|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
6 نتیجه برای دامنه حرکتی
آزاده شادمهر، حیدر گودرزی، غلامرضا علیائی، سعید طالبیان، سقراط فقیه زاده،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1387 )
چکیده
زمینه و هدف: انعطاف پذیری عضلات، نقش مهمی در کارایی حرکات و جلوگیری از آسیبهای مفصلی دارد.کشش پاسیو یکی از روشهای رایج جهت افزایش انعطاف پذیری عضله همسترینگ می باشد. ساده ترین متد بررسی اثر بخشی روشهای مختلف کشش عضلات ، اندازه گیری زاویه پوپلیته آل با گونیامتر می باشد . اما از آنجا که این معیار اندازه گیری تنها قادر است طول عضله را بدون در نظر گرفتن تنشن درونی عضله تعیین نماید، قضاوت کاملا صحیحی از انعطاف پذیری را به ما نمی دهد. هدف از این مطالعه بررسی طول و سفتی عضله قبل و بعد از اعمال کشش پاسیو در عضلات همسترینگ کوتاه شده با استفاده از روش Movement Quick Release می باشد. روش بررسی: 14 مرد در محدوده سنی 20 تا 30 سال که دارای کوتاهی عضله همسترینگ بودند ( 20 درجه یا بیشتر کمبود اکستنشن در تست اکستنشن پاسیو زانو با متد اندازه گیری زاویه پوپلیته آل) به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. اندازه زاویه پوپلیتئال توسط گونیامتر دیجیتال و میزان سفتی عضلات همسترینگ در دو حالت فلکشن و اکستنشن با استفاده ازروش Quick Release Movement، قبل و بعد از تمرین مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: اعمال کشش پاسیو به طور معناداری باعث افزایش طول عضله همسترینگ گردید.)05/0P< ) کشش پاسیو باعث کاهش سفتی در دو حالت اکستنشن و فلکشن شد که این کاهش در حالت اکستنشن معنادار بود. )05/0P< ) نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد بلا فاصله پس از اعمال کشش پاسیو تغییرات معناداری در شاخص های طول و سفتی عضلات همسترینگ کوتاه شده پدید می آید.همچنین ، Movement Quick Release می تواند روش مناسبی جهت تعیین سفتی عضله باشد.
مالک امینی، آریان شمیلی، بیژن فروغ، روزبه کاظمی، طیبه صیادی نژاد، قربان تقی زاده،
دوره 3، شماره 3 - ( 12-1388 )
چکیده
زمینه و هدف: از جمله مشکلاتی که به دنبال سکته مغزی ایجاد می شود اسپاستی سیته یا بالا رفتن تون عضلانی، کاهش دامنه حرکتی و کاهش عملکرد
بر روی عملکرد اندام فوقانی، دامنه Volar-Dorsal Wrist/Hand Immobilization اندام فوقانی میباشد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر اسپلینت
حرکتی مفاصل آرنج، مچ دست و متاکارپوفالانژیال واسپاستی سیته آرنج و مچ دست در بیماران مبتلا به سکته مغزی بود.
انجام شد. یک گروه متشکل از (Pretest - Post test Design)
روش بررسی: این تحقیق به روش مداخله ای و به صورت پیش آزمون– پس آزمون
14 بیمار مبتلا به سکته مغزی با روش غیر احتمالی ساده وارد این مطالعه شدند و بر اساس معیارهای ورود و خروج از مطالعه، انتخاب و پس از ارزیابی اولیه
دامنه ی حرکتی از ،MAS اسپلینت به آنها داده شد و بعد از گذشت یک ماه 11 نفر از آنان دوباره مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی اسپاستی سیته از
گونیامتری و عملکرد اندام فوقانی از فوگل مایر استفاده شد. بیماران اسپلینت را دو ساعت در روز و تمام شب ( 6 تا 8 ساعت) به مدت 1 ماه پوشیدند.
