1- گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- گروه گفتاردرمانی، مرکز آموزش عالی علوم پزشکی وارستگان مشهد، مشهد، ایران 3- گروه آمار زیستی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (9964 مشاهده)
زمینه و هدف: استریوگنوز دهانی توانایی شناسایی اشیاء و جایگاه آنها در دهان است و در تولید صداهای گفتاری، ایفای نقش میکند. از آنجا که کودکان کمشنوا دارای مشکلات تولیدی هستند. از این رو پژوهش حاضر توانایی استریوگنوز دهانی کودکان پنج سالۀ کمشنوا با درجات متفاوت افت شنوایی را با کودکان گروه بهنجار مورد مقایسه قرار داد. روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی، و بهصورت غیرمداخلهای انجام شد. 40 کودک پنج ساله (30 کودک کمشنوا و 10کودک بهنجار) انتخاب شدند. این کودکان با استفاده از آزمون تشخیص شکل از لحاظ توانایی استریوگنوز دهانی مورد مقایسه قرار گرفتند. برای تحلیل از آزمون منویتنی استفاده شد. یافتهها: میانگین پاسخهای درست آزمودنیها در توانایی استریوگنوز دهانی در گروههای بهنجار و کمشنوای شدید با p=0/01 و در گروههای بهنجار و کمشنوای عمیق با p=0/05، دارای تفاوت معنیدار بود. بین میانگین پاسخهای درست آزمودنیها در توانایی استریوگنوز دهانی در گروههای کمشنوا در مقایسه با یکدیگر تفاوت معنیدار وجود نداشت. همچنین میانگین زمان تشخیص درست آزمودنیها به اشکال در گروههای بهنجار و تمامی گروههای کمشنوا، تفاوت معنیدار مشاهده نشد. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نشان میدهد که کودکان کمشنوا در مقایسه با کودکان بهنجار استریوگنوز دهانی مناسبی ندارند که این بدعملکردی میتواند عامل مشارکتکننده در اختلالات تولیدی به علت ارسال نامناسب بازخورد حس عمقی در این کودکان باشد.
