بیتا فام، مریم زرکش، مریم السادات دانشپور، فریدون عزیزی، مهدی هدایتی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۱۰-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: هدف این مطالعه بررسی ارتباط فاکتور های التهابی از جمله پروتئین واکنشگر (hs-CRP) C، اینترلوکین۶(IL-۶) و هموسیستئین (Hcy) با متغیرهای چاقی در بزرگسالان مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) می‌باشد.
روشها: در مطالعه مقطعی کنونی، ۳۵۲ فرد (۱۳۲مرد و۲۲۰ زن) بالای ۱۹ سال از جمعیت TLGS به صورت تصادفی انتخاب و بر اساس اندازه دور کمر گروه بندی شدند، سطح سرمی فاکتورهای التهابی به روش الایزا اندازه‌گیری شد.
یافتهها: از میان ۳۵۲ فرد شرکت کننده با متوسط سنی ۱/۱۶±۱/۴۶ سال، حدود(۵/۵۶%) ۱۹۹ نفر مبتلا به چاقی شکمی بودند. غلظت سرمی hs-CRP و IL-۶در افراد با چاقی شکمی بیشتر بود (۰۰۱/۰>p نانوگرم در میلی لیتر ۳/۴±۸/۵۷۷ در مقابل ۳/۳±۱/۱۵۰۷)(۰۰۱/۰>p پیکوگرم در میلی لیتر ۸/۳±۹/۱ در مقابل ۳/۳±۶/۳). در این گروه، مناسب‌ترین پیش‌گویی کننده بر اساس شاخص R۲ تعدیل شده برای hs-CRP، IL-۶ و Hcy به ترتیب دور کمر، دورکمر /قد (WHtR) و دور مچ بود. در گروه نرمال، دور باسن و WHtR بهترین پیش‌گویی کننده برایHcy و hs-CRP بودند. ارتباط معنی داری بین IL-۶ و متغیرهای چاقی شکمی جود نداشت لذا پیش‌گویی کننده‌ای برای آن تعیین نگردید.
نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه، چاقی با افزایش میزان فاکتورهای التهابی ارتباط دارد و در افراد مبتلا به چاقی شکمی، اندازه دور مچ، دور کمر و WHtR مناسب‌ترین پیش‌گویی کننده برای Hcy، hs-CRP و IL-۶ هستند.
بیتا فام، مریم زرکش، محمد صادق فلاح، نیما حسین زاده، کامران گیتی، فریدون عزیزی، مریم السادات دانشپور،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: امروزه چاقی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل خطر زای بیماری‌های قلبی و عروقی مطرح می‌باشد و عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش مهمی بازی می‌کنند. هدف از مطالعه حاضر تخمین میزان توارث پذیری نمایههای تن سنجی در خانوادههای مورد مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) است.
روشها: در مطالعه مقطعی حاضر، ۵۲۹ خانواده دو نسلی از فاز سه TLGS انتخاب شدند، به‌نحوی که حداقل دو فرد از اعضای خانواده مبتلا به اضافه وزن یا چاقی باشند. نمایههای تن سنجی، انرژی مصرفی در حالت استراحت (REE) و شاخص اندازه بدن (BS) تعیین گردید. میزان توارث پذیری (h۲) متغیرها با استفاده از نرم افزار SOLAR تخمین زده شد.
یافتهها: مجموع افراد شرکت کننده ۲۴۶۰ نفر (۴۹۳ پدر، ۵۷۳ مادر، ۷۲۰ پسر و ۶۷۴ دختر) و متوسط سنی والدین و فرزندان به‌ترتیب ۲/۱۰±۷/۴۵و ۷/۹±۴/۱۸ سال بود. میزان توارث پذیری نمایههای تن سنجی در خانوادههای تهرانی پس از تعدیل سن و جنس، بین۲۱/۰ با خطای استاندارد ۰۳۵/۰ (دور باسن) تا ۵۱/۰ با خطای استاندارد ۰۳۷/۰ (اندازه بدن) متغیر بود. بنابر انتظار، اندازه بدن به‌عنوان یک صفت اسکلتی، بالاترین میزان توارث پذیری را داشت. با در نظر گرفتن اندازه بدن به‌عنوان یک عامل مداخله‌گر، توارث پذیری REE از ۲۶/۰ به ۴۷/۰ افزایش یافت. بنابراین شاخص اندازه بدن می‌تواند نقش مهمی در تعیین میزان توارث پذیری این متغیرداشته باشد.
نتیجه‌گیری: عوامل ژنتیکی نقشی تعیین کننده در فنوتیپ چاقی خانوادههای تهرانی بر عهده دارند
