زمینه و هدف : آموزش و توانبخشی مناسب برای کودکان کم‏شنوا، مستلزم سنجش نیازها است، هدف پژوهش حاضر بررسی نیازهای آموزشی‏ـ‏توانبخشی کودکان آسیب‏دیدۀ شنوایی از منظر والدین به‏عنوان یکی از منابع اطلاعاتی بود.

روش بررسی: روش این پژوهش توصیفی‏ـ‏پیمایشی بود. داده‌ها توسط پرسش‏نامه محقق‏ساخته و با مشارکت ۶۴ نفر از والدین کودکان کم‏شنوای مراکز آموزشی خراسان رضوی گردآوری شد.

یافته‏ها: نتایج نشان داد از نظر والدین اجرای برنامۀ متناسب با ویژگی‏های فرزندان، تمایل به مشارکت بیشتر در برنامه و استفاده از آموزش شنیداری/کلامی به‏عنوان یکی از روش‏های مناسب مهم‏ترین نیازهای آموزشی، توانبخشی و مراجع آگاهی‏دهنده به خانواده‏ها، مراکز استثنایی و تبلیغات بوده و عدم برخورداری از امکانات مناسب، لجبازی فرزندان و عدم همکاری آنها مهم‏ترین مانع اجرای برنامه‏ها در مرکز و منزل و نیز برقراری ارتباط کلامی و گفتار خوب، اولویت اول انتظارات والدین از برنامۀ آموزشی توانبخشی بود. توسط آزمون کای دو از بین تمامی نظرات والدین دربارۀ نیازهای آموزشی و توانبخشی پاسخی که به‏طور معنی‏داری با بقیه تفاوت داشت، مشخص شد(p<۰/۰۵). بین پیشنهادات والدین دربارۀ رفع مشکلات آموزشی کودکان کم‏شنوا تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد همچنین جنس کودک و سطح تحصیلات والدین تأثیر معنی‏داری بر نظرات آنها نداشت(p>۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: لازم است نیازهای والدین در قالب کارگاه‏های آموزشی و مشاوره‏ای بیشتر مدنظر قرار گیرد. تصریح می‏شود اغلب این کودکان با روش شنیداری‏ـ‏کلامی آموزش دیده‏اند و نتایج این مطالعه به این معنی نیست که روش‏های آموزشی و توانبخشی دیگر، فاقد ویژگی‏های مورد بررسی هستند.