1- گروه گفتاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران 2- مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، سر و گردن، بیمارستان حضرت رسول اکرم، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 3- گروه آمار حیاتی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
چکیده: (11552 مشاهده)
زمینه و هدف: عدم توازن بین زیرساختهای دخیل در آواسازی میتواند منجر به برهم خوردن توازن عضلانی سازوکار آواسازی و در نهایت اختلال صوتی شود. روش درمان دستی صداـمعیار با الگو گرفتن از درمانهای دستی متعارف و استفاده از صداسازی در راهبری فرایند درمان، به لحاظ نظری یکی از کوتاهترین روشها در کاهش یا از بین بردن تنش عضلانی اختلالات صوتی است. این پژوهش ضمن معرفی روش، به تعیین میزان تأثیر آن در مواجهه با اختلالات پرکاری صوتی پرداخته است.
روش بررسی: بیست بزرگسال دچار پرکاری صوتی به شیوۀ مداخلهای قبل و بعد، تحت ۱۵ جلسه درمان دستی صداـمعیار قرار گرفتند. صدای بیماران از جنبههای آکوستیک، ادراکی شنیداری و استروبوسکوپی قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل آماری دادهها با استفاده از آزمونهای t زوجی و ویلکاکسون نشاندار صورت پذیرفت.
یافتهها: نتایج پژوهش تغییرات معنیداری را در بهبود پارامترهای آکوستیک پس از درمان نشان داد. تغییرات واکه /a/ شامل کاهش آشفتگی فرکانس(p=۰/۰۰۳) و آشفتگی شدت(p=۰/۰۰۱) و افزایش نسبت هارمونی به نویز(p=۰/۰۰۱) و تغییرات واکه /i/ شامل افزایش نسبت هارمونی به نویز(p=۰/۰۰۹) و کاهش آشفتگی فرکانس(p=۰/۰۲۰) بود. کاهش آشفتگی شدت واکه /i/ معنیدار نبود. تغییرات در پارامترهای ارزیابیهای ادراکی(p=۰/۰۰۱) و استروبوسکوپی(p=۰/۰۰۱)، اختلاف معنیداری را در جهت بهبود آنها نشان داد.
نتیجهگیری: درمان دستی صداـمعیار بهعنوان روشی جدید میتواند در درمان اختلالات پرکاری صوتی مورد استفاده قرار گیرد.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
