چکیده

زمینه و هدف: مشکلات حس عمقی، بینایی-فضایی و ضعف عضلانی از دلایل مهم تحمل وزن غیر قرینه و آسیب کنترل وضعیتی در بیماران همی پارزی مزمن می باشند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط میان پارامترهای نوسان مرکز فشار در تکلیف ایستاده آرام با چشم باز و بسته با آزمون های تعادل عملکردی و شاخص تقارن در این بیماران انجام شد.

روش بررسی: 16 بیمار سکته مغزی (میانگین سنی 109/10±937/52 سال) با نمونه گیری غیراحتمالی ساده در این مطالعه ارتباطی شرکت کردند. دستگاه صفحه نیرو، آزمون‌های (Functional Reach: FR) و (Timed Up and Go: TUG) و ترازو به ترتیب برای سنجش پارامتر های نوسان مرکز فشار در حالت ایستاده آرام، تعادل عملکردی و شاخص تقارن استفاده شدند.

یافته ها: آزمون تعادلی TUG همبستگی معنادار متوسط تا بالایی با شاخص تقارن(677/0=r)و اکثر پارامترهای نوسان وضعیتی در حالت چشم بسته و آزمون تعادلی FRتنها ارتباط متوسطی با انحراف معیار سرعت(قدامی-خلفی)(686/0- = r) و صفحه فاز کل )(609/0- = r) نشان داد. همچنین شاخص تقارن ارتباط متوسطی با اکثر پارامترهای نوسان وضعیتی داشت.

نتیجه گیری: مطالعه حاضر نقش بینایی و تکلیف را در همبستگی بین نوسانات مرکز فشار، آزمون های تعادلی و شاخص تقارن نشان می دهد.

کلید واژه ها: همبستگی، تحمل وزن متقارن، نوسان وضعیتی، Functional Reach، Timed Up and Go، صفحه نیرو، ایستاده آرام

زمینه و هدف: یکی از علل اصلی کمردرد غیراختصاصی مزمن، وضعیت نامناسب کاری، تکرار زیاد یک فعالیت و یا سنگینی کار می باشد. داشتن ابزار ارزیابی مناسب، دقیق، ارزان و ساده جهت سنجش شدت قرار گرفتن در معرض فعالیت های آسیب رسان کاری، جهت شناسایی افراد در معرض و بکار گرفتن درمان مناسب ضروری است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه مقیاس تک آیتمی Borg با مقیاس Job Related Physical Demands: JRPD  برای شناسایی افراد در معرض فعالیت های آسیب رسان کاری در نیروهای نظامی مبتلا به کمردرد غیراختصاصی مزمن بود.

روش بررسی: در این مطالعه پیمایش مقطعی، 92 فرد مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن با میانگین سنی (انحراف معیار) (55/8 ±) 16/29 سال و 93 فرد سالم با میانگین سنی (انحراف معیار)  (17/9 ±) 80/26 سال و همسان شده از نظر مدت زمان کار، سن و نوع خدمت با افراد مبتلا به کمردرد غیراختصاصی بصورت غیراحتمالی ساده انتخاب شدند. از مقیاس تک آیتمی Borg و مقیاس JRPD برای سنجش شدت قرار داشتن در معرض فعالیت های آسیب رسان کاری استفاده شد.

یافته ها: با در نظر گرفتن مقیاس JRPDبعنوان مقیاس معیار، در آستانه­ی متوسط و بالاتر میزان قرار داشتن در معرض فعالیت­های آسیب رسان کاری، برای مقیاس تک آیتمی Borg میزان حساسیت 82% و میزان اختصاصیت 28% بدست آمد در صورتی که در آستانه­ی شدید برای این مقیاس میزان حساسیت و اختصاصیت به ترتیب 25% و 85% بود. همچنین نتایج نشان داد که هر دو مقیاس تک آیتمی Borg و مقیاس JRPD بصورت معناداری (001/0P <) توانایی دسته بندی کردن افراد مبتلا به کمردرد غیراختصاصی مزمن در معرض و یا عدم معرض فعالیت های آسیب رسان کاری را دارند.

