روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در مورد 180 نفر از مراقبان اصلی بیماران مبتلا به سکته مغزی در خانواده انجام گرفته است. مدت مطالعه برای هر نمونه 2 ماه پس از ابتلا به سکته مغزی بود. نمونهگیری به روش در دسترس و در بیمارستان امام خمینی (ره) در سالهای 90-1389 انجام یافت. جهت جمعآوری اطلاعات از دو پرسشنامه مشخصات فردی و تبعیت از رژیم بازتوانی استفاده گردید. دادههای حاصل از پژوهش به کمک نرمافزار کامپیوتری SPSS v.16 در دو قسمت توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد تنها 10% مراقبان اصلی بیمار تبعیت از رژیم بازتوانی در سطح خوب دارند و حدود 7/28% آنها در این زمینه ضعیف هستند. این ضعف به ویژه در زمینههای بازتوانی نقایص حرکتی، شناختی و احساسی، پیشگیری از اختلالات پوستی و تنفسی بیشتر مشهود است.
نتیجهگیری: از آن جا که عده اندکی از مراقبان اصلی در خانوادهها، در سطح خوب از رژیم بازتوانی تبعیت میکنند و با توجه به اهمیت اساسی نقش خانوادهها در مراقبت و تبعیت از رژیم بازتوانی بیماران، از پرستاران انتظار میرود با توانمند کردن خانوادهها در مراقبت، نقش مهمی را در کاهش عوارض جسمی و روحی این بیماران ایفا کنند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |