سینا سلیمانی، شهلا شاهسوندی، امید مددگار، همایون مهروانی، محسن لطفی،
دوره 73، شماره 3 - ( خرداد 1394 )
چکیده
زمینه و هدف: بررسی توان تحریک و القا سامانه ایمنی توسط یاورهای زیستی، پایه پژوهشهای نوین در زمینه پیشگیری و کنترل بیماریهای عفونی است. در این پژوهش اثر توالی رمزگذار پروتیین سلولی Myxovirus resistance (Mx)، بهعنوان یاور زیستی بر القا پاسخ ایمنی هومورال علیه ویروس آنفلوانزا بررسی شد.
روش بررسی: این مطالعه تجربی در موسسه تحقیقات واکسن و سرمسازی رازی از خرداد تا آذر 1393و بر روی موشهای Balb/c انجام شد. پس از همردیفی توالیهای Mx سه موتیف با بیشترین همسانی بین گونههای انسان، موش و پرنده انتخاب شده و توانایی القای پاسخهای ایمنی آنها علیه ویروس آنفلوانزا در مطالعه in silico ارزیابی شد. بر اساس دادههای ایمونوانفورماتیکی توالی Mx1 در وکتور pcDNA3.1 قرار داده شده و بهعنوان یاور با آنتیژن غیرفعال آنفلوانزا به گروههای موش تزریق شد. آزمایشهای سرولوژی برای ارزیابی ایمنیزایی روی نمونههای سرم و آزمایش هیستوپاتولوژی برای ارزیابی بیضرری واکسن و یاور انجام شد.
یافتهها: میانگین وزن موشها در گروههای کنترل و تیمار تفاوتی نداشت (05/0P=) و در بازه زمانی آزمایش از g 21 به g 37 رسید. اختلاف افزایش عیار آنتیبادی علیه ویروس در موشهای ایمن شده با واکسن دارای یاور Mx1 بهویژه با یادآور دوم در مقایسه با گروهی که فقط واکسن را دریافت کرده بودند، معنادار بود (01/0P=). بیش از 78% موشهای دریافتکننده یادآور دوم از میانگین عیار آنتیبادی بیش از شش (Log2) برخوردار بودند که در مقایسه با موشهای دریافتکننده یک نوبت یادآور بیشتر بود (001/0P=).
نتیجهگیری: دادهها بیانگر این هستند که Mx1 بهعنوان یاور زیستی توان افزایش عیار آنتیبادی علیه ویروس و القای خاطره ایمنی قوی در ایمنسازی علیه آنفلوانزا بدون ایجاد اثرات جانبی را دارد.