---

زمینه و هدف: مطالعات مختلف، تاثیر پذیری بیشتر توانایی بازشناسی گفتار از نویز زمینه را در شنونده های دو زبانه در قیاس تک زبانه نشان می دهند. این در حالی است که تاکنون تاثیر نویز بر عملکرد بازشناسی گفتار در جمعیت دو زبانه ترکی-فارسی مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه عملکرد بازشناسی واژه در حضور دو نویز ممتد و منقطع در بزرگسالان هنجار تک زبانه فارسی و دو زبانه زودهنگام ترکی- فارسی بود.
روش بررسی: مطالعه مقطعی مقایسه ای حاضر، با ارایه محرکات گفتاری نخست در سکوت و سپس توام با ارایه نویز ممتد و منقطع در چهار نسبت سیگنال به نویز 10+ ،0 ، 10- و 20- دسی بل ، بر روی دو گروه شامل 33 فرد تک زبانه فارسی زبان و 36 فرد دو زبانه ترکی-فارسی در محدوده سنی 18 تا 25 سال انجام شد. 

یافته ها: در هر دو گروه، در هر یک از 4 نسبت سیگنال به نویز مورد مطالعه، میزان کاهش امتیاز بازشناسی واژه در حضور نویز ممتد نسبت به نویز منقطع به طور معناداری، بالاتر بود (0001/0>P). همچنین، بین دو گروه فارسی زبان و دو زبانه ترکی- فارسی در امتیاز بازشناسی واژه در حضور هر دو نوع نویز ممتد (001/0 p≤)  و منقطع (002/0 p=) ، اختلاف معناداری وجود داشت.

نتیجه گیری: به نظر می رسد در حضور نویز زمینه، توانایی بازشناسی واژه های زبان فارسی در افراد دو زبانه ترکی- فارسی بیشتر از افراد فارسی زبان کاهش می یابد و نویز ممتد نسبت به نویز منقطع، توانایی درک گفتار را بیشتر متاثر می کند.