|
|
|
|
جستجو در مقالات منتشر شده |
|
|
1 نتیجه برای صدمه عصب سوپرااسکاپولار
سعید طالبیان، مریم عباس زاده، سمیه سلطانی، دوره 1، شماره 2 - ( 4-1386 )
چکیده
روش بررسی: سی مرد والیبالیست حرفهای (20 سالم و 10 بیمار) در محدوده سنی 20 تا 30 سال بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. گروه بیمار در معاینه بر اساس اطلاعات کلینیکی و الکترومیوگرافی مبتلا به ضایعه عصب سوپرااسکاپولار سمت راست با آتروفی عضله بودند. افراد در حالت به شکم خوابیده بر روی تخت قرار میگرفتند به نحوی که شانه مورد نظر در 90 درجه ابداکشن و مدیال روتیشن و مفصل آرنج از لبه تخت با فلکشن 90 درجه بطور عمودی قرار میگرفت. ابتدا همزمان با سه بار ثبت حداکثر فعالیت عضلات اینفرااسپیناتوس، تراپز میانی و ترس مینور بصورت ایزومتریک نیروی تولید شده توسط نیروسنج به رایانه منتقل و جهت نرمال کردن حرکت داینامیک پردازش میشد. سپس در حین حرکت داینامیک شبیه به Spirk به تعداد سه تکرار، با همزمان ساز خارجی زمان شروع و خاتمه فعالیت سه عضله ثبت و توسط نرم افزار شناسایی میشد. یافته ها: در گروه بیماران تفاوت معنیداری بینRMS نرمال شده حرکت داینامیک عضله اینفرااسپیناتوس و عضله تراپزمیانی مشاهده شد (05/0p≤). در حالیکه در گروه سالم این اختلاف بین عضله اینفرااسپیناتوس و دو عضله دیگر معنیدار بود (05/0p≤). همچنین تفاوت معنیداری بین RMS نرمال شده دو گروه در سه عضله وجود داشت (05/0p≤). تفاوت معنیداری بین زمان شروع و خاتمه فعالیت سه عضله در هر دو دیده شد (05/0p≤). ترتیب شروع فعالیت سه عضله بین دو گروه همراه با تفاوت بود (05/0p≤) به نحوی که در گروه بیماران تراپزـ ترس مینورـ اینفرااسپیناتوس و در گروه سالم تراپز ـ اینفرااسپیناتوس ـ ترس مینور بود. مدت زمان فعالیت سه عضله بین دو گروه تفاوت داشت (05/0p≤ )بطوریکه در گروه بیماران غیر از اینفرااسپیناتوس که مدت کمتری فعال بود دو عضله دیگر زمان بیشتری را فعال بودند. نتیجه گیری: والیبالیستهای حرفهایی در معرض صدمه عضله اینفرااسکاپولار هستند و با حداکثر فعالیت و جایگزینی عضلات ثبات دهنده و سینرژی، نقص بوجود آمده را جبران میکنند که میتواند سبب کاهش دقت در حرکت و خستگی زود هنگام شود. لذا توجه به علل به وجود آمدن عارضه مهم است .
|
|
|
|
|
|