1- گروه آموزشی پرستاری بهداشت جامعه و سالمندی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران؛ مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- گروه آموزشی پرستاری بهداشت جامعه و سالمندی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- گروه آموزشی پرستاری بهداشت جامعه و سالمندی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران؛ مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، rnegarandeh@tums.ac.ir
چکیده: (21150 مشاهده)
اصطلاح سواد سلامت (بهداشتی) به مفهوم یک مهارت شناختی و به عنوان مسألهای مهم و تأثیرگذار در نظام مراقبت سلامت نخستین بار در سال 1974 در یک پانل آموزشی در مورد آموزش بهداشت، مطرح شد. از آن زمان تاکنون این مفهوم در موارد متعددی توسط محققان حوزههای سوادآموزی و سلامت، توسط محققان مورد بحث قرار گرفته و تعاریف گوناگونی برای آن ارایه شده است. به طور معمول سواد سلامت را به عنوان طیف گستردهای از دانش و مهارت در زمینه کسب، پردازش، فهم و به کارگیری اطلاعات سلامت تعریف میکنند (1).
اهمیت سواد سلامت در تأثیر بر نتایج سلامتی بیماران به خوبی شناخته شده است و نقش مهمی در تصمیمگیری افراد در مورد نیازهای حوزه سلامت خود ایفا مینماید (2). سواد سلامت به عنوان یک مهارت اجتماعی و شناختی دارای ابعاد مختلفی از قبیل کسب (access)، پردازش (appraising)، فهم (understanding) و اجرای دانش و اطلاعات سلامت به دست آمده (apply) میباشد که توانایی فهم مفاد آموزشی به عنوان یکی از ابعاد آن، در بیماران اهمیت مضاعف دارد (6-3). در سالهای اخیر سواد سلامت به عنوان یک مهارت مهم شناخته شده است که بیماران برای تصمیمگیری مناسب بهداشتی در موقعیتهای دشوار پیش رو به آن نیاز دارند. بهبود سواد سلامت افراد منجر به پیامدهایی چون افزایش توانایی بالقوه بیماران جهت اخذ تصمیمات آگاهانه، کاهش خطرات تهدیدکننده سلامت، افزایش پیشگیری از بیماریها، ارتقای امنیت، افزایش کیفیت زندگی و افزایش کیفیت مراقبت از افراد میشود (9-7).
برای آموزش افراد معمولاً به سطح سواد عمومی افراد و نه لزوماً سواد سلامت آنها توجه میشود. حال آن که تفاوت بارزی بین سواد سلامت و سواد عمومی وجود دارد. سواد عمومی شامل توانایی خواندن، نوشتن و داشتن مهارتهای پایهای است. در مقابل سواد سلامت به عنوان یک مهارت شناختی و اجتماعی تعریف میشود که توانایی افراد را در دستیابی، فهم و استفاده از اطلاعات در راستای ارتقای سلامت تعیین میکند (10). مطالعات نشان دادهاند که محدودیت سواد سلامت عوارض متعددی را در حوزههای مختلف سلامتی از قبیل عدم دسترسی به خدمات بهداشتی مناسب، تمایل کمتر به پیگیری درمان، تبعیت دارویی اندک، افزایش میزان مراجعه به اورژانسها، افزایش طول دوره درمان در بیمارستان و افزایش میزان مرگ و میر ایجاد کرده و تأثیر چشمگیری در استفاده از خدمات مراقبت سلامت دارد (6-3). علاوه بر این موارد، تأثیر اقتصادی منفی ناشی از سواد سلامت پایین بر بیماران و سیستم بهداشت و مراقبت سلامت را نمیتوان نادیده گرفت. این موارد نشاندهنده لزوم توجه به سواد سلامت افراد است.
براساس مطالعهای که توسط منتظری و همکاران در ایران صورت گرفته، نشان داده شده است که نیمی از جمعیت ایران دارای محدودیت سواد سلامت بوده و این محدودیت در گروههای آسیبپذیر، از جمله سالمندان، زنان خانهدار، افراد بیکار و افراد باسواد عمومی محدود، شایعتر است. به گونهای که این امر آنان را در معرض خطر در مورد انحراف از سلامت قرار میدهد (2).
