید واژه ها: جلو آمدگی سر، پدیده فلکشن- ریلکسیشن، الکترومیوگرافی، کینماتیک