نتیجه گیری: مقیاس تک آیتمی Borg دارای حساسیت بالا و اختصاصیت پایین در آستانه ی متوسط و بالاتر و دارای اختصاصیت بالا و حساسیت پایین در آستانه­ی شدید برای شناسایی افراد در معرض فعالیت های آسیب رسان کاری در نیروهای نظامی مبتلا به کمردرد غیراختصاصی می باشد.

کلید واژه ها: فعالیت­های آسیب رسان کاری، کمردرد غیراختصاصی مزمن، مقیاس تک آیتمی Borg، مقیاس JRPD

زمینه و هدف: تعادل در حین ایستادن از طریق یک پردازش ترکیبی حاصل می شود، که در آن سیستم های عصبی-عضلانی و عضلانی-اسکلتی مختلفی درگیر هستند. آمپوته های زیر زانو استراتژی مچ را از دست می دهند و باید از مکانیزم های دیگر جهت بهبود تعادل ایستا بهره گیرند. در منابع شواهد کافی در رابطه با وضعیت تعادل ایستا در افراد با آمپوتیشن اندام تحتانی وجود ندارد. به علاوه تاثیر نوع پنجه پروتز بر تعادل در حین ایستادن آرام نیز به خوبی مشخص نیست. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر نوع پنجه پروتز بر تعادل افراد مبتلا به قطع عضو زیر زانو در مقایسه با جمعیت افراد سالم می باشد.

روش بررسی: سه گروه از افراد شامل گروه افراد سالم (20 نفر)، گروه افراد با پنجه ساچ (10 نفر) و گروه افراد با پنجه تک محوره (10 نفر) در این مطالعه شرکت کردند. تعادل افراد از طریق صفحه نیروی کیستلر اندازه گیری شد. از افراد خواسته شد روی صفحه نیرو به مدت یک دقیقه بایستند، در حالی که دست ها در کنار بدن به حالت آویزان، پاها به اندازه ی عرض لگن باز و سر به سمت جلو قرار داشت. تعادل افراد از طریق پارامترهایی مثل دامنه تغییرات مرکز فشار، طول مسیر مرکز فشار و سرعت مرکز فشار  در صفحات داخلی-خارجی و قدامی-خلفی محاسبه شد. جهت مقایسه تفاوت مشاهده شده بین سه گروه از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Post Hoc استفاده شد.

یافته ها: در رابطه با متغییرهای طول مسیر مرکز فشار و سرعت مرکز فشار در صفحات داخلی-خارجی و قدامی-خلفی تفاوت مشاهده شده بین سه گروه  از نظر آماری معنادار بود (05/0P <). در رابطه با کلیه پارامترهای اندازه گیری شده، هیچ تفاوت معناداری بین گروه با پنجه تک محوره و گروه افراد سالم مشاهده نگردید (05/0P >).

نتیجه گیری: تعادل افراد دچار قطع عضو زیر زانو به دلیل الایمنت قطعات پروتز و همچنین توانایی افراد برای استفاده از مکانیزم های دیگر جهت بهبود و افزایش استابیلیتی در استفاده از پنجه تک محوره در همه پارامترهای مورد اندازه گیری همانند تعادل افراد سالم بود، این در حالی است که افراد با پنجه ساچ تعادلی به مراتب بهتر از افراد سالم را در رابطه با پارامترهای طول مسیر مرکز فشار و سرعت مرکز فشار در صفحات داخلی-خارجی و قدامی-خلفی تجربه می کنند. نوع پنجه پروتز بر تعادل ایستا اثر گذار است؛ تعادل با پنجه ساچ بهتر از تعادل با پنجه تک محوره است. توصیه می شود پنجه ساچ برای آمپوته های مسن و افراد در معرض خطر زمین خوردن استفاده شود.

کلید واژه ها: تعادل،قطع عضو زیر زانو،ساچ، پنجه تک محوره، صفحه نیرو