Atef Yekta R, Kavosi H, Esavand P, Hakemi M S, Baradaran A, Tamartash Z. Evaluation of Fragmented QRS complex and conduction abnormalities and its association with disease severity in systemic sclerosis patients, a case-control study. Tehran Univ Med J 2023; 81 (8) :565-573
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-12741-fa.html
عاطف یکتا رضا، کاوسی هدا، عیسی وند پوریا، حاکمی منیر سادات، برادران عبدالوهاب، تمرتاش زهرا. بررسی تغییرات نواری و اختلالات هدایتی در الکتروکاردیوگرام بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک در مقایسه با گروه کنترل غیرایسکمیک و ارتباط آن با علایم و شدت بیماری. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1402; 81 (8) :565-573
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-12741-fa.html
1- مرکز تحقیقات درد، پژوهشکده علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- مرکز تحقیقات روماتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. ، h-kavosi@sina.tums.ac.ir
3- پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
4- گروه نفرولوژی، بیمارستان شریعتی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
5- گروه قلب و عروق، بیمارستان فیروزآبادی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
6- مرکز تحقیقات روماتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (376 مشاهده)
زمینه و هدف: درگیری قلبی در بیماری اسکلروز سیستمیک شایع میباشد. فیبروز میوکارد یافتهی اصلی درگیری قلبی در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک میباشد. با توجه به اینکه درگیری قلبی بهعنوان یک فاکتور با پیشآگهی بد بیماری در اسکلرودرمی شناخته شده است یافتن یک روش امکانپذیر و غیرتهاجمی ارزشمند خواهد بود. در مطالعات اخیر وجود Fragmented QRS complexes (FQRS) در نوارقلب در ارتباط با اسکار و فیبروز نشان داده شده است.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد- شاهد از فروردین 1398 تا اسفند 1398 است که در بیماران مبتلا به اسکلرودرمی مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان شریعتی و افراد غیرایسکیمک مراجعهکننده به درمانگاه قلب بیمارستان شریعتی در گروه کنترل منطبق بر سن و جنس با گروه بیماران انجام شده است.
یافتهها: از میان ۱۴۱ فرد مبتلا به اسکلروز سیستمیک، 127 نفر (81/85%) زن و ۲۱ نفر (19/14%) مرد بودند. 61 نفر (2/%41) از مبتلایان به اسکلرودرمی و هشت نفر (9/%7) از افراد گروه کنترل در این مطالعه دارای تغییرات FQRS در نوار قلب خود بودند. در این مطالعه در مقایسه بین گروه بیماران مبتلا به اسکلرودرمی و افراد گروه کنترل، فاصلههای QRS، QTc و Tp-e بهطور معناداری در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک بزرگتر از افراد گروه کنترل بود. فراوانی تغییرات FQRS، LAHB و LPHB در مبتلایان به بیماری اسکلروز سیستمیک به شکل معناداری در مقایسه با افراد گروه کنترل بیشتر بود.
نتیجهگیری: یافته FQRS در نوار قلب بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک که علایم قلبی واضحی ندارند ممکن است نشاندهنده فیبروز میوکارد باشد و پیشبینی کننده بروز اختلالات قلبی در آینده میباشد.