1- گروه شنواییشناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- گروه علوم پایه توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 3- گروه آمار و ریاضیات، دانشکده مدیریت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 4- شرکت پژواک آوا، تهران، ایران
چکیده: (9838 مشاهده)
زمینه و هدف: بهترین روش ارزیابی شنوایی، ادیومتری رفتاری است. در افرادی که قادر به همکاری در ارزیابی رفتاری نیستند، آستانههای شنوایی براساس پاسخهای برانگیخته شنوایی تخمین زده میشود. از آنجا که تصمیمگیریها و اقدامات توانبخشی براساس آستانههای رفتاری انجام میشود باید میزان تفاوت آستانه پاسخهای برانگیخته با آستانههای رفتاری مشخص شود. هدف این بررسی تعیین میزان تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی، تفاوت آستانه پاسخ پایدار شنوایی با سمعک و بدون سمعک در بزرگسالان کمشنوا بود.
روش بررسی: این مطالعه به روش نیمهتجربیـمقایسهای در ۲۶ فرد ۱۴ تا ۵۵ ساله با کمشنوایی متوسط تا شدید انجام شد. ابتدا آزمونهای رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی بدون سمعک و سپس با سمعک انجام شد. در پایان بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی و همچنین آستانههای رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی با آزمون t زوجی و همبستگی مقایسه شدند.
یافتهها: میانگین تفاوت رفتاریـپاسخ پایدار شنوایی در آستانهگیری بدون سمعک ۱۹/۶، با سمعک ۳۳/۴ و تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی ۴۳/۲ دسیبل بود. بین بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار در هیچیک از فرکانسها تفاوت معنیدار وجود نداشت(p>۰/۰۵).
نتیجهگیری: تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی کمتر از تفاوت آستانه رفتاری و آستانه پاسخ پایدار شنوایی است و در فرکانسهای مختلف، تغییرپذیری کمتری دارد. بنابراین شاید بهتر باشد به جای استفاده از آستانههای پاسخ پایدار برای تنظیم سمعک افراد سختآزمون، از بهره پاسخ پایدار استفاده شود.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
