1- گروه شنواییشناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- گروه علوم پایه توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 3- مرکز تحقیقات گوش، گلو و بینیـجراحی سر و گردن، بیمارستان امیر اعلم، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
چکیده: (10927 مشاهده)
زمینه و هدف: تشخیص بهموقع کمشنوایی، مداخلۀ زودهنگام و بهبود مهارتهای رشدی در کودکان را باعث میشود. مطالعه حاضر با هدف تعیین میانگین سنین تشخیص کمشنوایی و انجام کاشت حلزون در کودکان کمشنوا و مقایسۀ سن انجام کاشت حلزون در کودکان شناسایی شده با و بدون غربالگری شنوایی صورت گرفت. روش بررسی: بررسی مقطعی حاضر روی 96 کودک کمشنوای حسی عصبی شدید تا عمیق که از خرداد 1387 تا اسفند 1389 در مرکز کاشت حلزون امیراعلم تحت جراحی قرار گرفتند، صورت گرفت. جمعآوری دادهها با بررسی پرونده موجود در مرکز، مصاحبه با والدین و تکمیل برگۀ تاریخچهگیری شامل 4 بخش مشخصات فردی، سابقه تولد، پزشکی و کمشنوایی انجام شد. یافتهها: میانگین سن تردید به کمشنوایی 73/6 ماه با انحراف معیار 79/5، تشخیص 35/9 ماه با انحراف معیار 79/5، تجویز سمعک 41/13 ماه با انحراف معیار 10/6، شروع برنامۀ توانبخشی 16 ماه با انحراف معیار 36/6، انجام کاشت حلزون 25/41 ماه با انحراف معیار 12/11، شروع استفاده از کاشت 15/42 ماه با انحراف معیار 12/11 بود، بین این سنین تفاوت معنیداری وجود داشت(p<0/05). 8/43 درصد از کودکان با غربالگری شنوایی شناسایی شده بودند و بین سن انجام کاشت حلزون در آنها با کودکان بدون غربالگری، تفاوت معنیداری وجود داشت0/0001)≥.(p نتیجهگیری: علیرغم کاهش بارز سنین تشخیص کمشنوایی و مداخله نسبت به گذشته، تأخیر در سنین مذکور نسبت به معیارهای جهانی وجود دارد. غربالگری شنوایی نوزادان در کاهش این سنین، تأثیر چشمگیری دارد.
