1- گروه روانشناسی کودکان استثنائی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران 2- گروه روانشناسی کودکان استثنائی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده: (10542 مشاهده)
زمینه و هدف: مطالعات نشان میدهد افراد کمشنوا بیشتر از افراد شنوا به مشکلات روانپزشکی از جمله مشکلات رفتاری مبتلا هستند. هدف مطالعۀ حاضر، مروری بر پژوهشهای انجام گرفته در زمینۀ مشکلات رفتاری افراد کمشنوا و بررسی میزان شیوع، علل بروز و رویکردهای مداخلهای برای پیشگیری و کاهش مشکلات رفتاری در این گروه بود.
یافتههای اخیر: مرور بر مطالعات انجام شده در سالهای ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۳ نشان داد شیوع مشکلات رفتاری در گروه کمشنوایان بیش از گروه شنوا برآورد شده است. چهار عامل نقص زبانی، مشکلات ارتباطی، نقش والدینی، و طرز نگرش و باورهای فرد و جامعه نسبت به مسئله کمشنوایی در بروز مشکلات رفتاری این گروه دخیل بودند.
نتیجهگیری: با توجه به شیوع بالای مشکلات رفتاری در گروه کمشنوایان باید برای پیشگیری مشکلات رفتاری به راهکارهای ضروری توجه شود؛ به این منظور میتوان به تشخیص زودهنگام نقص شنوایی، افزایش قابلیت دسترسی افراد کمشنوا به خدمات سلامت و بهداشت، بالا بردن سطح آگاهی فرد کمشنوا در مورد توانمندیهای خود، افزایش آگاهی و مهارت لازم در مربیان، کارکنان و متخصصان، و اجرای برنامههای تغییر رفتار اشاره کرد.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.