44 نتیجه برای فرزانه
آذر پیردهقان، امیر مسعود شفیعیان، فرزانه اثنی عشری، شیوا برزوئی،
دوره 22، شماره 5 - ( 10-1401 )
چکیده
مقدمه: امروزه علی‌رغم وجود داروهای بسیار مؤثر در کنترل قند خون بیماران دیابتی، افراد نسبتاً کمی از درمان دارویی خود تبعیت می‌کنند. عوامل متعددی ممکن است در عدم تبعیت درمان دارویی نقش داشته باشند. در این مطالعه تأثیر باورهای مرتبط با دارودرمانی بر میزان تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موردبررسی قرار گرفت.
روش‌ها: در یک مطالعه‌ی مقطعی به روش نمونه‌گیری در دسترس، 248 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک تخصصی دیابت شهر همدان در سال 1400 انتخاب شدند. میزان تبعیت دارویی با پرسشنامه‌ی موریسکی و باور دارویی با پرسشنامه‌ی Beliefs about Medicines Questionnaire بررسی گردیدند. داده‌ها با استفاده از آزمون کای دو، آنالیز واریانس و کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران (9/16)6/52 سال بود. 6/51 % زن، 3/61 % بودند. فراوانی تبعیت درمان دارویی ضعیف، متوسط و خوب به‌ترتیب در بیماران2/53 %، 8/25 % و21 % بود. در بیماران با تبعیت درمان دارویی ضعیف، متوسط و خوب به‌ترتیب میانگین (انحراف معیار) نمره‌ی باور نیاز به درمان دارویی (8/5)9/17، (7/3)2/17و (2/1)7/17، باور نگرانی از درمان دارویی (0/2)6/16، (3/2)6/17و (8/1)1/17، باور روش تجویز دارویی (2/2)2/13، (6/2)6/12و (3/2)2/12، نمره‌ی کلی باور درمان دارویی (1/8)3/58، (8/6)6/57 و (7/4)5/55 و باور آسیب‌های درمان برابر با (9/2)6/10، (5/3)2/10 و (0/3)5/8 بود که تنها باور آسیب‌های درمان ازنظر آماری معنی‌دار بود (05/0P<).
نتیجه‌گیری: بیش از نیمی از بیماران، تبعیت درمان دارویی مناسبی نداشتند. باور آسیب‌های درمان دارویی و ترس از عوارض داروهای دیابت به‌طور معنی‌داری با کاهش تبعیت درمان دارویی بیماران مرتبط بود.
فرزانه شجاعی، زهره لطیفی، شیدا جبل عاملی، منصور سیاوش،
دوره 24، شماره 4 - ( 8-1403 )
چکیده
مقدمه: دیابت نوع دو بیماری شایعی است که با مشکلات روانشناختی همراه است. لذا هدف از این پژوهش بررسی تأثیر خودشفابخشی بر دشواری تنظیم هیجان و شاخص قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع دو است.
روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون -پس‌آزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعۀ آماری شامل افراد مبتلا به دیابت نوع دو بود که به درمانگاه صدیقه طاهره اصفهان در سال 1400 مراجعه می‌کردند. تعداد 40 نفر به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و پس از انجام پیش‌آزمون، به‌طور تصادفی در دو گروه خودشفابخشی و کنترل قرار گرفتند. مداخلات خود شفابخشی لطیفی و مروی (1397) هفته‌ای یک جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت آنلاین برگزار شد. پس از 12 جلسه از هردو گروه پس‌آزمون و سه ماه بعد آزمون پیگیری صورت گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامۀ دشواری تنظیم هیجان گراتز و رومر (2004) و تجهیزات آزمایشگاهی برای اندازه‌گیری شاخص قند خون بود. برای تجزیهوتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر وآزمون تعقیبی بنفرونی با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد خود شفابخشی باعث کاهش دشواری تنظیم هیجان و شاخص قند خون می‌شود (05/0 P<) و این نتایج در گذر زمان ادامه‌دار هستند (05/0 P<).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت از درمان خودشفابخشی می‌توان در مدیریت دیابت نوع دو استفاده کرد.
