1- گروه شنوایی‌شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- گروه آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران 3- گروه شنوایی‌شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران
چکیده: (9842 مشاهده)
زمینه و هدف: پردازش زمانی که شامل وضوح، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی است، مؤلفه اصلی توانایی‌های پردازش شنوایی است که اهمیت ویژهای در درک اصوات پیچیده مانند گفتار و موسیقی دارد. نتیجه پژوهشها در مورد پردازش زمانی در افراد نابینا برتری آنها را نسبت به دیگر افراد در مبحث تمایز زمانی نشان میدهد. هدف از این مطالعه مقایسۀ پردازش زمانی در افراد بینا و نابینا با شنوایی هنجار توسط آزمون فاصله در نویز بود. روش بررسی: این پژوهش توصیفیـتحلیلی غیرمداخله‌ای روی 22 نابینای مادرزاد، 11 زن و 11 مرد، با میانگین سنی 22/26 سال و 22 فرد بینا، 11 زن و 11 مرد، با شنوایی هنجار با میانگین سنی 04/24 سال در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. پس از انجام آزمون فاصله در نویز، آستانۀ تقریبی و درصد پاسخهای درست افراد استخراج شده و با آزمون ناپارامتری منـویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: بین میانگین درصد پاسخهای درست و میانگین آستانۀ تقریبی در گروه مورد و شاهد اختلاف معنیداری مشاهده شد(p<0/05) در حالی که نتایج هر دو جنس در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنیداری نشان نداد(p>0/05). نتیجهگیری: کمتر بودن مقدار آستانۀ تقریبی و بیشتر بودن میزان درصد پاسخهای درست افراد نابینا نسبت به افراد بینا نشاندهندۀ پردازش زمانی سریعتر در افراد نابینا احتمالاً بهدلیل ساختپذیری عصبی جبرانی به دنبال محرومیت از بینایی است.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
