1- گروه شنواییشناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- گروه مدیریت توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
چکیده: (9024 مشاهده)
زمینه و هدف: با اثبات قابلیت سازماندهی مجدد دستگاههای حسی بزرگسالان بهدنبال تغییرات محیطی و توجه به اینکه سمعک با تحریک دستگاه شنوایی دچار محرومیت حسی، موجب تغییر در محرکهای دریافتی میگردد، به نظر میرسد که سمعک قادر به ایجاد تغییراتی در تواناییهای دستگاه شنوایی از جمله حد افتراق شدت باشد. کاربرد سمعک موجب رخداد اصلاحات درکی و فیزیولوژیک میگردد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیرات ناشی از کاربرد سمعک بر عملکرد تمایز شدتی انجام شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مقطعیـتحلیلی بود. گروه مورد مطالعه شامل 30 نفر شامل 15 زن و 15 مرد، کاربر تکگوشی سمعک، با کمشنوایی حسی عصبی متوسط یا متوسط شدید متقارن در دو گوش، در محدودۀ سنی 65-45 سال با میانگین 73/57 و انحراف معیار 12/8 سال بودند. حد افتراق شدت در دو فرکانس 500 و 2000 هرتز و دو سطح شدتی 10 و 40 دسیبل SL در گوشهای کاربر سمعک و گوشهای فاقد سمعک ارزیابی و مقایسه گردید. یافتهها: نتایج مطالعه نشانگر برتری امتیازها در سطوح شدتی و فرکانسی بالا بوده و امتیازهای حد افتراق شدت در گوشهای کاربر سمعک نسبت به گوشهای فاقد سمعک بهطور معنیداری کمتر، بهعبارتی بهتر بود(p<0/05)، ولی در فرکانس 500 هرتز و سطح شدتی 10 دسیبل SL تفاوت معنیداری بین دو گروه دیده نشد(p=0/132). نتیجهگیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشاندهندۀ تأثیر کاربرد سمعک بر عملکرد تمایز شدتی بوده و با تأیید رخداد اصلاحات درکی، امکان رخداد ساختپذیری عملکردی بهدنبال کاربرد سمعک را مطرح میسازد که جهت تأیید، نیاز به انجام مطالعات بیشتری است.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
