M F, A T, M S, S N, MR S, Sh J N et al . Inflammatory cytokine detection in adenotonsill and peripheral blood mononuclear cells- culture in adenotonsillectomy patients: a comparative study. Tehran Univ Med J 2013; 71 (1) :31-36
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-35-fa.html
فرهادی محمد، طباطبایی آذردخت، شکرآبی مهدی، نوربخش ثمیله، شکراللهی محمدرضا، جوادینیا شیما و همکاران.. سایتوکینهای التهابی در کشت سلولهای آدنویید و لوزه بعد از آدنوتانسیلکتومی و در سلولهای تکهستهای خون محیطی: مطالعه مقایسهای. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1392; 71 (1) :31-36
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-35-fa.html
1- مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی و سر و گردن مجتمع آموزشی و درمانی حضرت رسول اکرم (ص) دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- مرکز تحقیقات بیمار یهای عفونی کودکان، دانشگاه علوم پزشکی تهران ، cpidir@gmail.com
3- مرکز تحقیقات بیمار یهای عفونی کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران
4- گروه بیمار یهای عفونی کودکان بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) دانشگاه علوم پزشکی تهران
5- گروه بیمار یهای عفونی کودکان بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) ، دانشگاه علوم پزشکی تهران
6- گروه بیمار یهای عفونی کودکان بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (8304 مشاهده)
زمینه و هدف: سایتوکینها در تنظیم ایجاد التهاب و بیماریهای التهابی نقش دارند. هیپرتروفی آدنویید و لوزهها از جمله علل بیماریهای سیستم تنفسی فوقانی کودکان است که متعاقب با عفونتهای ویروسی و باکتریال مزمن موجب محدودیت و انسداد مجاری تنفسی فوقانی میگردد. بهنظر میرسد تولید و ترشح سایتوکینهای التهابی در بافت التهابی مجاری تنفسی فوقانی در تشدید این عوارض تاثیر بهسزایی دارد. در این بررسی بهمنظور ارزیابی تغییرات التهابی و ترشح سایتوکینها در مجاری تنفسی فوقانی، از لنفوسیتهای لوزهها بعد از عمل آدنوتونسیلکتومی استفاده شده و میزان این سایتوکینها در بافت لوزه با سلولهای تکهستهای خون محیطی مقایسه شده است.
روش بررسی: در این مطالعه، مایع رویی کشت سلولی 37 بیمار یک تا 12 ساله تحت آدنوتونسیلکتومی، از نظر میزان IFN-γ، TNF-α، IL-1، IL-6 و IL-18 اندازهگیری شد و با سایتوکینهای مترشحه از سلولهای تکهستهای خون محیطی (PMBC) این بیماران مقایسه گردید.
یافتهها: نتایج نشان میدهد که مقادیر اینترفرونگاما و اینترلوکین هشت در بیماران مورد مطالعه به تفکیک بافت آدنویید و سلولهای تکهستهای خون محیطی و همچنین میزان اینترفرون گاما، اینترلوکین یک و اینترلوکین هشت بین بافت لوزه و سلولهای تکهستهای خون محیطی متفاوت بوده و از نظر آماری قابل توجه است ولی TNF نزدیک به معنیدار آماری است و همبستگی بین دادههای اینترلوکین شش در خون و بافت معنیدار است (02/0P=).
نتیجهگیری: در بیماران با هیپرتروفی لوزهها نقصان در فعالیت لنفوسیتی از طریق کاهش تولید سایتوکینهای التهابی روند مقابله با عوامل عفونی و بیگانه را باعث میگردد. احتمالاً هیپرتروفی برگشتناپذیر بافت لوزهها پدیده نهایی این پروسه خواهد بود.