وحید پاک‌پور، محمدرضا حجت، حمید صالحی، آزاد رحمانی، احمد شهیم، رامین محمدی،
دوره 20، شماره 1 - ( 1-1393 )
چکیده
زمینه و هدف: همکاری حرفهای مناسب بین پرستاران و پزشکان میتواند در ارایه خدمات بهداشتی کارآمد مؤثر باشد. نتایج مطالعات پیشین اغلب بیانگر فقدان همکاری حرفهای مناسب و تأثیر منفی آن بر کیفیت مراقبتهای ارایه شده است. هدف از این مطالعه تعیین نگرش پرستاران در مورد همکاری حرفهای پزشکان با پرستاران بوده است.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی است که در آن 228 نفر از پرستاران بخشهای داخلی، جراحی و مراقبتهای ویژه بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1391 شرکت داشتند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه نگرش نسبت به همکاری حرفهای پزشک- پرستار Jefferson استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون t با نمونههای مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون در SPSS v.16 انجام گرفت.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که نگرش پرستاران به همکاری حرفهای پزشک- پرستار در سطح مثبتی بوده است. بیش‌ترین نمره مربوط به بعد «آموزش مشترک و تشریک مساعی» و کمترین نمره مربوط به بعد «اقتدار پزشکان» بوده است. همچنین نتایج نشان داد که تنها بین میانگین نمرات نگرش به همکاری حرفهای پزشک- پرستار با وضعیت استخدامی ارتباط آماری معناداری وجود دارد (01/0p<).
نتیجه‌گیری: نگرش پرستاران نسبت به همکاری بین حرفهای پزشک- پرستار در مجموع مثبت بوده است، ولی جهت دستیابی به وضعیت ایدهآل اعمال تغییراتی ضروری است. این تغییرات میتواند شامل توجه بیش‌تر به نقشهای حرفهای و استقلال پرستاران، گنجاندن دروس بین حرفهای در برنامه درسی پزشکی و پرستاری و ایجاد روحیه کار تیمی در پزشکان و پرستاران باشد.
