محبوبه رنگرز طباطبایی، مسعود نیکبخت، روح الله رنجبر، فرهاد دریانوش، محسن قنبرزاده،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: ترشح آدیپوکاین‌ها از مخازن بافت چربی نقش کلیدی در تنظیم سوخت‌و‌ساز متابولیک و چندین فرآیند فیزیولوژیکی دیگر از جمله دیابت، چاقی و بیماری‌های قلبی-عروقی را داراست. در این مطالعه اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر آسپروزین، پروفایل لیپیدی و مقاومت به انسولین رت‌های نر مدل دیابت نوع دو بررسی شد.
روش‌ها: تعداد ۲۴ سر رت نر اسپراگ‌داولی به‌‌طور تصادفی به چهار گروه مساوی سالم (C)، سالم تمرین (C+T)، دیابت (D) و دیابت تمرین (D+T) تقسیم شدند. دیابت با روش ترکیبی رژیم پُرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین با دوز کم القا شد. گروه تمرین به مدت هشت هفته برنامه‌ی HIIT را روی تردمیل انجام دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری ANOVA یک‌طرفه و آزمون بونفرونی و در سطح معنی‌داری ۰۵/۰P< تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که القای دیابت باعث افزایش آسپروزین سرم شد(۰۰۰۱/۰=P)، آسپروزین پلاسما در گروه سالم تمرین نسبت به گروه سالم (۰۳/۰=P) و دیابت نسبت به دیابت تمرین (۰۴/۰=P) کاهش یافت. بین گروه سالم و سالم تمرین از نظر HOMA-IR تفاوت معنادار وجود نداشت (۹/۰= P)، اما در گروه دیابت تمرین نسبت به دیابت کاهش یافت (۰۰۰۱/۰=P). درگروه دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت میانگین HDL افزایش (۰۰۰۱/۰=p) و TG، LDL کاهش یافت (۰۰۱/۰=P). در گروه سالم تمرین نسبت به سالم میانگین HDLافزایش (۰۱/۰=P) اما TG، LDL تفاوت معنادار نداشت.
نتیجه‌گیری: غلظت آسپروسین در رت‌های مبتلا به دیابت دو افزایش می‌یابد و HIIT می‌تواند با کاهش آسپروزین، شاخص مقاومت به انسولین و بهبود پروفایل لیپیدی عوارض ناشی از دیابت را کاهش دهد.
مهرداد یوسفی نژاد، مهناز امیدی، عبدالحسین طاهری کلانی،
دوره ۲۴، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: دیابت، یک بیماری همه‌گیر جهانی و شایع‌ترین اختلال متابولیک است که در اثر اختلال در ترشح انسولین و متابولیسم گلوکز ایجاد می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر ۸ هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آسپروزین و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی بود.
روش‌ها: جامعۀ آماری تحقیق حاضر شامل ۴۰ سر موش ۱۰ هفته‌ای با وزن اولیه ۲۰±۲۵۰ گرم بود که به روش تصادفی ساده به چهار گروه (هر گروه ۱۰ سر موش) شامل: گروه دیابتی-تمرین (DT)، گروه دیابتی-کنترل (DC)، گروه سالم-تمرین (HT) و گروه سالم-کنترل (HC) تقسیم شدند. برنامۀ تمرین‌های هوازی به‌مدت ۸ هفته (۵ جلسه در هفته) به‌صورت دویدن بر روی نوارگردان اجرا شد. جهت مقایسه گروه‌ها از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. کلیۀ داده‌ها در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-۲۵ تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج مطالعۀ حاضر نشان داد که تزریق استرپتوزوتوسین موجب القای دیابت در موش‌ها شده است (۰۰۱/۰ =P). القاء دیابت باعث افزایش معنادار سطوح سرمی آسپروزین و ایجاد مقاومت به انسولین در موش‌ها شد (به‌ترتیب ۰۴۸/۰ =P و ۰۱۲/۰ =P). هشت هفته تمرین هوازی موجب کاهش سطوح سرمی آسپروزین و کاهش مقاومت به انسولین در موش‌های دیابتی شد (به‌ترتیب ۰۰۱/۰ =P و ۰۳۶/۰ =P).
نتیجه‌گیری: دیابت القائی موجب ایجاد مقاومت به انسولین و افزایش سطوح سرمی آسپروزین می‌شود که با انجام تمرین‌های هوازی می‌توان این عوارض را بهبود بخشید.
