زمینه و اهداف: اختلالات بینایی و شنوایی یکی از شایع ترین گروه های معلولیت هستند. این اختلالات به دلیل محدودیت هایی که ایجاد می کنند می توانند بر کارکرد خانواده تأثیر بگذارند. هدف مطالعه حاضر مقایسه کارکرد خانواده های دارای فرد با اختلال بینایی و شنوایی با خانواده های بدون اختلال بود.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-  تحلیلی، 55 نفر از افراد دارای اختلال بینایی و شنوایی عضو انجمن نابینایان و ناشنوایان شهراهواز و55 نفر افراد بدون اختلال به عنوان گروه کنترل به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه(Family Assessment  Device: FAD) و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک بود. در نهایت داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در 20SPSS  مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادند که متوسط نمره حاصل از پرسشنامه کارکرد خانواده در خانواده های دارای اختلالات بینایی و شنوایی و گروه کنترل با یکدیگر تفاوت آماری معناداری ندارد (1/0=P). در مقایسه ابعاد کارکرد در سه گروه، خانواده­های دارای اختلال بینایی در ابعاد کنترل رفتار (02/0=P)، ارتباطات (01/0=P) و کارکرد کلی (03/0=P) نسبت به دو گروه از کارکرد ضعیف تری برخوردار بودند.

نتیجه گیری:  نتایج این تحقیق نشان می دهد خانواده های دارای اختلال بینایی نسبت به خانواده های دارای اختلال شنوایی وگروه کنترل در برخی ابعاد کارکرد ضعیف­تری دارند.

کلید واژه ها: کارکرد خانواده، اختلال بینایی، اختلال شنوایی