جمیله ملکوتی، مژگان میرغفوروند، هانیه صالحی پور مهر، فرشید شمسایی، معصومه صفری کمیل،
دوره 24، شماره 1 - ( 2-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت سلامت جسمی- روانی زنان باردار و تأثیرات منفی نگرانی بر سلامت مادر و جنین، شناسایی عوامل مؤثر بر کاهش نگرانی ضروری است. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین نگرانیهای مادران باردار و ارتباط آن با راهبردهای مقابلهای انجام یافته است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی- تحلیلی در مورد 465 زن باردار 40-14 هفته مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی همدان در سال 95-1394 انجام گرفت. دادهها با استفاده از پرسشنامههای فردی- اجتماعی و مامایی، راهبرد مقابلهای Billings و Moos و ابزار نگرانی کمبریج (Cambridge Worry Scale: CWS) جمعآوری شد. از آمار توصیفی و تحلیلی شامل آزمون همبستگی اسپیرمن و آنالیز واریانس یک طرفه برای تعیین ارتباط بین نگرانی و راهبردهای مقابلهای استفاده شد. 05/0p< معنادار تلقی شد.
یافته‌ها: میانگین (انحراف معیار) نمره نگرانی زنان باردار 8/25 (1/15) از محدوده نمره قابل دستیابی صفر تا 80 بود. به طوری 3/67% نگرانی نداشتند، 1/30% نگرانی کمی ابراز نموده بودند و 6/2% نگرانی زیادی داشتند. مقایسه نمره کلی راهبردهای مقابلهای و دو زیرمقیاس راهبرد مقابلهای مسألهمدار و هیجانمدار در سه گروه یاد شده نشان داد تنها نمره راهبرد هیجانمدار در این گروه‌ها متفاوت است (005/0p<).
نتیجه‌گیری: یافتههای مطالعه نشان میدهد که بین سطح نگرانیهای زنان باردار و استفاده از راهبردهای هیجانمدار ارتباط مستقیم وجود دارد. لذا پیشنهاد میشود ماماها با آموزش راهبردهای مقابلهای در راستای افزایش استفاده از راهبرد مقابلهای مسألهمدار به کاهش نگرانی زنان باردار در دوران بارداری کمک کنند.
