---

زمینه و هدف: پوکی استخوان یک بیماری چندین عاملی مزمن است که مشخصه اصلی آن کم شدن دانسیته استخوان است.این بیماری یکی از عوامل عمده شکستگیها به خصوص شکستگی های استخوان ران است که  منجر به افزایش نرخ مرگ و میر و کاهش کیفیت زندگی  افرادمی شود. هرچند  در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری  وجود ندارد،  پوکی استخوان و عوارض آن تا حدود زیادی قابل پیشگیری  هستند.  شناخت  سطح آگاهی ،نگرش و عملکرد افراد و ارتقای آن  اجزای اصلی  یک  برنامه  پیشگیری موثر می باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی سطح آگاهی، نگرش و عملکرد دختران نوجوان شرکت کننده در اردوگاهی در شمال تهران در مورد پوکی استخوان بود.

روش بررسی: 626 دختر نوجوان با دامنه سنی (4/1 ± 9/13) 19-10 سال از که از مناطق روستایی استان تهران و مناطق شهری و روستایی  9 استان دیگرکشور به یک اردوگاه در شمال تهران آمده بودند، با نمونه­گیری به روش  تصادفی سیستماتیک در این مطالعه توصیفی شرکت کردند. پس از ثبت مشخصات فردی شرکت کنندگان، پرسشنامه بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد[Knowledge, Attitude and Practice (KAP)] در اختیار آنان قرار می گرفت که خود شامل سه بخش مجزا بود:

         1- چهارده سوال با گزینه های صحیح، غلط و نمی دانم برای سنجش سطح آگاهی

            2- یازده سوال با گزینه های صحیح، غلط و نمی دانم برای سنجش سطح نگرش و باورها

              3- نه سوال با گزینه های صحیح و غلط برای بررسی وضعیت  عملکرد

امتیاز (2+) برای هر پاسخ صحیح، (0) برای پاسخ غلط و (1+) برای پاسخ نمی دانم در نظر گرفته شد. برا ی تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری (5/11) SPSS  و آزمونهای t و پیرسون استفاده شد. موازین اخلاقی با نظر کمیته اخلاق در پژوهش  دانشگاه علوم پزشکی ایران لحاظ شد.

یافته ها: نمره کلی KAP دانش آموزان شرکت کننده در طرح (8/13± 3/43) 65-2 بود که به تفکیک عبارت بودند از:

نمره آگاهی(9/2± 23) 30-14 ، نمره نگرش (4/2 ± 2/19)22-10 ، نمره عملکرد (8/2 ± 1/10)18-2

با افزایش سطح تحصیلات والدین نمره KAP آنها افزایش می یافت. محل سکونت دانش آموز(شهر یا روستا)، شغل والدین و تعداد افراد خانواده با نمره کلی KAP ارتباطی را نشان نداد.

نتیجه گیری:  سطح آگاهی جامعه دختران نوجوان  شرکت کننده در پژوهش حاضر  در مورد پوکی استخوان  ،  از نمره  قابل قبولی برخوردار بود،  اما نمره سطح نگرش و عملکرد کمتر از سطح آگاهی بود . بر لزوم بر گزاری  بر نامه های آموزشی  مدون به خصوص با هدف ارتقای سطح عملکرد زنان جوان ایرانی در مورد بیماری پوکی استخوان  تاکید می شود.

---

زمینه و هدف: لکنت یک اختلال چند وجهی است که کنترل حرکتی و عملکرد زبانی را درگیر می‌کند و نوعاً تغییرات نگرشی را نیز به همراه دارد. لذا به نظر می‌رسد که بررسی رابطه‌ی بین دو بخش ظاهری (شدت) و پنهان (نگرش ارتباطی) لکنت ضروری به نظر می‌رسد. هدف این تحقیق نیز بررسی رابطه‌ی بین شدت لکنت و نگرش ارتباطی افراد با لکنت بزرگسال می‌باشد.

روش بررسی: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر بر روی 56 فرد بزرگسال با لکنت انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمایه تعیین شدت لکنت Stuttering Severity Instrument-3: SSI-3 در موقعیت گفتاری خواندن شفاهی "متن 200 کلمه­ای (448هجایی)" و آزمون ارزیابی جامع تجربه فرد از لکنت بزرگسالان OASES-A Overall Assessment of the Speaker's Experience of Stuttering-Adult: برای بررسی نگرش ارتباطی، استفاده شد. از ضریب همبستگی اسپیرمن جهت آزمون وجود ارتباط بین شدت لکنت با نگرش ارتباطی و آزمون غیرپارامتری من­ویتنی بین سابقه درمان لکنت با شدت لکنت و نگرش ارتباطی استفاده گردید.

یافته‌ها: پس از بررسی‌های آماری، همبستگی معنی‌داری بین شدت لکنت با نگرش ارتباطی مشاهده نشد(14/0 <P). بین سن با نگرش ارتباطی (05/0 &ge;P) و سابقه درمان با شدت لکنت (001/0>P) همبستگی معنی‌داری مشاهده شد. همچنین از لحاظ آماری بین شدت لکنت با سن(13/0<P) و نیز بین نگرش ارتباطی با سابقه درمان(7/0<P)، رابطه­ی معنی‌داری  مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: یافته ها حاکی از این است که بین شدت لکنت و نگرش ارتباطی تفاوت معنی­داری وجود نداشت. از طرفی چون در افرادی که سابقه درمان داشته­اند، شدت لکنت کاهش یافته بود ولی نگرش ارتباطی خیر، پیشنهاد می­شود که جنبه نگرش ارتباطی نیز در درمان مورد توجه قرار بگیرد.

کلیدواژه‌ها: لکنت، پروتکل ارزیابی شدت لکنت، نگرش ارتباطی ، پروتکل ارزیابی جامع تجربه فرد از لکنت