Normal
0
false
false
false
MicrosoftInternetExplorer4
مقدمه: تحقیقات مختلف نقش سبکهای
دلبستگی و ادراک بیماری را در رابطه با شاخصهای سازگاری با بیماریهای مزمن بررسی
کردهاند. سبک دلبستگی به رابطه عاطفی بین کودک و اولین مراقب اشاره دارد که پایه
روابط بعدی را شکل میدهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبکهای دلبستگی و ادراک بیماری با بهزیستی
روانشناختی و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 انجام شده است.
روشها: نمونه پژوهش شامل 300 نفر
(172 دختر و 128 پسر، سنین 18- 30 سال) از بیماران عضو انجمن دیابت ایران بودند.
از شرکت کننده ها خواسته شد مقیاس دلبستگی بزرگسال (AAS)، مقیاس ادراک بیماری (IPQ) و زیر مقیاس بهزیستی روانشناختی پرسشنامه
سلامت روانی (MHI-28) را تکمیل کنند.
هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) از نتایج آخرین آزمایش
بیماران استخراج شد.
یافتهها: نتایج همبستگی پیرسون نشانگر
رابطه معنادار بین متغیرهای پیش بین و ملاک بود. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام
به گام نشان داد پاسخ عاطفی به بیماری، پی آمدها، و سبکهای دلبستگی ایمن، دوسوگرا
و اجتنابی تبیین کننده واریانس بهزیستی روانشناختی در بیماران مبتلا به دیابت نوع
1 بودند. همچنین شناخت بیماری، ماهیت بیماری و سبک دلبستگی ایمن، در حد قابل قبولی
واریانس هموگلوبین گلیکوزیله را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 تبیین میکنند.
نتیجهگیری: بر اساس یافتهها، زیرمقیاسهای ادراک بیماری میتواند رابطه بین سبکهای
دلبستگی، بهزیستی روانشناختی و هموگلوبین گلیکوزیله را تحت تاثیر قرار دهد. نتایج
این پژوهش میتواند راهگشای سیاستگذاریهای پیشگیرانه و کمک به افراد در معرض خطر
و ارائه مداخلات درمانی روانشناختی باشد.