دوره 23، شماره 2 - ( 3-1402 )
جلد 23 شماره 2 صفحات 113-103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salboukhi R, Azizi M, Zavari A, Espandar N. The Effect of Combination of Continuous Exercise and Resveratrol Supplementation on Foxo-1 and Atrogin-1 Gene Expression in Cardiomyocytes of Diabetic Male Wistar Rats. ijdld 2023; 23 (2) :103-113
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-6205-fa.html
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-6205-fa.html
صلبوخی رضا، عزیزی معصومه، زواری علی، اسپندار نجم الدین. تأثیرتمرین تداومی همراه با مکمل رزوراترول بر بیان ژن‌های آتروژین-1 و Foxo1 در کاردیومیوسیت ها در موش‌های صحرایی نر دیابتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران. 1402; 23 (2) :103-113
رضا صلبوخی1 
، معصومه عزیزی* 2، علی زواری1 ، نجم الدین اسپندار3
، معصومه عزیزی* 2، علی زواری1 ، نجم الدین اسپندار3
1- دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران
2- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران ،scienceinsport@yahoo.com
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
2- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران ،
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده: (698 مشاهده)
مقدمه: بیان فاکتورهای رونویسی Foxo در صورت بروز آتروفی دچار افزایش می‌شوند که در حالت دفسفریله، از طریق فعال‌سازی رونویسی لیگازهای یوبی‌کوئیتن مانند آتروژین-1 در تخریب پروتئازومی شرکت می‌کنند. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین تدوامی با مکمل رزوراترول بر بیان ژن‌های آتروژین-1 و Foxo1 بافت بطن چپ قلب در موش‌های صحرایی دیابتی است.
روش‌ها: در این پژوهش تجربی 25 سر موش صحرایی نر ویستار 8 هفته و وزن 180-250 گرم به‌طور تصادفی به 5 گروه شامل: کنترل (5 سر)، دیابت (5 سر)، دیابت-رزوراترول (5 سر)، دیابت-تمرین هوازی (5 سر)، دیابت-رزوراترول-تمرین هوازی (5 سر) تقسیم شدند. پس از القای دیابت از طریق STZ حیوانات گروه‌های دیابتی، برنامۀ تمرین شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت 60 تا 75% حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش از تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در نرم‌افزار SPSS و در سطح آماری (05/0 >P) استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد القای دیابت با STZ همراه با رژیم غذایی پُرچرب باعث تفاوت معنادار در میزان بیان ژن آتروژین-1 بین دو گروه DM با گروه ARDM شد (02/0 =P)، درحالی‌که سطح تغییرات بیان ژنی Foxo1 بین گروه ARDM با دیگر گروه‌ها معنادار بود (001/0= P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط با تغییر در بیان ژنی Foxo1 به همراه کاهش معنادار بیان ژن آتروژین-1می‌تواند به‌عنوان یک روش غیردارویی در فرایند درمان بیماران کاردیومایوپاتی دیابتی مؤثر باشد.
روش‌ها: در این پژوهش تجربی 25 سر موش صحرایی نر ویستار 8 هفته و وزن 180-250 گرم به‌طور تصادفی به 5 گروه شامل: کنترل (5 سر)، دیابت (5 سر)، دیابت-رزوراترول (5 سر)، دیابت-تمرین هوازی (5 سر)، دیابت-رزوراترول-تمرین هوازی (5 سر) تقسیم شدند. پس از القای دیابت از طریق STZ حیوانات گروه‌های دیابتی، برنامۀ تمرین شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت 60 تا 75% حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش از تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در نرم‌افزار SPSS و در سطح آماری (05/0 >P) استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد القای دیابت با STZ همراه با رژیم غذایی پُرچرب باعث تفاوت معنادار در میزان بیان ژن آتروژین-1 بین دو گروه DM با گروه ARDM شد (02/0 =P)، درحالی‌که سطح تغییرات بیان ژنی Foxo1 بین گروه ARDM با دیگر گروه‌ها معنادار بود (001/0= P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط با تغییر در بیان ژنی Foxo1 به همراه کاهش معنادار بیان ژن آتروژین-1می‌تواند به‌عنوان یک روش غیردارویی در فرایند درمان بیماران کاردیومایوپاتی دیابتی مؤثر باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
