مهناز سنجری، نوشین فهیم فر، فاطمه حاجی ولی زاده، صفورا غریب زاده، کاظم خلجی، زهره حسین زاده، فیروزه حاجی پور، کبری گرگانی، افشین استوار،
دوره 20، شماره 1 - ( ویژه نامه گرامیداشت 25 سال فعالیت 1399 )
چکیده
مقدمه: استئوپروز به‌دلیل عارضه‌ی شکستگی یکی از معضلات مهم بهداشتی کشور است. مرکز تحقیقات استئوپروز با بیش از 20 سال سابقه‌ی فعالیت در این حوزه تلاش می‌کند تا با ارایه‌ی مجموعه دستاوردها و فعالیت‌های این حوزه ضمن معرفی این مرکز تصویری از وضعیت مدیریت و درمان استئوپروز در کشور ارایه دهد.
روش‌ها: در این مطالعه مروری، فعالیت‌های مرکز تحقیقات استئوپروز در خصوص برنامه‌ی راهبردی و عملیاتی ارایه شده است. به‌منظور دستیابی به مستندات، جستجو در پایگاه‌های رسمی بین‌المللی و ملی و همچنین گزارشات و اسناد چاپ نشده و غیر رسمی و وب سایت پژوهشگاه علوم غدد و مرکز تحقیقات استئوپروز صورت گرفته است.
یافته‌ها: مرکز تحقیقات استئوپروز براساس برنامه‌ی راهبردی در سه حوزه‌ی تحقیقات (مطالعات مبتنی بر جمعیت، مطالعات بالینی، مطالعات علوم پایه و مطالعات نظام سلامت)، فن‌آوری (فن‌آوری‌های تشخیصی، درمانی، مدل های ارائه خدمات) و آموزش (تربیت دانشجویان در مقاطع مختلف تحصیلات تکمیلی، آموزش به بیماران، آموزش عمومی، و آموزش ارائه دهندگان خدمت)، فعالیت می‌نماید.
نتیجه‌گیری: مرکز تحقیقات استئوپروز پژوهشگاه علوم غدد دانشگاه علوم پزشکی تهران، به‌عنوان تنها مرکز تحقیقات تخصصی استئوپروز در سطح ملی شناخته شده است. این مرکز تلاش دارد با تکیه بر برنامه‌ی راهبردی و برنامه‌ی عملیاتی مدون ماموریت اصلی خود را که فراهم آوردن شواهد لازم برای تصمیم‌گیری در حوزه‌ی تخصصی استئوپروز است به‌خوبی انجام دهد.
عاطفه خلجی، عباس صادقی، سمیه معدنی پور،
دوره 24، شماره 5 - ( 10-1403 )
چکیده
مقدمه: درک آدیپوژنز، فرآیند رشد سلول‌های چربی، ممکن است راه‌های جدیدی برای درمان دیابت نوع دو و سایر بیماری‌های متابولیک مرتبط ارائه دهد. پژوهش حاضر به بررسی اثر هشت هفته تمرین‌های تداومی با شدت متوسط و مکمل‌دهی ال -کارنیتین بر بیان پروتئین Wnt10b مرتبط با آدیپوژنز بافت چربی احشایی در موش‌های بزرگ آزمایشگاهی القای دیابت شده با استرپتوزوتوسین (STZ) می‌پردازد.
روش‌ها: در یک مطالعۀ حیوانی بالینی- تجربی 50 سر موش بزرگ آزمایشگاهی به‌طور تصادفی به 5 گروه مساوی کنترل (C)، دیابتی (D)، دیابتی با مکمل (D+LC)، دیابتی با تمرین (D+T)، و دیابتی با تمرین و مکمل (D+LC+T)، تقسیم شدند. پروتکل تمرین‌ها با شدت متوسط، سه بار در هفته به‌مدت 30 دقیقه روی تردمیل با سرعت 15 متر در دقیقه انجام شد. هفته‌ای پنج روز mg/Kg 30 ال-کارنیتین از طریق آب آشامیدنی داده شد. بیان پروتئینWnt10b چربی احشایی با روش وسترن بلات مورد سنجش قرار گرفت. تحلیل داده‌ها با آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی در سطح معناداری (P< 0.05) انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین تداومی با شدت متوسط همراه با مصرف مکمل ال-کارنیتین سبب کاهش معناداری در میزان بیان پروتئین (Wnt10b) در گروه تمرین+ مکمل و گروه تمرین می‌شود (P< 0.001).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، به‌نظر می‌رسد انجام تمرین‌های تداومی با شدت متوسط به همراه مکمل ال-کارنیتین و به‌تنهایی در میزان بیان پروتئین مرتبط با آدیپوژنز بافت چربی احشایی مؤثربود. هر چند اظهارنظر صریح مستلزم انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه است.
