مجله

---

مقدمه: فعالیت ورزشی منظم یک شیوه غیردارویی موثر در پیشگیری از مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران دیابتی است. لذا هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرین شنا بر سطوح قلبی ماتریکس متالوپروتئنیاز-2 (MMP-2) و فاکتور رشد تبدیل- بتا یک (TGF- β1) در رت‌های دیابتی بود.

روش‌ها: 28 سر موش صحرایی نر ویستار به‌صورت تصادفی به 4 گروه (7 تایی) کنترل، دیابت، تمرین، دیابت- تمرین تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (تزریق داخی صفاقی یک دوز،90 میلی گرم/کیلوگرم) القا شد. حیوانات با تمرین شنا به‌مدت 5 تا 30 دقیقه در روز به‌مدت 8 هفته ورزش داده شدند و 72 ساعت پس از آخرین مداخله‌ها کشته شدند. فعالیت MMP-2 و سطوح TGF- β1 قلبی به‌ترتیب به روش زیموگرافی و الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک راهه برای آنالیز داده‌ها استفاده شد (05/0>p).

یافته‌ها: القا دیابت منجر به افزایش معنی‌دار سطوح TGF-β1 (001/0>P) و کاهش فعالیت MMP-2 (001/0>P) قلبی در مقایسه با گروه کنترل شد. به‌علاوه 8 هفته تمرین منظم شنا سطوح TGF-β1(001/0=P) را به‌طور معنی‌داری کاهش داد و فعالیت MMP-2 (001/0=P) را در رت‌های دیابتی تمرین نرمال نمود (005/0=P).

نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین منظم شنا پتانسیل درمانی زیادی در مقابل آسیب قلبی ناشی از دیابت از طریق سرکوب افزایش  TGF-β1و تنظیم مثبت فعالیت MMP-2 دارد.

---

مقدمه: سیر توئین-1 به‌عنوان سنسور متابولیک کلیدی در بافت‌های مختلف از جمله عضلۀ اسکلتی و بافت شناخته شده است که می‌تواند نقش محوری در تنظیم متابولیسم گلوکز و لیپیدها از طریق فعالیت دی استیلاز ایفا کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش عصارۀ لیکورایز و تمرین منتخب شنا بر مسیرهای سیگنالینگ SIRT1 در عضلۀ نعلی موش‌های صحرایی نر دیابتی بود.
روش‌ها: پژوهش از نوع تجربی و بنیادی و روش کار یک کارآزمایی تجربی با ماهیت توصیفی_ تحلیلی است. 50 سر موش خریداری شد و در 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی اصلی شامل شنا کردن در تانکر ویژه جوندگان مخزن آب ویژه شنا به‌مدت 6 هفته و ۵ جلسه در هفته بود. به‌منظور دیایتی کردن موش‌ها استرپتوزوتوسین تزریق شد. ۷ روز پس از تزریق قند خون موش‌ها اندازه‌گیری شد و موش‌هایی که قند خونشان بالاتر از ۲۵۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر بود به‌عنوان نمونۀ دیابتی انتخاب می‌شوند. به دو گروه از موش‌های دیابتی عصارۀ ریشۀ لیکورایز خورانده شد. جهت تجزیه‌و‌تحلیل یافته‌های تحقیق از آزمون آنالیز واریانس دو راهه و با استفاده از نرم‌افزار SPSS26 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر متقابل تمرین شنا و مصرف عصارۀ لیکورایز بر مسیر سیگنالینگ SIRT1 از نظر آماری معنی‌دار است (002/0 =P).
نتیجه‌گیری: SIRT1 نقش مهمی در کنترل هموستاز گلوکز بازی می‌کند. در واقع، تحت شرایط دیابتی فعالیت و میزان بیان ژن SIRT1 در بافت‌های مختلف علی‌رغم نقش متابولیکی و مهم، کاهش می‌یابد. تمرین شنا به همراه مصرف مکمل لیکورایز با تنظیم مثبت بیان ژن SIRT1 می‌تواند در پیشگیری و درمان بیماری دیابت مؤثر باشد.

---

 مقدمه: دیابت نوعی اختلال متابولیک است که با استفاده از هیپرگلیسمی به دنبال نقض در ترشح انسولین، مقاومت به عمل آن یا هردو می شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مطالعه تغییرات هیستوپاتولوژیک و آنزیمهای کبدی در موش های صحرایی دیابتی نوع 2 پس از دریافت عصاره لیکورایز و یک دوره تمرین منتخب شنا بود. مواد و روش ها: نمونه تحقیق 55 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای( 20 ± 200 گرم ) بودند. برای بررسی القا دیابت، از تزریق استروپتوزتوسین (mg/kg30)،استفاده شد و حیوانات به طور تصادفی به 5 گروه: کنترل دیابتی، تمرین شنا، عصاره لیکورایز، تمرین شنا+ لیکورایز و گروه کنترل سالم تقسیم شدند. برنامه تمرینی 8 هفته شنای منتخب بود. به دو گروه از موشهای دیابتی عصاره لیکورایز خورانیده شد. پس از پایان طرح تحقیق تغییرات هیستوپاتولوژیک و آنزیم های (ALT,AST,ALP) اندازه گیری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه بررسی شدند. نتایج: نتایج نشان داد تمرین شنا، مصرف عصاره لیکورایز و همچنین تمرین شنا با مصرف عصاره لیکورایز موجب کاهش معنادار آنزیم های (AST) و (ALP شدند. اما بر آنزیم آلانین (ALT ) تاثیر معناداری نداشت (05/0>p ). علاوه براین گروههای مکمل درصد کمتری از سطح فیبروز را در مقایسه با موشهای کنترل دیابتی نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه شواهدی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد ورزش شنا و مصرف عصاره لیکورایز، هم به صورت جداگانه و هم همراه، می‌توانند پارامترهای کبدی و آسیب‌شناسی مرتبط با دیابت را در موشهای صحرایی را کاهش داده و بهبود بخشند.