زمینه و هدف:  این پژوهش برای بررسی مهارت تعریف واژه بین کودکان تک­زبانه و دوزبانه­ء دارای آسیب ویژه زبانی  (specific language impairment: SLI) طراحی شده است. با این مقایسه می­توان تأثیر دوزبانگی در آسیب ویژهء زبانی و فرضیه­ ظرفیت محدود پردازش (LPC: Limited Processing Capacity) را مورد بررسی قرار داد.

روش بررسی: در این پژوهش ۶ کودک ۷ تا ۸ ساله، دوزبانه­ء ( فارسی-آذری) و ۶ کودک تک­زبانه (فارسی­زبان) دارای آسیب ویژهء زبانی از لحاظ مهارت تعریف واژه بررسی شدند. داشتن تأخیر زبانی (بیش از یک سال)، نداشتن مشکلات شنوایی، بینایی و هوشی از معیارهای ورود به پژوهش بودند. برای تشخیص آسیب از آزمون رشد زبانی، آزمون آسیب ویژه زبانی و برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون من­ویتنی و ویلکاکسون استفاده گردید.

یافته­ها: نتایج آزمون نشان داد بین کودکان تک­زبانه و دوزبانهء مبتلا در جنبه­ء ساختاری و محتوایی تفاوت معناداری وجود ندارد (۳۹۴/۰= p). در جنبهء ساختاری مهارت تعریف واژه بین زبان فارسی و آذری کودکان مبتلای دوزبانه تفاوت معنادار وجود دارد (۰۲/۰= p)  اما در جنبهء محتوایی تفاوت معناداری وجود ندارد (۱۷/۰= p)  .

نتیجه­گیری: عدم وجود تفاوت معنادار در جنبه­ء ساختاری و محتوایی تعریف واژه بین کودکان تک­زبانه و دوزبانهء می­تواند دلیلی بر رد نظریه ظرفیت پردازش محدود  (Limited Processing Capacity: LPC)  باشد.

کلید واژه­ها : آسیب ویژهء زبانی، دوزبانه، تک­زبانه، مهارت تعریف واژه