مقدمه: 3- هیدروکسی بوتیرات،
یکی از عمده اجسام کتونی بدن می‌باشد که شاخصی مهم درتشخیص کتواسیدوز دیابتی در
نظر گرفته شده است. بیوسنسورهای طراحی شده برای ردیابی 3- هیدروکسی بوتیرات بخاطر
دقت، سهولت و عملکرد سریع، توجه زیادی را به خود جلب کرده است.
روش‌ها: این مطالعه سعی در
توسعه بیوسنسورهای مبتنی بر 3-
هیدروکسی بوتیرات دهیدروژناز است به طوری
که از نانولوله‌های کربنی تک دیواره (SWCNT) برای تثبیت کوفاکتور، NAD+، بر سطح الکترود
نواری استفاده شده است. تشکیل کونژوگه SWCNT-NAD+ با الکتروشیمی و
میکروسکوپ الکترونی سنجیده شده و از ولتامتری چرخه‌ای برای آنالیز عملکرد
الکتروشیمی بیوسنسور استفاده گردیده است. با این روش، عمر مفید و قابلیت اطمینان
بیوسنسور پیشنهادی برای آنالیز نمونه واقعی تأیید شد.
یافته‌ها: کاهش قابل توجه
پتانسیل اکسیداسیون الکتروشیمی NADH به V15- را می‌توان از ویژگی‌های برجسته این
بیوسنسور مطرح کرد. این بیوسنسور قابلیت تشخیص 3- هیدروکسی بوتیرات را در یک دامنه خطی از
mM1/0-01/0 با حد
تشخیص پایین mM009/0 دارد. استفاده همزمان از الکترود نواری و SWCNT باعث تمایز این بیوسنسورشده به طوری که چشم اندازهای جدیدی را برای
تشخیص دیگر متابولیت‌های مهم بالینی باز می‌کند.
نتیجه‌گیری: بیوسنسور پیشنهادی از مزیت‌های الکتروشیمیایی نانولوله‌های
کربنی تک دیواره بهره برده است. پتانسیل پایین اکسیداسیون NADH
، پایداری ذخیره‌سازی بیشتر و حد تشخیصی کمتر از طریق استفاده از چنین نانولوله‌هایی
به دست آمده است. با در نظر گرفتن مزیت پیوند کووالانی NAD+ به CNT، اضافه کردن NAD+ به ازای هر واکنش، در هر اندازه‌گیری
نیاز نمی‌باشد. به همین خاطر از لحاظ اقتصادی با صرفه‌تر است.
Normal
0
false
false
false
