1- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران 2- گروه مدیریت توانبخشی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران 3- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه تهران، ایران
چکیده: (9511 مشاهده)
زمینه و هدف: شغل نقش مهم و ارزشمندی در امنیت روانی، فردی، اجتماعی و اقتصادی انسان دارد. وضعیت شغلی ناشنوایان میتواند در ایجاد بهداشت فردی و اجتماعی این گروه مفید باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت اشتغال به کار ناشنوایان عضو کانون ناشنوایان انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر روی اعضای کانون ناشنوایان شهر تهران با استفاده از پرسشنامه محققساخته در سه قسمت مجزا شامل دادههای اولیه، ارزیابی وضعیت اشتغال و ارزیابی نگرش ناشنوایان مورد بررسی قرار گرفت. بهمنظور تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی استفاده شد. یافتهها: نتایج در سه بخش مجزا حاکی از آن است که بخش عمدهای از جامعه کانون ناشنوایان را جوانان تشکیل میدهند که 68 نفر از آنها زن (5/52%) و 53 نفر از آنها مرد (5/47%) بودند؛ 2/56 درصد افراد بیکار و 8/43 درصد شاغل بودند و دارای مشکلاتی اعم از عدم ارائه تسهیلات مرتبط با معلولیت (5/14%)، مشکل در برقراری ارتباط در محیط کار (4/9%)، دستمزد کمتر از سایرین (افراد عادی) بهدلیل معلولیت (4/12%)، دوری مسافت (4/15)، تناسب محیط کار با ناشنوایی (4/11%)، رفتار نامناسب همکاران (2/13%)، رفتار نامناسب مدیر (5/12%) و تبعیض بهعلت معلولیت (2/11%) بودهاند؛ نگرش ناشنوایان در تمام موارد مثبت و 90 درصد آنها شغل را یکی از ضروریات زندگی و در مقابل 10 درصد آن را غیرضروری دانستهاند. نتیجهگیری: تعداد بسیار زیادی از ناشنوایان بیکار بودند، و لازم است در سیاستهای موجود برای تسهیل اشتغال به کار این گروه بزرگ از معلولین تجدید نظری صورت گیرد.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
