3 نتیجه برای آنتی‌اکسیدانی
احسانه طاهری، محمود جلالی، احمد ساعدی، مصطفی قربانی، محمدرضا مدنی،
دوره 11، شماره 5 - ( 7-1391 )
چکیده
Normal
0
false
false
false مقدمه: بیماری دیابت با افزایش تولید رادیکال‌های
آزاد و ایجاد استرس اکسیداتیو همراه است. این مطالعه با هدف مقایسه میانگین
فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز،
گلوتاتیون ردوکتاز و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در
مقایسه با گروه کنترل انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 180 نفر
(95 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و 85 فرد سالم) انجام شد. متغیرهای سن، جنس، نمایه
توده بدنی، فعالیت آنزیم‌های گلوتاتیون ردوکتاز(GR)، گلوتاتیون پراکسیداز (GSH-Px)، سوپراکسید دیسموتاز
(SOD) و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی
(TAC) اندازه‌گیری شد.
نتایج به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS
ویرایش 16 و آزمون آماری T-test
مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: در بیماران دیابتی نوع 2، میانگین فعالیت
آنزیم‌های SOD (U/gr Hb
99/354±93/1111) پایین‌تر از افراد سالم
(U/gr Hb 21/381±53/1158) بود. اما
اختلاف آماری معنی‌داری نداشت. فعالیت آنزیم GSH-Px
در بیماران دیابتی
(U/gr Hb 29/36±33/62) از میانگین
فعالیت آن در گروه کنترل (U/gr Hb
2/11±62/24) بالاتر بود. همچنین آنزیم GR در بیماران دیابتی (U/gr Hb
51/5±17/7) فعالیت بالاتری در مقایسه با گروه
کنترل (U/gr Hb 95/2±16/3) داشت.
اختلاف آماری در مورد فعالیت آنزیم‌های GSH-Pxو GR
معنی‌دار بود (05/0P<).
نتیجه‌گیری: افزایش تولید رادیکال‌های آزاد و تغییر
فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی نقش مهمی در بروز عوارض دیابت و تشدید مقاومت به
انسولین در این بیماران دارد. با شناخت بیشتر از تغییر فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی
و عوامل اکسیدانی در این بیماران در مراحل مختلف بیماری و عوامل مؤثر بر آنها می‌توان
به اثربخش بودن مداخلات دارویی و تغذیه‌ای در جهت کاهش استرس اکسیداتیو در بیماران
دیابتی نوع 2 امیدوارتر بود.
سمیه موسوی، فرانک هادی، فریده آذربانی،
دوره 20، شماره 3 - ( 12-1399 )
چکیده
مقدمه: گونه‌های آویشن مقادیر قابل توجهی از ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی دارند و فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی قوی را نشان می‌دهند. پاراکسوناز 1 به‌عنوان آنزیم آنتی‌اکسیدان عمل می‌کند و لیپوپروتیین‌ها با چگالی پایین را در برابر اکسیداسیون محافظت می‌کند. هدف از این مطالعه ارزیابی ظرفیت آنتی‌اکسیدانی عصاره‌ی هیدروالکی آویشن و تأثیر آن بر فعالیت آنزیم پاراکسوناز1 سرمی افراد سالم و دیابتی است.
روش‌ها: فعالیت آنتی‌اکسیدانی و شناسایی گروههای عاملی ترکیبات موجود در عصاره‌ی هیدروالکلی گیاه به‌ترتیب با استفاده از آزمون‌های مهار رادیکال آزاد DPPH و آنالیز طیف سنجی FTIR تعیین شد. فعالیت آنزیم پاراکسوناز1 در 40 فرد سالم و دیابتی با اندازه‌گیری میزان هیدرولیز سوبسترای پاراوکسون به P نیتروفنل و جذب در 405 نانومتر انجام شد. نتایج با آزمون‌های دانکن و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: مقدار IC50 (غلظت مهار رادیکال‌های آزاد DPPH ) برابر با 5/477 میکرو‌گرم بر میلی‌لیتر به‌دست آمد. بررسی طیف FTIR وجود مولکول‌های زیستی حاوی گروه هیدروکسیل و حلقه‌ی آروماتیک را در عصاره‌ی هیدروالکلی گیاه نشان داد. فعالیت آنزیم پاراکسوناز سرمی افراد سالم و دیابتی که به‌مدت 15 دقیقه در معرض عصاره با غلظت mg/mL ۱ قرار گرفتند، به‌ترتیب 57/3 ± 95/49 و 25/3 ± 05/51 درصد افزایش یافت.
نتیجه گیری: گرچه تفاوت معنی‌داری بین فعالیت آنزیم سرمی افراد سالم و دیابتی در حضور و بدون حضور عصاره وجود نداشت، اما میزان فعال‌سازی آنزیم تحت تأثیر عصاره در افراد سالم و بیمار تفاوت معنی‌داری نداشت. عصاره‌ی گیاه، فعالیت آنزیم پاراکسوناز را احتمالاً به‌دلیل داشتن خاصیت آنتی‌اکسیدانی و حضور ترکیبات فنلی افزایش می‌دهد.
خانم زلیخا رحیمی، آقا سعید شاملو کاظمی، آقا علی همتی عفیف،
دوره 24، شماره 6 - ( 12-1402 )
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرین ترکیبی و مصرف عصاره هسته انگور بر برخی عوامل استرس اکسیداتیو و آنتی‌اکسیدانی زنان یائسه مبتلابه دیابت نوع2 بود.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر بهصورت کارآزمایی بالینی در80 نفر زن مبتلا به دیابت نوع دو اجرا گردید، که بهصورت تصادفی به چهار گروه (20 نفری) تقسیم شدند: کنترل، تمرین، GSE، تمرین+GSE. پروتکل تمرین ترکیبی شامل تمرین هوازی و قدرتی بود، که هشت هفته (پنج روز/هفته) اجرا شد. مکمل GSE در قالب کپسول‌های 200 میلی‌گرمی بهصورت روزانه (صبح و ظهر) مصرف گردید. نمونهگیری خونی (پنج سی‌سی) پیش و پس از هشت هفته مداخلات دریافت شد. بهمنظور بررسی تغییرات درون‌گروهی و بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس دو راهه، و سپس تست تعقیبی توکی، توسط نسخه 25 SPSS به کار گرفته شد (05/0p≤).
یافتهها: مقادیر ظرفیت آنتی‌اکسیدانیتام و گلوتاتیون احیای سرم در گروههای GSE و تمرین+GSE در مقایسه با گروههای کنترل و تمرین افزایش معناداری داشت (001/0p=). سطوح مالوندیآلدئید سرم در گروه GSE در مقایسه با گروههای کنترل و تمرین، کاهش معناداری نشان داد (001/0p=).
نتیجه‌گیری: به نظر میرسد که مداخله عصاره هسته انگور نسبت به تمرین ترکیبی در کاهش استرس اکسیداتیو مؤثرتر است، و مصرف این عصاره بهتنهایی و نیز همراه با اجرای تمرین ترکیبی بر افزایش مقادیر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام و گلوتاتیون احیاء تأثیر معناداری دارد.
