حسن ناوی پور، ربابه معماریان، مژده منصوری،
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۷۹ )
چکیده
امروزه با وجود مطالعات فراوان روش های درمانی که به منظور درمان قطعی جلوگیری از عود و شدت عوارض بیماری پسوریازیس متداول بود، موفقیت آمیز نبوده است.هدف از این پژوهش نیمه تجربی تأثیر بکارگیری مراقبت از خود بر کاهش شدت عوارض پسوریازیس، بوده است. در این بررسی کل جامعه پژوهش قبل و بعد در یک گروه ۵۰ نفری، از بیماران بیمارستانهای امام خمینی و رازی که بطور تصادفی بعنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته شدند. در ابتدا، اطلاعات دموگرافیک از طریق پرسشنامه، نحوه بکارگیری مراقبت از خود توسط چک لیست خود گزارش، و وسعت و شدت ضایعات توسط چک لیست مشاهده ای، مشخص گردیده اند. سپس طرح مراقبت از خود، بعد از آموزش چهره به چهره و اجرایی عملی آن، توسط بیماران انجام و نمونه ها هر ۲ هفته یکبار به مدت ۳ ماه از نظر شدت عوارض، بررسی شدند. جهت بررسی شدت و وسعت عوارض، از آزمون ویلکاکسون و t برای بررسی رابطه مراقبت های بکار گرفته شده با شدت عوارض، از آزمون مقایسه میانگین ها، استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بکارگیری مراقبت از خود، به نحو موفقیت آمیزی در کاهش شدت عوارض پسوریازیس، در نمونه ها مؤثر بوده است، بطوریکه، آزمون آماری در مورد شدت خشکی پوست، با معیارهای ترک خوردگی و پوسته ریزی و در مورد خارش و وسعت ضایعات، تفاوت معنی داری را، نشان داده است(۰۰۰/۰=P). بطور مثال در گروه سنی(۳۰-۲۱) که بیشترین درصد نمونه های مورد پژوهش را، تشکیل می دادند شدت ترک خوردگی از حالت شدید در ۴۶ درصد بصورت طبیعی در ۹۶ درصد، و پوسته ریزی از حالت شدید در ۵۴ درصد به ۵۰ درصد به صورت طبیعی، رسیده اند.در مورد خارش از حالت شدید در ۵۰ درصد به ۵۰ درصد بدون خارش، و در مورد وسعت ضایعات، از حالت وسیع در ۸۸ درصد به ۵۶ درصد و بصورت کم، رسیده اند. نتایج نهایی نشان داد، که بکارگیری مراقبت از خود، نقش مؤثری در کاهش شدت عوارض بیماری پسوریازیس، در مبتلایان دارد.
