مجله

Normal ۰ false false false مقدمه: هدف این تحقیق بررسی اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی بر میزان اسفنگوزین-۱-فسفات (S۱P) پلاسمایی و بیان ژن گیرنده‌های S۱P_۱,۲,۳ موش صحرایی نر نژاد ویستار می‌باشد.
روش‌ها: ۲۴ موش صحرایی ۸ هفته ای نر نژاد ویستار (۱۹۰-۲۵۰گرم) در این مطالعه استفاده شد. بعد از یک هفته آشناسازی حیوانات به صورت تصادفی به گروه کنترل (۱۲N=) و تجربی (۱۲N=) تقسیم شدند. نردبان مقاومتی یک متری با فاصله میله‌های ۲ سانتی متری با شیب ۸۵ درجه به عنوان وسیله تمرین مقاومتی و وزنه های متصل شده به دم حیوان به عنوان مقاومت استفاده شد. مقدار S۱P در لایه کلروفرم بوسیله دستگاه HPLC اندازه گیری شد. جهت بررسی بیان ژن از تکنیک Real-Time PCR استفاده شد.
یافته‌ها: تمرین مقاومتی محتوای S۱P در پلاسما (۰۰۱/۰P=) را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد. به علاوه، تمرین مقاومتی باعث افزایش بیان ژن گیرنده S۱P۱ در عضله تاکننده بلند انگشت شست پا (FHL) (۰۰۱/۰=P) و عضله نعلی (SOL) (۰۰۰/۰=P)، S۱P۲ در عضله FHL (۰۰۰/۰=P) و  SOL(۶۰۳/۰=P)، S۱P۳ در عضله FHL (۰۲۱/۰=P) و  SOL(۰۰۹/۰=P) گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل شد.
نتیجه‌گیری: می توان نتیجه گرفت که تمرین مقاومتی به طور قابل ملاحظه‌ای بر میزانS۱P  پلاسمای موش صحرایی اثر می‌گذارد. با توجه به نقش ساختاری و عملکردی این اسفنگولیپید و از آنجا که این فاکتور و گیرنده های سطح سلولی آن بدنبال یک دوره تمرین مقاومتی افزایش می یابد، شاید یکی از فاکتورهای رشدی و مسیرهای سیگنال دهی در سازگاری عضلانی باشد.