1- گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران 2- گروه گوش و گلو و بینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران 3- گروه آمار، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده: (9220 مشاهده)
زمینه و هدف: لارنژیت ناشی از برگشت اسید معده در بیماران صوت، بسیار شایع است. امروزه برای درمان این اختلال از دارودرمانی استفاده میکنند که کارایی لازم را ندارد. هدف از این پژوهش، بررسی ویژگیهای صوتیـحنجرهای بیماران مبتلا به لارنژیت نابام قبل و بعد از درمان به روش صوتدرمانی یا دارودرمانی و بررسی کارایی هریک از این روشها است. روش بررسی: شانزده بیمار مبتلا به لارنژیت ناشی از برگشت اسید معده در این پژوهش گذشتهنگر و غیرمداخلهای بررسی شدند. برای پنج مورد صوتدرمانی کامل، برای دو نفر صوتدرمانی ناقص و برای نه نفر دارودرمانی انجام شد. وضعیت ادراکی صوت بیماران توسط آسیبشناس گفتار و زبان و شدت اختلال براساس ویژگیهای صوتی و حنجرهای در قبل و بعد از دزمان محاسبه شد. یافتهها: شدت اختلال 80 درصد از بیماران و وضعیت ادراکی صوت 100 درصد از آنها در صوتدرمانی کامل در وضعیت طبیعی قرار گرفت. شدت اختلال 44 درصد از بیماران و وضعیت ادراکی صوت 66 درصد از آنها در دارودرمانی در وضعیت طبیعی قرار گرفت. کاهش شدت اختلال بعد از درمان در صوتدرمانی کامل(p=0/039) و دارودرمانی(p=0/017) از لحاظ آماری معنیدار بود. نتیجهگیری: اغلب ویژگیهای صوتی و حنجرهای بعد از درمان در بیماران در وضعیت هنجار قرار گرفت. براساس دادههای آماری، صوتدرمانی کامل نیز مانند دارودرمانی در بهبود ویژگیهای صوتی و حنجرهای بیماران کارایی دارد.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
