زمینه و هدف: با توجه به اهمیت و شیوع بالای ابتلا به هپاتیت C در معتادان و خصوصاً معتادان تزریقی، این مطالعه جهت تعیین شیوع و عوامل مرتبط با ابتلا به این عفونت در معتادان مواد مخدر خود معرف انجام یافته است.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی تمامی معتادان متقاضی ترک اعتیاد مراجعهکننده به بخش ترک اعتیاد بیمارستان فارابی شهر کرمانشاه (263نفر) در طی سال 1387 از طریق اطلاعات درج شده در پرونده فردی آنان (خصوصیات فردی و نتایج آزمایشهای سرولوژیک) مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور توصیف دادهها برای متغیرهای کمی از میانگین و انحراف معیار و برای متغیرهای کیفی از درصد فراوانی استفاده شدو برای بررسی ارتباط متغیرها با ابتلا به هپاتیت C آزمون کایدو، تیتست و رگرسیون لوجستیک در نرمافزار SPSS v.18 به کار برده شد.
یافتهها: از 263 نفر مورد مطالعه 1/22% مبتلا به عفونت HCV بودند. شایعترین نحوه مصرف (در کل موارد) در 1/33% موارد «تزریق» و در 3/32% به صورت «تدخین» بود. 9/74% سابقه زندان و 9/52% سابقه تزریق در طول عمر نداشتند. 5/25% موارد سابقه بیماری جسمی یا روانی ذکر کردند. آزمون «کایدو» برای رابطه بین ابتلا به عفونت HCV و ماده اصلی مصرفی و نحوه مصرف و آزمون تیتست برای متوسط دفعات مصرف روزانه مواد معنادار بود. داشتن سابقه بیماری جسمی یا روانی (33/8=OR) و سابقه زندان (94/5=OR) بیشترین نسبت شانس (OR) را به خود اختصاص دادند. داشتن شرکای جنسی متعدد خطر ابتلا به عفونت HCV را 29/2 برابر افزایش میدهد.
نتیجهگیری: داشتن سابقه زندان، شرکای جنسی متعدد، بیماری جسمی یا روانی و روش مصرف (تزریقی) در معتادان مواد مخدر، خطر ابتلا به عفونت HCV را افزایش میدهد.