2 نتیجه برای نیتروگلیسرین
مریم مدرس، شیرین قاضی زاده، عباس مهران، تهمینه دادخواه تهرانی،
دوره 7، شماره 1 - ( 2-1380 )
چکیده
این پژوهش، یک مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی دو سوکور، است که به منظور بررسی تأثیر پماد نیتروگلیسرین بر دیسمنوره اولیه در دانشجویان ساکن در خوابگاههای منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1378 با هدف تعیین تأثیر پماد نیتروگلیسرین بر شدت درد دیسمنوره اولیه و همچنین تعیین عوارض جانبی حاصل از آن انجام شد .
واحدهای پژوهش، شامل 112 نفر دانشجوی مبتلا به دیسمنوره اولیه درجه دو و سه بود که بطور تصادفی به دو گروه کنترل (56 نفر) و تجربه (56 نفر) تقسیم شدند . شدت درد و عوارض در یک نوبت قبل ، و پنج نوبت بعد از مصرف پماد (15 و 30 دقیقه و 1 و 2 و 4 ساعت) ارزیابی گردید ، آنگاه از طریق مقایسه دو گروه از نظر شدت درد و عوارض ، تأثیر دارو و دارونما مقایسه گردید . از طرفی با مقایسه شدت درد در نوبتهای مختلف اندازه گیری در گروه تجربه ، روند شدت درد و روند اثر تسکین دارو تعیین گردید. شدت درد بر اساس مقیاس مقایسه ای بصری و عوارض بوسیله مقیاسهای رتبه ای کلامی سنجیده می شد .نتایج نشان داد که در دقیقه 30 و ساعات 1 و 2 و 4 بعد از مصرف ، شدت درد در گروه تجربه بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (در همه موارد 00/0≥P) همچنین اثر تسکینی پماد ، در فاصله 15 الی 30 دقیقه بعد از مصرف پماد ، آغاز شده و 2 ساعت پس از مصرف به اوج خود رسیده و سپس کاهش یافته ولیکن این اثر تا ساعت چهارم همچنان ادامه یافت . بر اساس یافته های پژوهش 5 میلی گرم پماد نیتروگلیسرین 1% در 2/89 % موارد قادر به تسکین درد دیسمنوره اولیه بوده ولی با عوارضی نظیر سر درد (48% در گروه تجربه در مقابل 1/8% درگروه کنترل00/0≥P) ، سرگیجه ( 4/21% درگروه تجربه در مقابل 8/1% در گروه کنترل، 00/0≥P) ، بر افروختگی (7/35% در گروه تجربه در مقابل 8/1% در گروه کنترل،00/0≥P) ، اریتما (8/10% در گروه تجربه در مقابل 0% در گروه کنترل،05/0≥P) و افت معنی دار فشارخون سیستولیک و دیاستولیک (05/0≥P) و افزایش معنی دار نبض (05/0≥P) همراه است .
مرضیه شبان، خدیجه عظیمی، پرویز کمالی، صغری عسگریان امین آبادی،
دوره 8، شماره 1 - ( 1-1381 )
چکیده
این پژوهش، یک کارآزمایی بالینی دوسوکور است که به منظور ارزشیابی ایمنی و اثربخشی پماد نیتروگلیسرین، در تزریقات وریدی در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان بقیه ا... الاعظم شهر تهران، انجام شده است. واحدهای پژوهش، شامل 70 بیمار با حدود سنی 69-20 سال واجد شرایط تعیین شده در پژوهش بودند. واحدها به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب، و سپس به طور تصادفی، در دو گروه 35 نفره شاهد و تجربه، قرار گرفتند. برای نیمی از واحدهای پژوهش، پماد نیتروگلیسرین 2% و برای نیمی دیگر، پماد دارونما روی محل تزریق جهت کانولاسیون وریدی در نواحی پشت دست، مچ دست و جلوساعد به روش مشابه استعمال گردید. ابزارگردآوری اطلاعات، برگه مشاهده بود. قسمت اول برگه مشاهده، مربوط به خصوصیت فردی و قسمت دوم، شامل چک لیست اثر بخشی پماد و قسمت سوم شامل چک لیست ایمنی پماد، بود. یافتهها نشان داد که متوسط قطر ورید، در گروه تجربه، به میزان قابل توجهی، افزایش یافت و از 4 میلیمتر به 6/6 میلیمتر رسید. نتیجه آزمون تی استیودنت نشان میدهد که اختلاف معنیداری بین متوسط قطر ورید قبل و بعد از استعمال پماد در گروه تجربه و بعد از استعمال پماد، در گروه شاهد و تجربه وجود دارد (001/0 >P). همچنین درجه دشواری وارد شدن به ورید بعد از استعمال پماد در گروه شاهد بیش از دو برابر آن برای گروه تجربه بود (گروه شاهد 31/2 و گروه تجربه 17/1). نتیجه آزمون تی استیودنت، اختلاف معنیداری بین درجه دشواری وارد شدن به ورید بعد از استعمال پماد، در دو گروه شاهد و تجربه را نشان میدهد (001/0 >P). همچنین نتیجه آزمون دقیق فیشر، اختلاف معنیداری بین وضعیت ورید از نظر قابل مشاهده بودن قبل و بعد از استعمال پماد در گروه تجربه، و بعد از استعمال پماد، در گروه شاهد و تجربه را نشان میدهد (2/0 >P). نتایج آزمون تی استیودنت نشان داد که 15 دقیقه، 30 دقیقه و 45 دقیقه و یک ساعت و دو ساعت بعد از استعمال پماد هیچ یک از گروهها به مرحله شروع هیپوتانسیون و تاکی کاردی نرسیدند. در گروههای شاهد و تجربه به ترتیب 2 و 4 ساعت بعد از استعمال پماد، سردرد خفیف را گزارش نمودند. که آزمون تی استیودنت اختلاف معنی داری را در دو گروه از نظر بروز سردرد نشان نداد. در دو نفر از گروه شاهد، و سه نفر از گروه تجربه، اریتما در محل استعمال پماد، بروز کرد که با آزمون دقیق فیشر، اختلاف معنیداری بین بروز اریتما در دو گروه، مشاهده نشد. در نهایت نتایج نشان میدهد که استعمال پماد موضعی نیتروگلیسرین، جهت انبساط وریدهای محیطی و دسترسی آسانتر به آنها و کانولاسیون وریدی روش مفید و بیضرر میباشد.