Normal
0
false
false
false
MicrosoftInternetExplorer4
مقدمه: اثرات
احتمالی ورزش در پیشگیری یا به تاخیر انداختن تخریب شناختی مبهم است. در این
مطالعه وضعیت شناختی سالمندان مبتلا به اضافه وزن و دیابت نوع 2 دارا و فاقد ورزش منظم
با یکدیگر مقایسه گردید.
روش‌ها: در این مطالعه 120 زن و مرد با تشخیص
قطعی دیابت نوع 2 حداقل از دو سال قبل، دارای سن 55 سال یا بالاتر و نمایه توده بدنی Kg/m2 9/29- 25 با
نمونه‌گیری متوالی و همسان‌سازی گروهی
(سن، جنسیت، سواد، طول مدت دیابت و نمایه توده بدنی) انتخاب شدند. گروه اول 60 نفر
و دارای حداقل 30 دقیقه ورزش منظم در طی یک سال گذشته، 7 - 4 روز در هفته، و گروه دوم 60 نفر فاقد ورزش منظم بودند. تخریب
شناختی با پرسشنامه مختصر وضعیت روانی (MMSE) اندازه‌گیری و اطلاعات با آمار
توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: بین میانگین نمره MMSE گروه دارا و فاقد ورزش تفاوت معنی‌دار
مشاهده گردید (001/0=P). همچنین همبستگی
معنی‌داری بین طول مدت ورزش روزانه و میانگین نمره MMSE دیده شد (01/0 =P، 56/0 =r). بین نمره MMSE و نمایه توده بدنی ارتباط
معکوس معنی‌دار در گروه دارای ورزش (04/0 =P، 3/0- =r) همچنین در گروه فاقد ورزش (05/0=P، 4/0- =r) وجود داشت.
نتیجه‌گیری: دیابت و اضافه وزن موجب کاهش توانایی شناختی سالمندان می‌گردد
اما ورزش منظم احتمالا نقش مثبتی در بهبود وضعیت شناختی آنان دارد.