آقا رضا حسنی زاده، آقا خسرو جلالی دهکردی، خانم فرزانه تقیان،
دوره 24، شماره 5 - ( 10-1402 )
چکیده
مقدمه: دیابت نوع2 و ارتباط آن با بیماری های قلبی عروقی یکی از دغدغه های جامعه امروزی است. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرین هوازی و مصرف مکمل گیمنما سیلوستر بر برخی از نشانگرهای مرتبط با کاردیومیوپاتی موش های مبتلا به دیابت نوع2 است.
روش ها: جامعه آماری را 40 موش C57BL/6 نر تشکیل می دادند که پس از 20 هفته تغذیه با رژیم غذایی پر چرب دیابتی شدند. سپس به صورت تصادفی به 5 گروه هشت تایی، دیابت و تمرین هوازی، دیابت ومکمل گیمنما سیلوستر، دیابت و تمرین هوازی به همراه مکمل گیمنما سیلوستر، کنترل دیابت و کنترل سالم تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی، تمریناتی با سرعت (m/min)10 به مدت شش هفته و پنج جلسه تمرین در هفته بود. مصرف گیمنما سیلوستر روزانه به میزان 1/0 گرم بر کیلوگرم به مدت شش هفته انجام شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد که تمرین هوازی و مصرف مکمل گیمنما سیلوستر باعث کاهش معناداری در سطوح گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و بیان ژن های CASPASE-1 وNLRP3 در بافت قلب شد که بیشترین کاهش بر متغیر های وابسته مربوط به گروه تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل گیمنما سلیوستر نسبت به گروه کنترل دیابت بود.
نتیجه گیری: تمرین هوازی و مصرف مکمل گیمنما سیلوستر باعث بهبود متغیر های خونی از طریق کاهش گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین و هم چنین بهبود نشانگرهای مرتبط با کاردیومیوپاتی از طریق کاهش بیان ژن های CASPASE-1 وNLRP3 در بافت قلب موش های مبتلا به دیابت نوع2 شد.
خانم زهرا گلی، دکتر فرزانه تقیان، دکتر خسرو جلالی،
دوره 24، شماره 5 - ( 10-1402 )
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش مقایسه تأثیر دونوع تمرین هوازی با وبدون شیب برتعدیل استرس اکسیداتیو وعملکرد کلیه موش مبتلابه بیماریCKD بوده است. مواد وروش‌ها: تعداد۲۴ سر موش ماده نژاد C57bl6 دوماهه با وزن۲۶/۱±۲۵ گرم تصادفی به چهارگروه: کنترل سالم، موش های مبتلا بهCKD، CKD و تمرین هوازی بدون شیب وCKD وتمرین هوازی با شیب تقسیم شدند. به منظور القایCKD پودرآدنین۲/۰درصد میلی گرم بر کیلوگرم به مدت۴ هفته دریافت کردند. گروه تمرین هشت هفته تمرین تردمیل(۵ جلسه درهفته) یک گروه با شیب۲۰درجه وگروه دیگر با شیب صفردرجه اجرا کردند. پس از آخرین جلسه تمرین، خون گیری به منظوراندازه گیری نیتروژن اوره خون، اوره وغلظت گلوتاتیون به روش الایزا انجام شد. بیان ژن‌های SIRT1,NRF1,TNF-α با تکنیک qPCR-Real Time اندازه گیری شد. برای تجزیهوتحلیل آمارازآزمون One way ANOVA وآزمون تعقیبی توکی و سطح معنی داری ۰۵/۰≥P استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادالقایCKD موجب افزایش معنی دار درمقادیر نیتروژن اوره خون واوره و کاهش معنی دار غلظت گلوتاتیون نسبت به گروه کنترل سالم شد(۰۵/۰>P).از سویی در گروه تمرین با شیب غلظت گلوتاتیون افزایش معنی دار ومقادیر نیتروژن اوره خون و اوره کاهش معنی دار وجود دارد(۰۵/۰>P). میزان بیانSIRT1وNRF1 در گروه تمرین باشیب افزایش معنی دار و میزان بیانTNF-α کاهش معنی‌دار داشت( ۰۵/۰>P). نتیجه‌گیری: تمرینات با شیب سبب تعدیل استرس اکسیداتیوازطریق مسیرسیگنالینگ TNFα/SIRT1/NRF1 و بهبود دهنده غلظت گلوتاتیون و مقادیر نیتروژن اوره خون و اوره در موش مبتلا به بیماری مزمن کلیوی می شود واثر تمرین با شیب نسبت به بدون شیب بهتر می‌باشد.
