۳ نتیجه برای علی زاده
اکبر حاجی زاده مقدم، مرضیه احمدعلی زاده، رضا صیرفی، محبوبه آقاگل زاده، صدیقه خانجانی،
دوره ۱۷، شماره ۶ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های متابولیکی است و از عوارض مهم آن اختلالات لوله گوارش است. طیف گسترده‌ای از مطالعات روی ویژگی‌های فیزیکی شیمیایی و اثرات فارماکولوژیکی کورکومین روی بیماری‌های مختلف نظیر دیابت و سرطان انجام شده است. با وجود این، دسترسی زیستی ضعیف و بی ثباتی کورکومین، کاربردهای بیشتر آن را شدیداً محدود کرده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات نانوکورکومین بر استرس اکسیداتیو و تغییرات بافت روده‌ی باریک در موش‌های دیابتی می‌باشد.
روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، حیوانات به پنج گروه: کنترل، شم، دیابتی (استرپتوزوتوسین با دوز۱۲۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به روش درون صفاقی) و گروه‌های دیابتی تیمارشده با نانو کورکومین (دوز ۵/۷ و ۱۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای ۲۱ روز) تقسیم شدند. در پایان آزمایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح مالون دی‌آلدهید در روده‌ی باریک اندازه‌گیری شد. برای ارزیابی بافتی، طول کرک و عمق کریپت روده‌ی باریک مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: مصرف خوراکی نانو کورکومین منجر به افزایش معنا‌دار فعالیت آنزیم کاتالاز (۰۵/۰P<) روده‌‌ای و کاهش سطح مالون دی‌آلدهید گردید (۰۰۱/۰P<). همچنین طول کرک در گروه‌های دیابتی تیمار شده با نانوکورکومین افزایش معناداری نسبت به گروه دیابتی نشان داد (۰۵/۰P<).
نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان داد که نانوکورکومین به‌دلیل ویژگی‌های آنتی اکسیدانی، اثر حفاظتی روی اختلالات گوارشی ناشی از دیابت دارد.
یگانه گل محمدی سامانی، پروانه نظرعلی، رستم علی زاده، نجمه رضایی نژاد،
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۸-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: افزایش سن و مصرف رژیم غذایی پُرچرب منجر به افزایش آسیب اکسیداتیو بافت‌های مختلف می‌شود، استرس اکسیداتیو یک عامل بحرانی در روند پیری است که می‌تواند باعث آسیب مستقیم به ساختار سلولی شود هدف این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته تمرینهای تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن Nrf۲، پراکسیداسیون لیپیدی و مقاومت به انسولین در بافت پانکراس موش‌های صحرایی مسن تغذیه‌شده با غذای پُرچرب است.
روش‌ها: در این تحقیق تجربی، ۲۰ موش صحرایی نر ویستار مسن (سن: ۱۸ماه و میانگین وزن۷۰±۴۵۰ گرم) به‌طور تصادفی در چهار گروه شامل کنترل غذای نرمال G۱ (۵n=)، غذای نرمال+تمرین G۲ (۵n=)، غذای پُرچرب G۳ (۵n=) و غذای پُرچرب+تمرین G۴ (۵n=)، قرار گرفتند. برنامۀ تمرین تناوبی با شدت بالا روی تردمیل سه روز در هفته و به‌مدت هشت هفته انجام شد. بیان ژن فاکتور رونویسی Nrf۲ با استفاده از Real-time PCR انجام شد و مالون دی‌آلدهید، گلوکز و انسولین با استفاده از کیت و به روش الایزا اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون آماری MANOVA در سطح معنی‌داری P< ۰,۰۵ تجزیه‌و‌تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون آماری MANOVA در خصوص اثر تعاملی تمرین و رژیم غذایی نشان داد که در شاخص مقاومت به انسولین (۰۱۷/۰ =P و ۱۷/۷ =F) تفاوت معنی‌دار وجود دارد. اما برای فاکتور انسولین (۳۰/۰ =P و ۱۳/۱ =F)، گلوکز (۱۱۶/۰ =P و ۷۵/۲ =F)، MDA (۸۷/۰ =P و ۰۲۸/۰ =F) و Nrf۲ (۸۱۶/۰ =P و ۰۵۶/۰ =F) تأثیر معنی‌داری مشاهده نگردید.
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان بیان نمود که تمرین تناوبی با شدت بالا در این تحقیق با تأثیر بر بیان ژن فاکتور رونویسی Nrf۲ می‌تواند باعث بهبود در مقاومت انسولینی از طریق کاهش فعالیت اکسیدانی در موش‌های صحرایی سالمند باشد.
مهدی چنگیزی، رزیتا فتحی، رستم علی زاده، سید محسن آوندی، علی خالقیان،
دوره ۲۴، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: چاقی با عوارض متابولیکی از جمله مقاومت به انسولین (IR) و اختلال متابولیسم شناخته می‌شود. هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ اثر دو تمرین مقاومتی سنتی و دایره‌ای بر متابولیسم اسیدهای آمینه شاخه دار، آروماتیک و مقاومت انسولین در مردان دارای اضافه وزن و چاق بوده است.
روش‌ها: روش تحقیق حاضر از نوع کارآزمایی بالینی که ۳۳ نفر مردان جوان دارای اضافه وزن و چاق با میانگین و انحراف استاندارد سن، وزن و نمایۀ تودۀ بدنی به‌ترتیب ۷۵/۰±۷/۱۷ سال، ۴۵/۲±۹۲ کیلوگرم و ۳۲/۱± ۷۰/۳۰ گیلوگرم بر متر مربع انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی سنتی (تعداد= ۱۱ نفر)، تمرین مقاومتی دایره‌ای (تعداد= ۱۱ نفر) و کنترل (تعداد= ۱۱ نفر) تقسیم‌بندی شدند. برنامۀ تمرین شامل ۱۲ هفته تمرین مقاومتی سنتی و دایره‌ای کاملاً هم حجم و یکسان بود با الگوی موجی که سه جلسه در هفته اجرا شد. خونگیری ۴۸ ساعت قبل و بعد از پروتکل تمرین و پس از ۸ ساعت ناشتایی انجام شد. برای اندازه‌گیری سطوح سرمی اسیدهای آمینه از روش HPLC استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تمرینهای دایره‌ای بیش از ۲ برابر نسبت به تمرینهای سنتی موجب کاهش مجموع BCAAs (۹/۳۵ در مقابل ۵/۱۵ درصد) و AAAs سرم (۵/۱۹ در مقابل ۹ درصد) و به‌طور یکسانی میزان مقاومت به انسولین (به‌ترتیب ۲۳ و ۷/۲۶ درصد) در را در مردان جوان دارای اضافه وزن و چاق کاهش داد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تغییرات در تمرینهای مقاومتی دایره‌ای نسبت به سنتی بیشتر بوده است. احتمالاً تمرین مقاومتی دایره‌ای بتواند از ابتلا به اختلالات متابولیک مرتبط با چاقی پیشگیری کند.