معنی دار بود. تفاوت دامنه حرکتی مفاصل آرنج و دست و اسپاستی سیته آرنج و P=0/
یافته ها: تفاوت عملکرد اندام فوقانی قبل وبعد از استفاده از اسپلینت با 04
.(P >0/ مچ دست قبل و بعد از استفاده از اسپلینت با معنیدار نبود ( 05
میتواند عملکرد اندام فوقانی مبتلا Volar-Dorsal Wrist/Hand Immobilization
نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از اسپلینت
در بیماران سکته مغزی را بهبود بخشد. اگر چه تغییراتی در اس
فائزه قربانی، مجتبی کامیاب، فاطمه آزادی نیا، بهنام حاجی آقایی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1394 )
چکیده
زمینه و هدف: گردن درد، یک اختلال شایع در جوامع صنعتی میباشد. کولارهای گردنی با محدود نمودن حرکات گردن و فراهم نمودن ستون فقرات گردنی با ثبات، روشی متداول و مؤثر در کاهش علائم، تسکین و یا جلوگیری از گردن درد ناشی از شرایط دژنراتیو و یا پس از جراحی میباشند. با این وجود بیشتر بیماران، استفاده از کولار را به دلیل عدم رضایت از ظاهر و یا تهویه نامناسب کولار و گرمای حاصل از آن نمیپذیرند. به منظور کنترل این عوامل عدم پذیرش تلاشی صورت گرفتهاست که به ابداع کولاری با طرحباز، ظاهر متفاوت و حداکثر تهویه منتهی گردیدهاست. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کولار گردنی دارای طرحباز بر دامنهی حرکتی گردن و پذیرش افراد میباشد. روش بررسی: دامنهی حرکتی فلکسیون، اکستانسیون، لترال فلکسیون به راست و چپ و چرخش محوری به راست و چپ گردن 72 فرد سالم با و بدون پوشیدن کولار گردنی دارای طرح باز بوسیلهی دستگاه اینکلینومتر دیجیتال 3 بار اندازهگیری شد. به منظور سنجش میزان پذیرش این طراحی جدید از سوی شرکت کنندگان در این مطالعه، میزان پذیرش آنها در مورد 5 شاخص مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: کولار گردنی دارای طرحباز به صورت معناداری(05/0 P< ) در محدودکردن حرکات گردن در سه صفحه حرکتی اثربخش بود. اثربخشی کولار دارای طرح باز در محدود کردن فلکسیون و اکستانسیون گردن به ترتیب 24/78 درصد و 91/79 درصد، در محدود کردن لترال فلکسیون به راست و چپ گردن 70/56 درصد و 36/54 درصد و در محدود کردن حرکات چرخش محوری به راست و چپ 22/82 درصد و 60/82 درصد بدست آمد.
نتیجه گیری: میتوان کولار گردنی دارای طرحباز را به عنوان یکی از کولارهای نیمه سخت که محدودیت حرکتی قابل قبولی برای گردن فراهم میکند، در نظر گرفت.
کلید واژهها : گردن، ارتوز، کولار، دامنه حرکتی، پذیرش
خالد رضایی، آزاده شادمهر، غلامرضا شیرانی، غلامرضا علیایی، مهدی عبدالوهاب، سامان معروفی زاده،
دوره 9، شماره 6 - ( 12-1394 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه دامنه حرکتی و استقامت عضلات نواحی گردن و مفصل فکی-گیجگاهی در افراد با اختلالات فکی-گیجگاهی، مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی علوم پزشکی تهران و افراد سالم بود.
روش بررسی: تعداد 30 مرد سالم به عنوان گروه کنترل و 30 مرد با سن 20-40 سال مبتلا به اختلالات مفصل فکی-گیجگاهی به عنوان گروه بیمار انتخاب شدند. در کلیه افراد دامنه حرکتی فلکشن و اکستنشن سر و گردن و باز شدن دهان اندازه گیری شد و همچنین میزان استقامت عضلات جونده و استقامت عضلات اکستانسور گردن اندازه گیری شد و میانگین هر یک از مقادیر گروه بیمار با گروه کنترل مقایسه شدند.
یافته ها: دامنه حرکتی فلکشن سر و گردن و استقامت عضلات اکستانسور گردن در بیماران مبتلا به اختلالات مفصل فکی-گیجگاهی نسبت به افراد سالم کم تر بود (p<0/001).
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که به هنگام بروز اختلالات فکی-گیجگاهی در استقامت عضلات اکستانسور و دامنه حرکتی گردن نیز تغییراتی به وجود می آید. توجه به درمان مشکلات ناحیه گردن می تواند در بهبود این بیماران موثر باشد.