همچنین یافتههای حاصل از مطالعات مختلف صورت گرفته نشان میدهد که برخی از اطلاعات سلامت مناسب شنوندگان نبوده و نیاز آنها را برطرف نمیکند. حال آن که تأثیر سواد سلامت محدود میتواند با کمک اطلاعات سلامت مناسب بهبود یابد. لذا مسأله چالش برانگیزی که در برخورد با این افراد وجود دارد، نحوه آموزش این افراد (از نظر درک اطلاعات سلامت) میباشد. که برای رفع آن راهبردهای متفاوتی چون محدود کردن اطلاعات ارایه شده در هر بار ملاقات بیماران، عدم استفاده از اصطلاحات تخصصی، صحبت آهسته، جستجو برای یافتن محتوای آموزشی متناسب با توانایی خواندن افراد، استفاده از تصاویر برای توضیح مفاهیم مهم، تشویق بیماران به سؤال پرسیدن و بررسی درک افراد از آموزش ارایه شده با کمک روشهای teach back و show me ارایه شده است (11).
در ادامه این تلاشها در سال 2011 مرکز کنترل بیماریهای آمریکا (CDC) شاخص سواد سلامت (Health Literacy INDEX) را به عنوان ابزاری جهت تهیه یک مفاد آموزشی مناسب برحسب سواد سلامت افراد، طراحی نموده است. این چک لیست جامع در 10 معیار و 63 گویه تهیه شده که معیارها و گویههای مرتبط با آن در جدول شماره 1 آورده شده است. مطابق با این چک لیست و براساس ده معیار آن، فرایند آموزشی مورد نظر (محتوا، روش اجرا و شواهد) به طور کامل بررسی میشود تا تأثیر سواد سلامت بر درک اطلاعات ارایه شده به افراد را محدود سازد (12).
جدول 1- معیارهای ابزار شاخص سواد سلامت
معیار |
تعداد |
موضوع مورد بررسی |
زبان ساده |
8 |
روش نگارش (کوتاهی جملات و سهولت خواندن)
اصطلاحات (عدم استفاده از اصطلاحات تخصصی)
آمار و اطلاعات (سهولت در درک مطالب) |
هدف روشن |
8 |
صراحت، خلاصه و تکرار
تعداد نکات کلیدی
هدف محتوا (هدفمند بودن)
استفاده از عناصر بصری در مفاد آموزشی |
گرافیک |
6 |
برچسبهای توضیحی
گرافیک و تصاویر مفاد آموزشی از نظر ارتباط با متن و کمک به درک و فهم مفاهیم خلاصه |
مشارکت مخاطبان |
7 |
راهبردهای تعاملی (میزان جلب توجه شنوندگان و میزان مشارکت فعالانه آنها از طریق ستون مشاوره، پرسش و پاسخ، مسابقه یا بازی و روایت داستانوار)
پاسخ مخاطبان |
یادگیری مبتنی بر مهارت |
3 |
تمرکز بر مهارتهای رفتاری (اصلاح یک رفتار بهداشتی و مثالهای مرتبط با این اصلاح) |
تناسب مخاطبان |
6 |
تطابق میان مخاطبان و مواد آموزشی (تناسب فرهنگی و اجتماعی با مخاطبان از نظر تجارب، ارزشها و عقاید)
شناسایی و تشخیص بیماران |
دستورالعمل |
6 |
دستورالعملهای مخاطبان
دستورالعمل استفاده از محتوای آموزشی را از نظر فنی، کاربردی بودن آن و جامعیت |
جزئیات توسعه پیشرفت |
3 |
اطلاعات تماس با نویسندگان
بازنگری اخیر مطالعات |
روشهای ارزیابی |
13 |
formative, process و outcome |
قدرت شواهد |
3 |
یافتههای حاصل از ارزیابیها |
Andrade و همکاران تأثیر استفاده از این شاخص را در تهیه مفاد آموزشی در زمینه سقوط سالمندان بررسی کردند. نتایج این مطالعه نشان داد تمامی اطلاعات آموزشی تهیه شده برای مخاطبان مناسب نبوده و نیاز آنها را رفع نمیکند، همچنین با کمک شاخص سواد سلامت، امکان فراهمآوری مواد آموزشی متناسب با سطح سواد سلامت سالمندان وجود دارد (7).
با توجه به پایین بودن سطح سواد سلامت مردم، تهیه مفاد آموزشی منطبق با سطح سواد سلامت مخاطبان امری ضروری است و از آن جا که مطالعات اندکی در خصوص اثربخشی استفاده از شاخص سواد سلامت صورت گرفته است، ضرورت دارد پژوهشگران حوزههای مرتبط، به تدارک شواهد تجربی برای کارایی و اثربخشی آن بپردازند.
واژههای کلیدی: سواد سلامت
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
گزارش موردی انتشار: 1397/2/26 | انتشار الکترونیک: 1397/2/26