کلید واژه ها :دامنه حرکتی و باز شدن دهان، استقامت عضلات، اختلالات تمپورومندیبولار
ساناز بمانی، جواد صراف زاده، امیر احمدی،
دوره 9، شماره 6 - ( 12-1394 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات کوتاه مدت و بلند مدت یک پروتکل فیزیوتراپی بر روی کاهش درد ، بهبود دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی بیماران مبتلا به درد رادیکولار مزمن کمر بوده است.
روش بررسی: تعداد 12 بیمار با تشخیص رادیکولوپاتی کمر در این مطالعه حضور داشتند و فیزیوتراپی شامل تحریک الکتریکی عصب در سطح حسی، گرمای سطحی و تمرینات درمانی اختصاصی برای بیماران انجام شد. شدت درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی به عنوان متغیرهای بررسی حاضر در نظر گرفته شدند. ارزیابی مجدد بیماران 6 ماه پس از پایان جلسات درمانی نیز انجام شد. از آزمون آنالیز واریانس تکراری برای ارزیابی تاثیر فیزیوتراپی و از آزمون تی-زوجی برای ارزیابی دوره پیگیری استفاده شد.
یافتهها: تفاوت معنی دار آماری در درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی فعال فلکشن و لترال فلکشن به چپ و راست کمر و ناتوانی بعد از پایان درمان نسبت به قبل از شروع درمان مشاهده شد (05/0 P< ). هم چنین تفاوت معنی دار آماری در شدت درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی لترال فلکشن به چپ و راست کمر و ناتوانی بین جلسه آخر و 6 ماه بعد از آن مشاهده نشد (05/0 P< ).
نتیجهگیری: فیزیوتراپی به عنوان یک درمان موثر در کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی بیماران مبتلا به درد رادیکولار مزمن ناحیه کمر می تواند مطرح باشد. همچنین به نظر می رسد اثرات بدست آمده در صورت انجام تمرینات درمانی توسط بیماران تا 6 ماه بعد از پایان دوره درمان می تواند ماندگار باشد.
کلید واژهها: فیزیوتراپی، درد رادیکولار، دامنه حرکتی، ناتوانی
صدریه صدرنیا، جواد صراف زاده، محمد اکبری، سید حسین سعید، غلامرضا علیایی،
دوره 9، شماره 7 - ( 12-1394 )
چکیده
زمینه و هدف: پارگی تاندون عضلات روتاتورکاف شایع‌ترین علل درد و ناتوانی در مفصل شانه، به خصوص در سنین میان سالی و کهن‌سالی است. فیزیوتراپی به عنوان یک روش درمانی غیر جراحی یا کانسرواتیو در این زمینه محسوب می‌شود. . هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر فیزیوتراپی در پارگی کامل تاندون سوپرااسپیناتوس بر درد و دامنه حرکتی فعال مفصل شانه بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 17 بیمار (5 مرد و 12 زن) با میانگین سنی 13/7 ± 35/54 سال که پارگی کامل تاندون سوپرااسپیناتوس داشتند تحت 30 جلسه فیزیوتراپی قرار گرفتند. برنامه درمانی فیزیوتراپی بیماران شامل مدالیتی‌های گرمایی ، اولتراسوند و تحریکات الکتریکی و برنامه تمرین‌درمانی شامل سه جزء تمرینات کششی، تقویتی و استقامتی بودند. بیماران در جلسه اول ، جلسه بیستم و پایان جلسه سی‌ام از نظر درد و دامنه حرکتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. متغیر درد با آزمون دیداری درد و متغیر دامنه حرکتی توسط گونیامتر ارزیابی شدند.
یافتهها: آزمون پارامتریک تحلیل واریانس یک‌طرفه درون آزمودنی‌ها و آزمون غیرپارامتریک فریدمن، بین فیزیوتراپی و کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی شانه بیماران، ارتباط معنا داری (01/0>P) را نشان دادند.
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد که فیزیوتراپی در افراد مبتلا به پارگی سوپرااسپیناتوس که کاندید جراحی هستند، ممکن است منجر به تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی شانه بیماران شود و از ضرورت انجام جراحی بکاهد. با این حال مطالعات با پیگیری‌های طولانی‌تر جهت ارزیابی این روش درمانی توصیه می‌شود.
کلید واژهها: پارگی تاندون سوپرااسپیناتوس، فیزیوتراپی، درد، دامنه حرکتی، آزمون دیداری درد، گونیامتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
